Πόσο κολακευτικό, άραγε, είναι για μία πόλη το σημαντικότερο μνημείο της να είναι στο σκοτάδι; Ή πόσο εξυπηρετικό είναι, οι κάτοικοι και επισκέπτες της να χρησιμοποιούν τα φλας των κινητών τους τηλεφώνων, προκειμένου να μπορέσουν να περπατήσουν;
Αυτή την… τριτοκοσμική κατάσταση αντιμετωπίζουν όσοι παρκάρουν ή, απλώς, θέλουν να περπατήσουν στη Λεωφόρο Κεφαλογιάννηδων στο Ρέθυμνο.
Οι θέσεις στάθμευσης στο Ρέθυμνο είναι, ως γνωστόν, λιγοστές και, αν το επισκέπτεσαι συχνά, θα ξέρεις πως μια… νόμιμη λύση είναι να παρκάρεις στην Οδό Κεφαλογιάννηδων.
Λοιπόν, αν είναι βράδυ και φοβάσαι το σκοτάδι, ή δεν έχει πολύ μπαταρία στο κινητό σου, ή είσαι γυναίκα και φοράς ψηλοτάκουνα, μην… κάνεις αυτό το λάθος!
Κι αυτό γιατί, ακριβώς στο σημείο που - άλλοτε - θα έβλεπες το επιβλητικό κάστρο της Φορτέτζας, δε θα βλέπεις ούτε που πατάς!
Κυριολεκτώ… Τουλάχιστον ως προς το βράδυ του Σαββάτου, όποτε και σε ένα μεγάλο τμήμα του δρόμου, ο φωτισμός δεν λειτουργούσε, ούτε στο λόφο που βρίσκεται το πάλαι ποτέ φρούριο της πόλης, ούτε και στο πεζοδρόμιο απέναντι.
Τόσο εγώ όσο και τρία ακόμη άτομα μπροστά μου χρησιμοποιήσαμε το φακό από τα κινητά μας τηλέφωνα για να καταφέρουμε να… περπατήσουμε, αλλά και να βρούμε τα αυτοκίνητά μας!
Ευτυχώς, δηλαδή, που μια νύχτα πριν είχαμε πανσέληνο και το φεγγάρι κάπως «έσωζε» την κατάσταση… «Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ» στην κυριολεξία!
(Το... κυκλωμένο, είναι το Κάστρο της Φορτέτζας!)
