Τα τελευταία έξι χρόνια της οικονομικοκοινωνικοπολιτικής κρίσης, ο καθένας αναζητεί ενστικτωδώς τρόπους που να του εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση, δηλαδή την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του, όπως τροφή, θέρμανση, στέγη και κυρίως την ψυχική ηρεμία, έστω και με λιγότερα από εκείνα που είχε συνηθίσει να έχει προ κρίσης.
Στο πλαίσιο αυτό, πολλοί Ιεραπετρίτες που δεν είχαν μέχρι το 2010 ασχοληθεί με την παραγωγική διαδικασία, ανακάλυψαν πρόσφατα ότι η καλλιέργεια σπιτικών κηπευτικών μέσα η έξω από την πόλη, δίδει τη δυνατότητα εξασφάλισης μιας σχετικής αυτάρκειας υγιεινών τροφίμων, σε συνδυασμό με μια μικρή εξοικονόμηση χρημάτων και λειτουργεί ως το απόλυτο ψυχοθεραπευτικό μέσο, για όλα τα μέλη της οικογένειας.
«Εκτός από αυτό, ο άνθρωπος της υπαίθρου που καλλιεργεί τη γη του, είναι πιο ήρεμος, υπερήφανος, ανεξάρτητος, με ήθος κι αξίες, πατάει γερά στα πόδια του και στηρίζει με τους παραγόμενους καρπούς του, την οικογένεια και τους φίλους του», μας λέει ο 44χρονος Ιεραπετρίτης χωματουργός κ. Μπάμπης Μαλλιαράκης, ο οποίος ανακάλυψε πριν από 5 χρόνια την αξία της σπιτικής καλλιέργειας.
«Ξεκίνησα από χόμπι πριν από πέντε χρόνια να φτιάχνω στον κήπο του σπιτιού μου το δικό μου μποστανάκι. Στην αρχή πότιζα με αυλάκια και φύτευα λίγα λαχανικά που θεωρούσα ότι μπορούσα να τα διαχειριστώ. Τη δεύτερη χρονιά άρχισα να βελτιώνω και να μεγαλώνω την καλλιέργεια μου, εγκαθιστώντας σύστημα στάγδην άρδευσης για εξοικονόμηση νερού, ενώ σήμερα έχω φτάσει να χρησιμοποιώ και άλλους αυτοματισμούς, και να βάζω περισσότερο την τεχνολογία στις καλλιέργειες μου.
Φυτεύω τα πάντα. Ότι μπορεί να χρειαστεί μια νοικοκυρά για τις καθημερινές ανάγκες της κουζίνας της.
Χρησιμοποιώ οργανική ουσία(κοπριά), ελάχιστο λίπασμα , καλό νερό και καθόλου φυτοφάρμακα. Η ενασχόληση μου με το μποστάνι μου καθημερινά, μετά τη σκληρή και κουραστική δουλειά πάνω στα βαριά χωματουργικά μηχανήματα, με ξεκουράζει και με γεμίζει με υπερηφάνεια όταν βλέπω τα παιδιά μου να χαίρονται τον κήπο και εκεί και να μαθαίνουν δίπλα μου τα μυστικά της κάθε καλλιέργειας», μας είπε ο κ. Μπάμπης Μαλλιαράκης.
Γούλες, κουκιά, αγκινάρες, αρακάς, μπάμιες ξυλάγγουρα, αγγουράκια, κολοκυθάκια, βλίτα, ντομάτες, μελιτζάνες, κρεμμύδια, φασόλια και πατάτες είναι λίγα από τα κηπευτικά που καλλιεργούνται στον μπαξέ του κ. Μαλλιαράκη, ανάλογα με την εποχή.
Ο Έλληνας τα τελευταία 20 χρόνια είχε εγκαταλείψει τη φύση και την ύπαιθρο, και είχε επιδοθεί σε έναν ανεξέλεγκτο καταναλωτισμό και μια επιφανειακή ευδαιμονία σε συνδυασμό με την επέλαση της τεχνολογίας σε κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής.
Η επιστροφή στις ρίζες, με την καλλιέργεια του λαχανόκηπου επαναφέρει τον κόσμο στην αρμονία του φυσικού περιβάλλοντος, ενώ παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να ξεφύγει από την τηλεόραση, τον υπολογιστή, το κινητό και το τάμπλετ, καθώς και από το ψυχοφθόρο περιεχόμενο των δελτίων ειδήσεων των καναλιών της Αθήνας που σκορπίζει φόβο και ανασφάλεια.
«Ειδικά για όσους έχουν μικρά παιδιά, υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο, για να μάθουν τα μυστικά της καλλιέργειας, την αξία της υγιεινής διατροφής με φρέσκα λαχανικά και γενικότερα να έλθουν πιο κοντά στο φυσικό περιβάλλον. Προτείνω σε όλους μας λοιπόν, να ανακαλύψουμε, το πιο φυσικό κομμάτι του εαυτού μας, και να αντισταθούμε στην επέλαση της κρίσης, φυτεύοντας ότι μας αρέσει στους κήπους μας, στα μπαλκόνια και στις ταράτσες μας, αν ζούμε στην πόλη.
Είναι απίστευτα ωραίο να έχει κάποιος το δικό του λαχανόκηπο, να αφήνει το κάθε λαχανικό να αναπτύσσεται χωρίς φυτοφάρμακα, και να απολαμβάνει τους καρπούς της παραγωγής του, οι οποίοι μοσχοβολούνε, θυμίζοντας μας εκείνες τις καλές εποχές που φύτευαν τα πάντα οι γονείς και οι παππούδες μας», καταλήγει ο κ Μαλλιαράκης.
Ρεπορτάζ: Νίκος Πετάσης
