Έζησε μόνος. Πέθανε μόνος. Στην άκρη μιας πλατείας, πολύ μακριά από τη χώρα που γεννήθηκε. Και ποιος να ξέρει πώς βρέθηκε να ζει άστεγος στο Ηράκλειο ο Γερμανός άνδρας. Στην πλατεία Κορνάρου είχε εμφανιστεί τους τελευταίους μήνες. Πριν μερικές εβδομάδες χάθηκε και πριν από μερικές μέρες είχε επιστρέψει στο γνώριμο σημείο. Εκεί περνούσε τις μέρες του, εκεί και τις νύχτες. Άλλοτε με χαρτόκουτες και άλλοτε χωρίς, μόνο με κάποια σκεπάσματα ή ρούχα που του έδιναν περιστασιακά πολίτες και υπηρεσίες.
Ο άστεγος που βρέθηκε χθες νεκρός στην πλατεία Κορνάρου ήταν γνώριμος τους τελευταίους μήνες στους καταστηματάρχες και τις κοινωνικές υπηρεσίες. Κάποιες μέρες χανόταν και μετά πάλι επέστρεφε... Η υγεία του ήταν κλονισμένη αν και μόνο 50 ετών. Ήταν Γερμανός, αλλά στη Γερμανία δε βρέθηκαν συγγενείς, ούτε καν δικοί του άνθρωποι.
Η περίπτωσή του είχε απασχολήσει τον Δήμο Ηρακλείου, τον εισαγγελέα, το ΚΕΘΕΑ, ακόμη και το ΕΚΑΒ, που μέχρι και χθες το πρωί, μετά από κλήση της αρμόδιας αντιδημάρχου Ρένας Παπαδάκη, μια κινητή μονάδα έσπευσε να τον παραλάβει, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε για πολλοστή φορά. Χθες έκανε πολύ κρύο όμως και εκείνος παρέμεινε στη γωνία του στην πλατεία, δίπλα στους παλιούς υπόγειους κάδους, πιο πέρα από το άγαλμα της Αρετούσας και του Ερωτόκριτου.
Λίγες ώρες αργότερα, στα γραφεία της εφημερίδας «Νέα Κρήτη» έφτασε μια φωτογραφία με έναν άστεγο από κάποιον ευαισθητοποιημένο πολίτη, ζητώντας να δημοσιοποιηθεί η περίπτωση αυτή μήπως και βρεθεί λύση. Η φωτογραφία αυτή έμελλε να είναι και η τελευταία. Δυστυχώς δεν πέρασε πολλή ώρα και τότε έγινε γνωστό ότι το ΕΚΑΒ ειδοποιήθηκε να παραλάβει έναν άνδρα χωρίς τις αισθήσεις του από την πλατεία Κορνάρου. Λίγο αργότερα έγινε γνωστό ότι επρόκειτο για τον «γνωστό» άστεγο της περιοχής. Ο άτυχος άνδρας, που δεν έχει πια σημασία ούτε πώς τον έλεγαν ούτε πώς τον φώναζαν, πέθανε μόνος μια μέρα με πολύ κρύο. Έζησε μόνος σε άθλιες συνθήκες, που κλόνισαν την υγεία του, και πάλεψε μια ζωή με τους δαίμονές του.
Η αρμόδια αντιδήμαρχος ανέφερε ότι πολλές φορές είχε γίνει προσπάθεια για τον συγκεκριμένο άνθρωπο να υπάρξει μέριμνα. Η ίδια αναζήτησε, μέσω του τοπικού Προξενείου και της Γερμανικής Πρεσβείας, συγγενείς του. Δε βρέθηκε κανένας. Το ΕΚΑΒ είχε μεταβεί πολλές φορές στο σημείο για να τον παραλάβει. Εκείνος είχε αρνηθεί όλες τις φορές. Ακόμη κι όταν πήγε και το ΚΕΘΕΑ αρνήθηκε. Ενημερώθηκε ο εισαγγελέας, όμως ούτε και στην εισαγγελική παρέμβαση συμμορφώθηκε. Νόμιζε ότι ζούσε ελεύθερος. Παρέμενε δέσμιος όμως των δικών του επιλογών, αρνούμενος κάθε χείρα βοηθείας που του απλώθηκε. Δεν ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος. Ήταν μόνος σε αυτή τη ζωή. Ούτε ένας συγγενής, ούτε ένας δικός του άνθρωπος. Τα διαδικαστικά για την ταφή του θα αναλάβει ο Δήμος Ηρακλείου. Αυτό ήταν, αντίο Φρανκ.
