Περισσότεροι από 45.000 επισκέπτες έχουν βρεθεί μέσα στον Απρίλιο στο Ανάκτορο της Κνωσού, με την επισκεψιμότητα να έχει αυξηθεί κατακόρυφα και με τις προσδοκίες για περαιτέρω τόνωση της κίνησης να είναι ιδιαίτερα υψηλές. Αξίζει να αναλογιστούμε για να κατανοήσουμε και το μέγεθος της διαφοράς, ότι πέρυσι τον Απρίλη τα εισιτήρια που κόπηκαν ήταν μόλις 1.700. Συμπέρασμα μεταξύ άλλων; Πρέπει να στηριχθούν με κάθε τρόπο οι αρχαιολογικοί χώροι και στη στελέχωση με μόνιμο προσωπικό, αλλά και στο μέτωπο των υποδομών και των εγκαταστάσεων. Αυτές οι εικόνες με τις ουρές εκατοντάδων μέτρων κάθε καλοκαίρι, με τους... καταϊδρωμένους τουρίστες να περιμένουν μέσα στον δρόμο για να εισέλθουν στον αρχαιολογικό χώρο, πρέπει να κάποια στιγμή να αλλάξουν. Λύση στην προσβασιμότητα εδώ και τώρα.
Φωνή βοώντος εν τη... ερήμω!
Έχουν δίκιο οι άνθρωποι του πολιτισμού που διαμαρτύρονται για τα όσα επιχειρούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Εδώ και χρόνια - τόσα που ξεχάσαμε πια πόσα είναι - φωνάζουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Μια χούφτα άνθρωποι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν παθογένειες που πέφτουν σαν κατολίσθηση πάνω από τα κεφάλια τους.
Ζητούν προσωπικό σε μόνιμη βάση για να ανταπεξέλθουν, ζητούν όραμα και προοπτική, ζητούν λύσεις. Όχι βαρύγδουπες διακηρύξεις χωρίς αντίκρισμα. Και μαζί με τους εργαζόμενους υψώνουν τη φωνή τους και οι έρμοι απόφοιτοι των αρχαιολογικών πανεπιστημιακών σχολών. Ολόκληρες στρατιές, που με το πτυχίο στα χέρια δεν έχουν καμιά ελπίδα και πρέπει να μετατραπούν σε συλλέκτες χαρτιών για να μπορούν να διεκδικήσουν μια... χαραμάδα (και όχι θέση) στον ήλιο.
Δε θα κουραστούμε να το λέμε... Για αυτή τη δύσμοιρη χώρα, ένας από τους βασικούς τομείς που θα έπρεπε να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των πολιτικών επιλογών και της χρηματοδότησης είναι ο πολιτισμός, το χρυσοφόρο προϊόν, για το οποίο εκατομμύρια κόσμου σπεύδει από κάθε γωνιά του πλανήτη στη χώρα. Φευ. “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”, είναι η μόνιμη απάντηση. Το αποτέλεσμα; Η πλειονότητα των αρχαιολόγων εγκαταλείπει ένα επάγγελμα για την κατάκτηση του οποίου τόσο μόχθησε και ψάχνει άλλους δρόμους, είτε στην εκπαίδευση είτε οπουδήποτε αλλού, ακόμα και σε άσχετους τομείς. Σταθερά το υπουργείο ξεχνάει ότι ένας επιτυχημένος επαγγελματίας, ένας επιστήμονας που μπορεί να κάνει τη διαφορά είναι εκείνος που έχει την ευκαιρία να ακολουθήσει το όνειρο της ζωής του, αρκεί να του δοθεί η ευκαιρία και αυτό το ρημαδοκίνητρο. Μια λέξη που γι’ αυτή τη χώρα μοιάζει άγνωστη πια.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι ένα ατελείωτο αρχαιολογικό έργο, τόσο στην ύπαιθρο στις ανασκαφές και στη ανάδειξη και αξιοποίηση ακόμα και του πιο μικρού αρχαιολογικού χώρου, όσο και των μουσείων, που πνίγονται από το αδημοσίευτο υλικό που δεν είναι δυνατόν να μελετηθεί και να αναδειχτεί από μια χούφτα ανθρώπων. Ουφ... Είπαμε το παράπονό μας άλλη μια φορά.
