Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από τη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ηρακλείου για το πολύπαθο ρέμα του Αϊ Γιάννη στη Σταυρακιανή Καμάρα, μετά το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της “Νέα Κρήτη” και τα βίντεο που έφερε στη δημοσιότητα το neakriti.gr στις 16 Νοεμβρίου, για το νέο... ποτάμι βοθρολυμάτων που κατέληγε στη θάλασσα της Αμμουδάρας.
Και όλοι εύχονται, φυσικά, να έχει δοθεί οριστική λύση, αφού είναι σε εξέλιξη η ανάπλαση της περιοχής, που χαρακτηρίζεται ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και προγραμματίζονται σπουδαίες παρεμβάσεις για να αποκτήσει ξανά τη χαμένη αίγλη του, αυτή που είχε μέχρι πριν από λίγα μόλις χρόνια!
Γιατί πριν φτιαχτεί ο Βιολογικός Καθαρισμός Δαφνών δεν είχαν παρατηρηθεί λύματα στο ρυάκι; Τουλάχιστον αυτό καταθέτει στη “Νέα Κρήτη” ο πρόεδρος της Κοινότητας Σταυρακίων Ζαχαρίας Χιωτάκης, που δεν αποκλείει το ενδεχόμενο πριν την κατασκευή του έργου τα βοθρολύματα να διοχετεύονταν σε άλλη κατεύθυνση και για τον λόγο αυτό να μην υπήρχε μέχρι τότε αυτή η τραγική κατάσταση.
Να υπενθυμίσουμε ότι στα μέσα Νοεμβρίου, σε μια μεγάλη μπόρα που είχαμε στο Ηράκλειο, ταυτόχρονα με το πέρασμα της “Βικτώριας”, εμφανίστηκαν και τα λύματα. Το φαινόμενο αυτό στην περιοχή της Σταυρακιανής Καμάρας είχε αποκαλύψει για πρώτη φορά το φθινόπωρο του 2013 η “Νέα Κρήτη”, προκαλώντας την παρέμβαση όλων των αρμόδιων υπηρεσιών.
Οι αυτοψίες τους τότε κατέληγαν πως επρόκειτο για βλάβες του Βιολογικού Καθαρισμού των Δαφνών, με τη ΔΕΥΑΗ να “δείχνει” τα καζάνια του χωριού, λόγω της διαρροής στέμφυλων μέσω της αποχέτευσης στον μηχανολογικό εξοπλισμό της μονάδας, που τον έθεταν εκτός λειτουργίας!
Το ίδιο αναφέρει με έγγραφό της η ΔΕΥΑΗ. Το έγγραφο έχει αποδέκτη τον σημερινό πρόεδρο της Κοινότητας Σταυρακίων Ζαχαρία Χιωτάκη και κάνει αναφορά σε αυτοψία που έγινε στις 23 Αυγούστου του 2019, όπου μεταξύ των άλλων διαπιστώθηκαν στέμφυλα σε μία από τις δεξαμενές του Βιολογικού, ύψους... τεσσάρων μέτρων!
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Σε καλό δρόμο η ανάπλαση
«Είναι μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Εμείς το 2013, όταν εγώ ήμουν πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Σταυρακίων, κάναμε μερική ανάπλαση του Αϊ Γιάννη με τον καθαρισμό του ρέματος. Και μπαίνουμε τώρα στην υλοποίηση των σχεδιασμών αυτών και στην προσπάθεια να εξευρεθούν και οι αναγκαίοι πόροι προς την κατεύθυνση αυτή», λέει χαρακτηριστικά στην εφημερίδα μας ο Ζαχαρίας Χιωτάκης.
«Εκεί υπάρχει μια πλατεία με ένα παλιό κτήριο, το οποίο επισκευάζεται για να αξιοποιηθεί. Υπάρχει και μια παραδοσιακή πηγή, όπως υπάρχει και το παλιό υδραγωγείο, από το οποίο οι Σταυρακιανοί έπαιρναν νερό πόσιμο μέχρι και το 1960. Υπάρχει εκεί ακόμα η μηχανή από την οποία αντλούσαν το νερό. Σήμερα, δυστυχώς, πιθανότατα το νερό αυτό είναι μολυσμένο. Και η ζημιά από τα λύματα που κατά διαστήματα τρέχουν δεν είναι μόνο για τα Σταυράκια. Είναι και στην ευρύτερη περιοχή. Μην ξεχνάμε ότι τα λύματα αυτά οδηγούνται στη θάλασσα της Αμμουδάρας. Και μιλάμε για μια απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων. Μολύνονται τα πάντα στο πέρασμά τους. Μολύνεται και ο υδροφόρος ορίζοντας. Ευελπιστούμε ότι η κατάσταση θα αντιμετωπιστεί ολοκληρωτικά για πάντα...».
Στο σημείο αυτό ο πρόεδρος της Κοινότητας Σταυρακίων θυμάται: «Εμείς στο δημοτικό σχολείο κάναμε ημερήσιες εκδρομές στον Αϊ Γιάννη. Και θυμάμαι ότι είχε πολλά πουλιά και πολλές χελώνες. Σήμερα, αν πάτε εκεί, δε θα ακούσετε πουλί να κελαηδά. Μέχρι πριν 15 χρόνια δεν μπορούσες να περάσεις από το κελάηδισμα. Υπήρχαν πολλοί καβροί. Υπήρχαν πολλές χελώνες. Σήμερα ελάχιστες χελώνες υπάρχουν, που δυστυχώς ψοφάνε. Θυμάμαι κι έρχονταν από το Ηράκλειο αυτοί που κυνηγούσαν πουλιά και τα πουλούσαν σε καταστήματα ζώων και έφτιαχναν παγίδες στο νερό για να τα αιχμαλωτίσουν. Αυτά σήμερα δεν υπάρχουν...».
Καταλήγοντας, ο Ζαχαρίας Χιωτάκης τονίζει με κατηγορηματικό τρόπο ότι μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί αυτός ο φυσικός πλούτος. Ο προσωπικός του στόχος είναι να δημιουργηθούν μέσα σε αυτόν τον υγροβιότοπο (που είναι και προστατευμένος με Προεδρικό Διάταγμα) χώροι αναψυχής για τους επισκέπτες και τους περαστικούς, που να τους εκμεταλλεύεται η Τοπική Κοινότητα.
Τέτοιοι χώροι μπορεί να είναι αναψυκτήριο, ταβέρνα, χώρος περιπάτου κ.ά. Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν τη διαπαντός αντιμετώπιση του εφιάλτη του βοθρολυμάτων, με κάθε τρόπο, που να διασφαλίζει ότι ουδέποτε θα εμφανιστεί το παραμικρό πρόβλημα περιβαλλοντικής υποβάθμισης και επιβάρυνσης στην περιοχή.
