Η περιγραφή συγκλονιστική αλλά ακόμη πιο καθηλωτική η θέα που αντίκρισαν τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Μοιρών που σχεδόν «άγγιξαν» τον ουρανό και τα σύννεφα αφού έφτασαν στα 2.456 μέτρα, στον Τίμιο Σταυρό που βρίσκεται την κορυφή του Ψηλορείτη.
«Το θέαμα ήταν μοναδικό και είχαμε την αίσθηση, ότι πετούσαμε με αεροπλάνο», αναφέρει χαρακτηριστικά η γραμματέας του συλλόγου Κατερίνα Μαλεφιτσάκη. Οι ορειβάτες συνάντησαν χιονισμένες κορυφές, την άγρια και αδάμαστη φύση της Κρήτης και είχαν τη μοναδική αίσθηση ελευθερίας βλέποντας τον κόσμο από…ψηλά. Ο Ψηλορείτης ήταν καλυμμένος από χιόνι, η διαδρομή κράτησε 5 ώρες και ήταν αρκετά δύσκολη.
Η υψηλότερη κορυφή της Κρήτης αποτελεί πρόκληση αλλά και όνειρο για κάθε λάτρη της φύσης. Όπως λένε χαρακτηριστικά όσοι έχουν κάνει τη διαδρομή, τα βουνά δεν αποτελούνται μόνο από πάγο και πέτρα είναι «ζωντανό» στοιχείο της φύσης, ένας μαγικός κόσμος που ανοίγεται διάπλατα μόνο για όσους είναι πρόθυμοι να κοπιάσουν και να παλέψουν για να φτάσουν όλο και πιο ψηλά.
Όπως περιγράφει η κα Μαλεφιτσάκη «όσο ανεβαίναμε το χιόνι ήταν παρά πολύ παγωμένο και ήταν απαραίτητος ο χειμερινός εξοπλισμός για να φτάσουμε στην κορφή με ασφάλεια. Σύμμαχο μας είχαμε τον καιρό ενώ κατά διαστήματα σκέπαζε το βουνό μια ευχάριστη παχιά αχλή, η οποία μας χάιδευε τα πρόσωπα».
Τα 16 μέλη του Ορειβατικού Μοιρών διανυκτέρευσαν στο καταφύγιο του Ορειβατικού Ρεθύμνου στη θέση «Τουμπωτός Πρίνος» στις νότιες πλαγιές του Ψηλορείτη.
Έπειτα από ένα όμορφο βράδυ ξεκίνησε ο δρόμος της επιστροφής. Μια διαδρομή που αποτυπώθηκε στη μνήμη τους, εικόνες που χαράχτηκαν στο μυαλό τους, γαλήνη που τους συνόδευε για καιρό.
Άλλωστε αυτό δεν θα είναι το μοναδικό τους ραντεβού με τον "γίγαντα" της Κρήτης, τον τεράστιο ορεινό όγκο του Ψηλορείτη.
(Ευχαριστούμε τον Ορειβατικό Σύλλογο Μοιρών για τις φωτογραφίες)
