Άργησε πολύ αλλά τελικά ανακηρύχτηκε η γιγάντια Αρχαία Μινωική Ελιά του Ιερού άλσους του Καβουσίου Ιεράπετρας ως διατηρητέο μνημείο της φύσης.
Στις 25 Οκτωβρίου δημοσιεύτηκε η σχετική απόφαση της συντονίστριας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης που πήρε ΦΕΚ στο οποίο περιγράφονται όλες οι λεπτομέρειες για την διαχείριση και την προστασία της ελιάς και της ευρύτερης περιοχής.
Ο πρώην πρόεδρος της Δημοτικής κοινότητας Καβουσίου κ. Γιάννης Ρεμεδιάκης, σε ανακοίνωσή του ευχαριστεί το Δήμο Ιεράπετρας και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης για τις προσπάθειες που έκαναν να τελεσφορήσει η προσπάθεια του Καβουσίου, και τονίζει πως πρόκειται για την πρώτη σχετική απόφαση που χαρακτηρίζει ένα ελαιόδεντρο ως διατηρητέο μνημείο στην Ελλάδα.
Η απόφαση αυτή συμβολίζει την προστασία και ανάδειξη του ίδιου του μνημειακού ελαιόδεντρου και του μινωικού άλσους του Αζοριά Καβουσίου.
Την προσέγγιση της καταγραφής, διάσωσης και ανάδειξης του ελαϊκού και του εν γένει φυσικού μνημειακού πλούτου της Κρήτης.
Την έναρξη σοβαρής προσπάθειας για τη νομοθέτηση της προστασίας των δένδρων αυτών.
Τη σύνδεση του αρχαίου πολιτισμού με τον αρχαίο ελαϊκό πολιτισμό, που μπορεί να έχει μεγάλη αντανάκλαση στον προσπορισμό οικονομικού οφέλους για τους ελαιοπαραγωγούς μας.
«Με χαρά και συγκίνηση είδαμε στο ΦΕΚ: Β3912/25-10-19 , τον πολυσήμαντο χαρακτηρισμό της Αρχαιότερης Μινωϊκής ελιάς του Αζοριά Καβουσίου και του γύρω της χώρου ως διατηρητέου μνημείου και προστατευόμενου σχηματισμού, την πρώτη τέτοια κήρυξη που γίνεται για ελαιόδενδρο στην Ελλάδα και στον κόσμο υποθέτω, αφού έχουμε κατά τεκμήριο τα αρχαιότερα ελαιόδενδρα στην Κρήτη.
Τελεσφόρησε έτσι μια μακρόχρονη και πολυσύνθετη προσπάθεια με το Δήμο μας και στη συνέχεια με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά.
Θέλω να σημειώσω όμως ότι στο ΦΕΚ υπάρχει μια διάταξη που με ξενίζει, ότι δηλαδή ανατίθεται η φροντίδα της ελιάς συνολικά στο Φορέα Διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών Κεντρικής και Ανατ. Κρήτης και όχι -έστω εν μέρει- στο Δήμο Ιεράπετρας.
Μεταξύ άλλων στο ΦΕΚ αναφέρεται ότι ο σχεδιασμός για την ανάδειξη της αρχαίας ελιάς Καβουσίου λαμβάνει υπόψη, την προστασία των
άλλων δυο αιωνόβιων ελιών πλησίον της και την περιβάλλουσα περιοχή της, όπως ορίζεται στο τοπογραφικό
διάγραμμα, καθώς και τη σύνδεση της με τους γύρω αρχαιολογικούς χώρους, θεωρώντας τα ως ένα ενιαίο σύστημα.
Βασικοί άξονες διαχείρισης του διατηρητέου μνημείου της φύσης είναι:
Η διατήρηση του αιωνόβιου δένδρου και η προστασία του από ανεξέλεγκτες επεμβάσεις στον κορμό, το ριζικό σύστημα και την κόμη, καθώς και από παρεμβάσεις στην υδρολογική κατάσταση και την περιβάλλουσα ζώνη προστασίας, που ενδέχεται να προκαλέσουν υποβάθμιση ή να θέσουν σε κίνδυνο την υπόσταση του μνημείου, αλλά και η ανάδειξη του και η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής του, όποτε αυτό κρίνεται απαραίτητο, από την αρμόδια υπηρεσία.
Η διασύνδεσή του με τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής (Καβούσι, Αζοριά, Βροντάς, Πλάι του Κάστρου), - η αξιοποίησή του για την αναψυχή των κατοίκων και επισκεπτών, αποκλειστικά μέσω της παρατήρησης του δέντρου, της φωτογράφησής του και της χρήσης του υπόσκιου χώρου, και
η αξιοποίησή του ως σημείο αναφοράς δραστηριοτήτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.
Στο υπέροχο βιβλίο «Οι αιωνόβιες ελιές της Κρήτης» του Μανόλη Τσαντάκη από το Παλαίκαστρο Σητείας, φιλοξενούνται όμορφες φωτογραφίες της Μινωικής ελιάς του Καβουσίου που αποτελεί πλέον διατηρητέο μνημείο της φύσης.
