«Ήταν δύσκολα, δεν είχαμε πολλά χρήματα. Αλλά είχαμε πολλή ευτυχία. Γι’ αυτό δεν ήμασταν φτωχοί από άποψη ευτυχίας. Όταν είχαμε προβλήματα επιβίωσης παλιά, ήμασταν όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο. Στο ίδιο δωμάτιο και περνούσαμε καλά. Χαμογελούσαμε. Οι δυσκολίες με έκαναν πιο δυνατό, σίγουρα. Πουλούσαμε γυαλιά, ρολόγια, CD, DVD… Ήμουν ο καλύτερος πωλητής. Ήμουν επίμονος, δεν τα παρατούσα. Τους έκανα συνέχεια ερωτήσεις. Και ήμουν συμπαθητικός. Ήμουν μικρός. Ακόμη είμαι το ίδιο επίμονος. Θα συνεχίσω να κάνω κάτι μέχρι να το κάνω σωστά», ανέφερε αρχικά ο ίδιος.
Ενώ για τη μετάβασή του από τον Φιλαθλητικό στο NBA ο ίδιος τόνισε: «Δεν ήμουν ο καλύτερος παίκτης στην Α2. Υπήρχαν πολλοί καλύτεροι από μένα, αλλά είχα την προοπτική να γίνω καλύτερος».
Μιλώντας για τη μέρα που επελέγη από τους Μπακς στο ντραφτ, συμπλήρωσε: «Ήμουν ενθουσιασμένος. Ο Θανάσης ήρθε και με αγκάλιασε, αρχίσαμε να κλαίνε. Ξέραμε ότι η ζωή μας άλλαξε εκείνη τη στιγμή. Από εκείνο το σημείο και μετά η οικογένειά μας θα είχε ένα καλύτερο μέλλον. Όμως δεν γιορτάσαμε. Άλλοι παίκτες πήγαν σε κλαμπ για να μεθύσουν, αλλά εγώ κι ο Θανάσης απλώς γυρίσαμε στο δωμάτιό μας χαρούμενοι. Αρχίσαμε να χοροπηδάμε στο κρεβάτι», και συνέχισε:
«Ο κόσμος τρελαίνεται τώρα όποτε επιστρέφω στην Ελλάδα. Είναι απίστευτο. Πιστεύουν πως είμαι κάτι σπουδαίο. Εγώ δεν ξέρω αν είμαι κάτι σπουδαίο. Πρέπει να γίνομαι συνέχεια καλύτερος. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Φοβάμαι την αποτυχία, γι’ αυτό πρέπει να γίνω καλύτερος».
Ο πρόεδρος των Μπακς, Πίτερ Φέιγκιν, αποθέωσε τον Γιάννη λέγοντας: «Είναι ένα είδωλο σε μια μικρή πόλη που έχει παγκόσμια επιρροή. Ο Γιάννης έβαλε το Μιλγουόκι στον παγκόσμιο χάρτη, κάνοντάς το μια μεγάλη αγορά στο μπάσκετ. Αυτή τη στιγμή είναι ένας από τους καλύτερους 5-10 παίκτες στο ΝΒΑ, ένα διεθνές πρότυπο, που διαπερνά τις αγορές».
Πόσα βήματα χρειάζεται για να διασχίσεις το παρκέ ;
«Έξι».
Και πόσα από τη γραμμή της βολής;
«Ένα, μόνο ένα. Ίσως και κανένα. Πιστεύω πως μπορώ να πηδήξω από τη βολή».
Ποιο από τα highlights σου ξεχωρίζεις;
«Την πάσα που έκανα μέσα από τα πόδια μου. Όταν το έκανα είπε ‘Ουάου, κοίτα τι έκανα μόλις!’. Δεν το είχα ξανακάνει. Απλώς μου’ ρθε και το έκανα. Ήταν πολύ καλή πάσα».