Τι γίνεται στους διαγωνισμούς απορριμμάτων;
Ποικίλα σχόλια, απορίες και πονηρές σκέψεις έχουν προκληθεί τόσο εδώ στο νησί μας, όσο και στην υπόλοιπη χώρα σε σχέση με τα τεκταινόμενα στους διαγωνισμούς για τα έργα απορριμμάτων.
Και η αλήθεια είναι ότι το σκηνικό μοιάζει αρκετά περίεργο. Μοιάζει σαν να έχει γίνει παρασκηνιακά κάποια... “κολεγιά” μεταξύ των εργολάβων, κυρίως μεταξύ των εταιρειών που δραστηριοποιούνται κατεξοχήν στον χώρο των απορριμμάτων και όχι τόσο των κατασκευαστικών ομίλων, που έχουν εμπλακεί κι αυτές στο “παιχνίδι”. Σαν να έχει μοιραστεί, βρε παιδί μου, το παιχνίδι των εργολαβιών ένα πράγμα.
Αν τα βάλει κανείς κάτω, θα δει ότι σε πολλούς διαγωνισμούς, ενώ ξεκινούν την κούρσα αρκετοί ενδιαφερόμενοι, τελικά μένουν στη μάχη δύο, εκ των οποίων σταθερά απορρίπτεται για διάφορους λόγους (τυπικούς στα απαιτούμενα έγγραφα, τεχνικούς σε επίπεδο προδιαγραφών κ.λπ.) ο ένας και έτσι μένει τελικά ένας υποψήφιος ανάδοχος, ο οποίος και ανακηρύσσεται αναγκαστικά μειοδότης και παίρνει το έργο.
Μάλιστα, θα διαπιστώσει ότι υπάρχει και μια σχετική εναλλαγή ρόλων και προσφορών, ώστε να υπάρχει ένας ομοιόμορφος καταμερισμός των αναθέσεων, με παρόμοιες προσφορές και τιμές.
Μπορεί και να είναι απλή σύμπτωση, θα μας πείτε βέβαια, αλλά έχει παρατηρηθεί έντονα το φαινόμενο σε αρκετές περιπτώσεις έργων νέων μονάδων απορριμμάτων ανά τη χώρα.
Για δείτε και εδώ τα δικά μας... Για δείτε λίγο το τι έχει γίνει σε τρεις διαγωνισμούς για τις νέες μονάδες απορριμμάτων σε Ηράκλειο, Χερσόνησο και Σητεία.
Η ίδια εταιρεία που “κόπηκε” στο νήμα στον διαγωνισμό για τη νέα μονάδα της Σητείας ήταν και η μοναδική που είχε έγκυρη προσφορά και άρα παίρνει το έργο στη Χερσόνησο, ενώ για τη νέα μονάδα στο Ηράκλειο έμεινε ως μοναδική έγκυρη τελικά διαγωνιζόμενη στον διαγωνισμό η ίδια εταιρεία που παίρνει το αντίστοιχο έργο απορριμμάτων στη Σητεία!
Παράλληλα, άλλη εταιρεία, της οποίας η προσφορά απορρίφθηκε για το έργο στο Ηράκλειο, δεν έχει μείνει παραπονεμένη αφού έχει πάρει ένα μεγάλο έργο απορριμμάτων στην περιοχή της Θεσσαλίας.
