Παρουσία των εργαζομένων πραγματοποιήθηκε η κοπή πίτας του σωματείου εργαζομένων του ΠαΓΝΗ στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου και η κλήρωση των δώρων σε όλους τους εργαζόμενους του νοσοκομείου.
Η διοίκηση του σωματείου ευχαρίστησε τους συναδέλφους που ανταποκρίθηκαν και συμμετείχαν στην κοπή της πίτας επισημαίνοντας την ανάγκη «να συνεχίσουν με την ίδια αποφασιστικότητα, όπως και την χρονιά που πέρασε, με τους νέους αγώνες που προγραμματίζονται, ως απάντηση στη βάρβαρη και εγκληματική, αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης».
Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του σωματείου Δημήτρης Βρύσαλης:
«Το σωματείο μας, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος κόβει την πρωτοχρονιάτικη πίτα του, όπου είθισται να κάνουμε μια μικρή αναδρομή-απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και το πιο σημαντικό να αναφερόμαστε στους στόχους και τις διεκδικήσεις μας για την χρονιά που ξεκινάει.
Πάνω σ΄ αυτήν την βάση λοιπόν, υπενθυμίζουμε σε όλους ότι το 2019, αναδείξαμε πάρα πολλά και σημαντικά ζητήματα του χώρου μας και του κλάδου μας. Αναδείξαμε και διεκδικήσαμε λύσεις στα ζητήματα της υποστελέχωσης, της επέκτασης των ευέλικτων σχέσεων εργασίας, της διεκδίκησης ανάκτησης όλων των απωλειών, του 13ου και 14ου μισθού, της ένταξης μας στα ΒΑΕ, της υποχρηματοδότησης κ.α.
Η χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι μειωμένη το 2020 σε σχέση με το 2019 κατά 37 εκατ. ευρώ, από 1,184 δισ. ευρώ το 2019 στα 1,147 δισ. ευρώ το 2020 (-3,1%).
Η νέα χρόνια μας βρίσκει για άλλη μια φορά μπροστά στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εξωραΐσει την κατάσταση στα νοσοκομεία με την εξαγγελία για 1.350 θέσεις (μη ιατρικού προσωπικού) πανελλαδικά που «ΘΑ» προκηρυχθούν. Στην Κρήτη αντιστοιχούν 130 θέσεις, όπου στο ΠΑΓΝΗ είναι περίπου 15. Οι θέσεις αυτές, ακόμη κι αν προκηρυχθούν, είναι ψίχουλα μπροστά στις ελλείψεις που ξεπερνούν τις 30.000 σύμφωνα με τους πετσοκομμένους οργανισμούς του 2012, που καμιά σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ανάγκες (π.χ. πάνω από 650 κενές θέσεις έχει μόνο το ΠΑΓΝΗ, εκ των οποίων πάνω από 300 είναι τα κενά μόνο σε νοσηλευτικό προσωπικό).
Η ίδια πολιτική, το ίδιο εξευτελιστική για τους ασθενείς, το ίδιο κανιβαλική για τους εργαζόμενους συνεχίζεται.
Για τους ασθενείς όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν δεκάδες διασωληνωμένοι σε κλινικές, μεγάλες λίστες αναμονής κ.α.
Για τους υγειονομικούς όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχει στέρηση ρεπό, συνεχείς μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα που προστίθενται στη μισθολογική εξαθλίωση, στην περικοπή εφημεριών και υπερωριών, στις απλήρωτες βάρδιες. Τα ωράρια εργασίας παραβιάζονται.
Μπορούν να λύσουν το πρόβλημα αυτοί που το προκάλεσαν;
Αυτό λοιπόν που προκαλεί το πρόβλημα και εμποδίζει τη λύση είναι η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης. Είναι η έκφραση της εμπορευματοποιημένης Υγείας, της πολιτικής που θεωρεί την Υγεία του λαού “κόστος” και εφαρμόζεται σε όλη την ΕΕ.
"Κόστος" για τους μεγάλους ομίλους και το κράτος είναι να διεκδικούμε να ανοίξουν οι κλειστές κλινικές και κλίνες, να γίνουν προσλήψεις μόνιμων γιατρών, νοσηλευτών, διοικητικών, υλικοτεχνική υποδομή.
Απαιτούμε τη διατήρηση και επέκταση του καθεστώτος των βαρέων και ανθυγιεινών σε όλους τους εργαζόμενους σε δομές υγείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (μείωση εργάσιμου χρόνου, αύξηση ημερών αδείας, μείωση ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης)
Διεκδικούμε την κατάργηση των αντεργατικών όρων των συμβάσεων και κατοχύρωση των πλήρων εργασιακών δικαιωμάτων των συμβασιούχων
Διεκδικούμε μόνιμες θέσεων γιατρών. Οι μόνες προσλήψεις γιατρών που γίνονται είναι επικουρικών, που αντικαθιστούν άλλους επικουρικούς που απολύονται ή γιατρούς που συνταξιοδοτούνται.
Οργανώνουμε την πάλη στη νέα επίθεση που ετοιμάζεται στην κοινωνική ασφάλιση με την προώθηση της ιδιωτικοποίησής της και τη μείωση της κρατικής ευθύνης.
Μας βρίσκει απέναντι η τοποθέτηση της Διοίκησης στη Σύμπραξη Δημοσίου – Ιδιωτικού τομέα. Η εμπειρία από άλλες χώρες όπου εφαρμόστηκαν με διάφορες παραλλαγές δείχνει ότι παντού απέβησαν εις βάρος ασθενών (βλ. ματωμένα εξιτήρια) και υγειονομικών. Το συμπέρασμα είναι ότι με τη νέα χρόνια και την κυβερνητική εναλλαγή τα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας είναι διαρκή και επιδεινούμενα. Οι πολιτικές που τα γεννούν είναι ο αντίπαλός μας. Χρειάζεται οι εργαζόμενοι να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα. Η διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων μας προϋποθέτει οργανωμένο, συλλογικό κι ανυποχώρητο αγώνα με συσπείρωση στο σωματείο μας».
