«Λεσβία». Έτσι… ξεκάθαρα! Ωμά; Προκλητικά; Αληθινά; Πάντως, αυτόν τον τίτλο έβαλε ο γνωστός συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος στο νέο του μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Παρότι -όπως εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος σε συνέντευξή του- είχε και εκείνος επιφυλάξεις για τη «σκανδαλώδη» επιγραφή…
Η υπόθεση; Τα… λέει όλα ο τίτλος: Η ερωτική σχέση δύο νεαρών γυναικών, που εκτυλίσσεται στην Αθήνα του 1991, προκαλώντας τις εύλογες για την εποχή γονεϊκές εκρήξεις. Λίγο πιο συγκεκριμένα; Η συνειδητή Βιβή, «που είναι», ερωτεύεται την Μελίνα, που «είναι και δεν είναι». Συμφοιτήτριες στο Πανεπιστήμιο Αθήνας, έκαναν καλή παρέα, το τελευταίο όμως εξάμηνο έγιναν αυτοκόλλητες…
Ώσπου η πρώτη καλύπτει μια αχανή έκταση στη ζωή της δεύτερης. Η Μελίνα, μετά από μια περίοδο επιφυλάξεων, αποδέχεται την ερωτική ένωση.
Για τρεις λόγους, όπως αναλύει ο μυθιστοριογράφος μας, επιχειρώντας μια ψυχογραφική ανατομία. Ο πρώτος λόγος: Από τη μεθυστική οσμή, «πολύ πιο έντονη των άλλων ανθρώπων».
Ο δεύτερος: Από το μυαλό της συμφοιτήτριάς της, την οποία θαυμάζει όχι μόνο γιατί μπορεί να αραδιάσει μια θύελλα πληροφοριών, αλλά και γιατί γνωρίζει τι έγινε στην άλλη άκρη της πόλης και στην άλλη άκρη του ηλιακού μας συστήματος πριν χίλια χρόνια. Ο τρίτος και καλύτερος: Το σώμα. Που μπορεί να είναι σχεδόν άσχημο, αλλά είναι λάγνο, αποπνέοντας «κάτι εξόχως ανδρικό».
Ο συγγραφέας μένει στις κλασικές ερμηνείες του στυλ… η μάνα της Βιβής την τρομοκρατεί για τους αφόρητους πόνους που θα είχε έως θανάτου από μια ανεπιθύμητη γέννα με πατέρα ένα άγνωστο αγόρι.
Το ίδιο και με την Μελίνα. Η οποία φαίνεται να αποδέχθηκε την παράδοξη σχέση, μετά από μια τραυματική εμπειρία που είχε από ένα χούλιγκαν- πρεζόνι, που, φορώντας μαύρο δερμάτινο μπουφάν με διακοσμητικά καρφιά, της επιτέθηκε μια νύχτα σε ένα πάρκο καθώς επέστρεφε στο πατρικό της.
Περιγράφοντας με δημοσιογραφική ακρίβεια τα ερωτικά παιχνίδια των δύο συντρόφων, ο συγγραφέας δεν αφήνει τίποτα στην φαντασία, εμμένοντας επιδεικτικά σε μια γλώσσα ρεαλιστική έως «σκανδαλιστική». Το έμμεσο γράψιμο, το ημίφως και η μαγεία του υπονοούμενου, ελλείπουν συνειδητά από το μυθιστόρημα.
Από το βιβλίο των 211 σελίδων απουσιάζει επίσης η δοκιμιακή διερεύνηση του μεγάλου αυτού θέματος της γυναικείας ομοφυλοφιλίας, για την οποίαν έχουν γραφτεί τόμοι επί τόμων, με επικρατούσες τις σύγχρονες ερμηνείες της βιολογίας και των νευροεπιστημών.
Αλλά αυτό, δεν απασχολεί τον πεζογράφο. Γεγονός, βέβαια, που συνιστά απόλυτο δικαίωμά του, αφού για απλό αφηγηματικό βιβλίο πρόκειται.
Στο τέλος και ενώ έχουν προηγηθεί σελίδες υμνογραφίας για τη λεσβιακή σχέση («γιατί η ερωτική ένωση με μια εκπρόσωπο του φύλου σου δεν ισχυροποιεί μόνο τη θηλυκή πλευρά μέσα σου αλλά και την πολλαπλασιάζει») ο συγγραφέας καταλήγει στην έξοδο. Πώς; Μια μέρα που όλα γύρω ήταν ανθισμένα και η φύση οργίαζε, περνώντας μπροστά από το σιντριβάνι της πλατείας Συντάγματος η Μελίνα, που εν τω μεταξύ αποδεσμεύτηκε από τη φίλη της και ζευγάρωσε με τον φιλόλογο Ανδρέα, κοκάλωσε εκείνη και ο καλός της, όταν έπεσαν πάνω στη Βιβή.
«Κάτω από το λαμπρό φως του πρωινού ήλιου, η ομοιότητα ανάμεσα στην πρώην ερωμένη και στον νυν εραστή της έβγαζε μάτι, λες και επρόκειτο για δίδυμα αδέλφια».
Και, μετά τις αγκαλιές και τα φιλιά και τις ευγένειες και τις συστάσεις και τους αποχαιρετισμούς - χωρίς αποκαλύψεις για τις παλιές σχέσεις- ο συγγραφέας δείχνει τη Βιβή να χάνεται στην πλημυρισμένη από κόσμο Ερμού. Ιδού λοιπόν και το happy end, όπως στον ελληνικό κινηματογράφο. Αλλά στο πιο μοντέρνο του.
Ηappy end που μπορεί να ικανοποιήσει και τον πιο θεοσεβούμενο αναγνώστη, ο οποίος αμάρτησε, διαβάζοντας το «αμαρτωλό» θέμα.
Αυτά περί του νέου πεζογραφήματος του Βαγγέλη Ραπτόπουλου. Ο οποίος παράλληλα επανακυκλοφόρησε το μυθιστόρημα «Διόδια», επίσης από τις εκδόσεις Κέδρος. Είναι ένα πεζογράφημα, της δεκαετίας του 1980 και αφορά μια παρέα εφήβων ενώ ετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο.
Οι ήρωες πληρώνουν τα διόδια του τέλους εφηβείας που σημαδεύεται από φροντιστήριο, ρήξεις με τους γονείς, ερωτικά ραντεβού, ερασιτεχνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, θερινά σινεμά, μπάνια στη θάλασσα, σμίξιμο ζευγαριών και χωρισμούς.
Όλα όσα συνθέτουν το «ομαδικό πορτραίτο μιας γενιάς» - της γενιάς του συγγραφέα. Που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και έχει προσφέρει 26 βιβλία μυθοπλασίας.
