Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία του Γιώργου Ζογλοπίτη από τη Σητεία συγκινηθήκαμε και συνάμα κάναμε πολλές σκέψεις. Κάναμε αρχικά τη σκέψη κυρίως για την αξία που έχει μια μπάλα ακόμα και σε μια τόσο δύσκολη στιγμή...
Ναι, το έχουμε ξαναγράψει: Το ποδόσφαιρο δεν είναι το βασικότερο αγαθό στη ζωή μας. Ωστόσο συχνά πυκνά αποδεικνύεται πως μετά την υγεία μπαίνει πολύ ψηλά στις προτεραιότητες, σε ολόκληρο τον κόσμο! Και όταν λέμε ποδόσφαιρο δεν μιλάμε μόνο για το υψηλό και το υψηλότερο επίπεδο. Μιλάμε και για το ίδιο το παιχνίδι. Τη "μπάλα" όπως λέγαμε μικροί! Γιατί ανέκαθεν όταν λέγαμε για μπάλα εννοούσαμε αυτή του ποδοσφαίρου, ακόμα και αν ήταν παιδική, σαν αυτή της φωτογραφίας. Και η μπαλα της φωτογραφίας είχε τόση αξία για το παιδί στη Σητεία που δεν ήθελε να του την πάρουν τα λασπόνερα που κάποιος το ένιωσε και έκανε υπερπροσπάθεια να του τη σώσει!
Μην μας πείτε γραφικούς αλλά το μυαλό πήγε ακόμα και στο 1922 και την καταστροφή! Κάποιοι έσωσαν φεύγοντας μια εικόνα, κάποια παιδιά προσπάθησαν να σώσουν τότε ένα παιχνίδι που δεν το αποχωρίζονταν!
Αν το ποδόσφαιρο ήταν τότε τόσο δημοφιλές όσο σήμερα-γιατί στη Μικρασία έπαιζαν πριν μπει το 1900-τότε ακόμα και μέσα στις φλόγες κάποια παιδιά θα προσπαθούσαν να σώσουν το τόπι! Γιατί, ναι, μια μπάλα έχει τεράστια αξία τελικά...