Τώρα, σίγουρος για τίποτε δεν μπορεί να είναι κανείς. Μπορεί και όλα να είναι όμορφα, ωραία και αθώα, αλλά παραπέφτουν πολλές οι συμπτώσεις και τα παράδοξα. Και οι πιο πονηρά σκεπτόμενοι βλέπουν να έχει ξεδιπλωθεί πίσω από το κάδρο, ένα παρασκηνιακό πεδίο συνεννόησης και μοιρασιάς, όπου πανελλαδικά οι τιμές μοιάζουν να είναι εναρμονισμένες και μοιάζουν επίσης να είναι μοιρασμένες οι δουλειές από τους εργολάβους σε απόλυτη συνεννόηση, με αποτέλεσμα βεβαίως να είναι στα ύψη και οι τιμές των έργων.
Μήπως άραγε θα είχε ενδιαφέρον να ρίξουν μια ματιά στα τεκταινόμενα και οι αρμόδιοι ελεγκτικοί φορείς, όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού;
Δεν τα κατάφερε το Ηράκλειο!
Εκτός “νυμφώνος” για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα των 100 κλιματικά ουδέτερων πόλεων, που συνοδεύεται από σημαντικούς κοινοτικούς πόρους και καινοτόμες υποστηρικτικές δράσεις και εργαλεία, έμεινε δυστυχώς η Κρήτη, αφού ο μοναδικός υποψήφιος Δήμος από το νησί, ο Δήμος Ηρακλείου, δεν τα κατάφερε!
Ένα αποτέλεσμα που σίγουρα φέρνει απογοήτευση συνολικά στο νησί και πρωτίστως στο Ηράκλειο.
Στη δημοτική Αρχή Ηρακλείου είχαν επενδύσει πολλά στην προσπάθεια, είχαν προσδοκίες όταν κατέθεσαν τον σχετικό φάκελο της υποψηφιότητας. Μάλιστα, την υποψηφιότητα του Δήμου Ηρακλείου στήριξαν εμπράκτως (με έγγραφη στήριξη) επιμελητήρια, επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς της πόλης, ο ΟΛΗ και οι όμοροι Δήμοι Μαλεβιζίου και Χερσονήσου.
Ωστόσο, τα νέα από την Κομισιόν είναι δυσάρεστα! Όπως προκύπτει από την ανακοίνωση του υπουργείου Ενέργειας-Περιβάλλοντος, η υποψηφιότητα του Ηρακλείου για τις 100 κλιματικά ουδέτερες πόλεις “κόπηκε”!
Οι 6 ελληνικοί Δήμοι που τα κατάφεραν
«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Καλαμάτα, τα Ιωάννινα, τα Τρίκαλα και η Κοζάνη επελέγησαν ανάμεσα σε 377 ευρωπαϊκές πόλεις για να συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής “100 κλιματικά ουδέτερες πόλεις έως το 2030 από και προς τους πολίτες”, εξέλιξη που συνιστά μεγάλη εθνική επιτυχία.
Οι 6 ελληνικές πόλεις, εντασσόμενες στο πρόγραμμα, καλούνται να επιτύχουν σε λιγότερο από 10 χρόνια τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας - δηλαδή 20 χρόνια νωρίτερα απ’ όλη την υπόλοιπη Ευρώπη - αξιοποιώντας σημαντικούς κοινοτικούς πόρους με πολλά περιβαλλοντικά, κοινωνικά, οικονομικά, επενδυτικά, αναπτυξιακά και εκπαιδευτικά οφέλη.
Ειδικότερα, μέσω των χρηματοδοτικών εργαλείων της Ε.Ε., οι πόλεις θα μπορούν να υλοποιήσουν επενδύσεις που θα επιταχύνουν τη μετάβασή τους στην κλιματική ουδετερότητα και τον ψηφιακό τους μετασχηματισμό, να προωθήσουν ολιστικές λύσεις στον πολεοδομικό τους σχεδιασμό, να εφαρμόσουν έξυπνες τεχνολογίες και ευέλικτα συστήματα διαχείρισης ενέργειας, και να υιοθετήσουν φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο μετακίνησης και μεταφοράς», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Ενέργειας-Περιβάλλοντος.
Φωτογραφία αρχείου ΙΝ ΤΙΜΕ
