Στην ιστορία του μικρού Τζέηκομπ, καθώς περιλαμβάνει δύο πρωταγωνιστές που είναι ήρωες, αναφέρθηκε ο καθηγητής της πολιτικής της υγείας στη Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου Ηλίας Μόσιαλος. "Κάθε φορά που γίνεται μια μεταμόσχευση γίνεται ένα θαύμα", σημείωσε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας την ιστορία του μικρού αγοριού.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
Ο μικρός ήρωας στη φωτογραφία λέγεται Τζέηκομπ. Ζει στην Καλιφόρνια και κάνει τα δεύτερα του Χριστούγεννα αναρρώνοντας, μετά από εγχείρηση μεταμόσχευσης ήπατος. Γεννήθηκε πέρσι τον Δεκέμβριο, αλλά πέρασε μεγάλο διάστημα της χρονιάς, πιο δύσκολα από πολλούς, μπαινοβγαίνοντας στο νοσοκομείο λόγω ίκτερου. Μετά από πολλές εισαγωγές και εξετάσεις διαγνώστηκε με μια σπάνια ηπατική νόσο. Χωρίς μεταμόσχευση θα μπορούσε να αποβεί θανατηφόρα, είπαν οι γιατροί στους γονείς του, που όμως μετά από τις απαραίτητες εξετάσεις δυστυχώς και οι δυο θεωρήθηκαν ακατάλληλοι δωρητές.
Λίγες εβδομάδες αργότερα όμως, οι γιατροί τους ενημέρωσαν πως βρήκαν έναν ανώνυμο δότη. Ήταν από το βορειοδυτικό Οχάιο, και διατεθειμένος να ταξιδέψει 2.000 μίλια εν μέσω πανδημίας, για να έρθει από το Οχάιο στην Καλιφόρνια για να δωρίσει το 30% του ήπατός του και να σώσει τη ζωή του μικρού.Ποιος ήταν λοιπόν ο δότης; Ο Michael Speck είναι 64 ετών, έχει κι αυτός εγγόνια και τα περισσότερα νοσοκομεία που είχε αποταθεί, τον έκριναν πολύ μεγάλο σε ηλικία για να γίνει ζωντανός δότης. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά όμως που θα δώριζε όργανο. Το 2016, είχε ήδη δώσει ένα από τα νεφρά του σε έναν άλλο άνθρωπο που δεν γνώριζε.
Η ιστορία του όμως πάει ακόμα πιο πίσω. Όταν ο ίδιος ήταν μόλις 12 ετών ήταν σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που τον άφησε σε κώμα. Όταν βγήκε από το κώμα, δεν είχε μνήμη και έπρεπε να ξαναμάθει τα πάντα. Όμως τα κατάφερε: αποφοίτησε από το κολέγιο και έγινε προπονητής μπάσκετ και κατόπιν και ιδιοκτήτης πιτσαρίας.
«’Οταν ο χειρουργός μου είπε ότι το μόσχευμα ήταν για ένα μωρό 10 μηνών, απλά με πήραν τα κλάματα», είχε πει. Σε μια σύνδεση μέσω zoom, οι γονείς του Τζεήκομπ, τον ευχαρίστησαν και αυτός ο θαυμάσιος άνθρωπος τους είπε πως έκανε απλά αυτό που μπορούν να κάνουν τόσοι πολλοί άνθρωποι. Αλλά το ότι ήταν σε θέση να σώσει ένα παιδί, ήταν ένα θαύμα.
Χρειαζόμαστε πιο πολλά τέτοια θαύματα. Είναι κι αυτό κάτι που πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα. Είμαστε χώρα ουραγός στην Ευρώπη στις μεταμοσχεύσεις. Οι νεφροπαθείς για παράδειγμα, περιμένουν πάνω από 8 χρόνια για μεταμόσχευση, ενώ στη λίστα αναμονής είναι λιγότεροι από το 20% όσων κάνουν αιμοκάθαρση. Αν ήταν οι διπλάσιοι όπως είναι σε άλλες χώρες η αναμονή θα ήταν 15 χρόνια.
Στις αρχές της επόμενης χρονιάς, μαζί με τον καθηγητή του Imperial College κ. Βασίλειο Παπαλόη και την ομάδα των Ελλήνων και διεθνών εμπειρογνωμόνων στην οποία συμμετέχουν η καθηγήτρια Αναστασία Κοτανίδου και η Δρ Αλίκη Ινιωτάκη, θα καταθέσουμε στην κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα, την πρόταση μας για ένα σύγχρονο εθνικό σχέδιο για τις μεταμοσχεύσεις στη χώρα μας. Είναι μια προσπάθεια που στήριξε το ίδρυμα Ωνάση και θα περιλαμβάνει προτάσεις από την πρόληψη συγκεκριμένων νοσημάτων μέχρι τη φροντίδα των μεταμοσχευμένων μετά τη μεταμόσχευση.
Αυτή η ιστορία όμως, η ιστορία του μικρού Τζέηκομπ μου αρέσει γιατί είναι μια ιστορία που και οι 2 πρωταγωνιστές είναι ήρωες.Κάθε φορά που γίνεται μια μεταμόσχευση γίνεται ένα θαύμα. Χρειαζόμαστε πιο πολλά τέτοια καθημερινά θαύματα και στην Ελλάδα.
