Ως υπέρμαχος της οικόσιτης κτηνοτροφίας και της πτηνοτροφίας, ο πρώην πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ, κτηνίατρος-ερευνητής Αλέκος Στεφανάκης, “άστραψε και βρόντηξε” σχολιάζοντας στο neakriti.gr την ανακοίνωση της Περιφέρειας Κρήτης με τίτλο “Καθορισμός οικόσιτων ζώων και πτηνών στις πόλεις και τα χωριά της Περιφερειακής Ενότητας Λασιθίου Κρήτης”.
«Το αντίθετο έπρεπε να κάνουμε», λέει χαρακτηριστικά ο Αλέκος Στεφανάκης, εξηγώντας ότι πράγματι πρέπει να μπουν κάποιοι όροι, αλλά να είναι το αποτέλεσμα συζητήσεων με τις τοπικές κοινωνίες και όχι να δίνεται στη δημοσιότητα μία γενική απαγόρευση και μάλιστα αυστηρότερη σε σχέση με τις μέχρι και πέρυσι ισχύουσες απαγορεύσεις στη διατήρηση των οικόσιτων!
Είναι γνωστές οι θέσεις του Αλέκου Στεφανάκη, που και στο παρελθόν μέσω της εφημερίδας μας τις είχαμε δημοσιοποιήσει, σύμφωνα με τις οποίες όσο πάμε προς τα πίσω, σε χρόνια κακουχίας του λαού μας, βλέπουμε πως τα οικόσιτα ζώα έσωζαν τους ανθρώπους κυριολεκτικά από την πείνα.
Μιλώντας στο neakriti.gr, ο γνωστός γεωτεχνικός ήταν καταπέλτης κατά των γενικεύσεων που μπορεί κανείς να διακρίνει στους “περιορισμούς” της Περιφέρειας Κρήτης: «Αυτές οι αποφάσεις δεν μπορεί να είναι γενικευμένες. Δηλαδή, δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο τον ένα τομέα της οικονομίας και να αγνοούμε όλους τους υπόλοιπους. Η ευθύνη είναι τεράστια. Στο όνομα του επερχόμενου τουρισμού και χωρίς οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτό να έχουν πάει μια βόλτα και να δούνε ότι στην Ευρώπη βλέπουμε επαγγελματίες γιατρούς και άλλους επιστήμονες και έχουν αγελάδες μέσα στα σπίτια τους. Εμείς εδώ “ξιπαστήκαμε” μάλλον από τα πολλά χρήματα. Και κυνηγάμε τους “απατούς” μας»!
Συνεχίζοντας, ο Αλέκος Στεφανάκης επισημαίνει ότι «το μυστικό της ευημερίας της Κρήτης πάντα ήταν η οικόσιτη διαδικασία: Τα λαχανικά μας, τα ζώα μας, που εξασφαλίζουν στην ουσία ένα μηνιάτικο. Και αντί να κάνουμε αγώνα να δούμε μπας και κρατήσουμε τα παιδιά μας μην ερημώσουν οι οικισμοί μας, δεν ξέρω για ποιο λόγο λειτουργούμε με αυτόν τον τρόπο».
Μάλιστα, ο πρώην πρόεδρος του Π.Κ. του ΓΕΩΤΕΕ κάνει λόγο για μια απόφαση που έγινε χωρίς αναπτυξιακή λογική και χωρίς προβληματισμό. «Αυστηροποιούνται τα πράγματα επειδή πιθανά εκφράστηκαν από κάποιους κάποια πράγματα. Προφανώς, κανείς δε θα πάει μέσα σε μια τουριστική περιοχή, σε ένα τουριστικό χωριό, να έχει κότες. Πιθανόν δεν τον ενδιαφέρει καν. Αλλά το να υπάρχουν απαγορεύσεις σε χωριά της ενδοχώρας, την ώρα που προσπαθούμε να κρατήσουμε ανθρώπους στην ενδοχώρα, είναι τουλάχιστον αστείο».
Καταλήγοντας, ο Αλέκος Στεφανάκης είναι κατηγορηματικός: «Αυτό άνοιξε τον “ασκό του Αιόλου”, γιατί θα πρέπει να υπάρξει εξειδίκευση. Δηλαδή, ναι στις τουριστικές περιοχές. Σε οικισμούς τουριστικούς. Εννοείται ότι δε θα πρέπει να μυρίζει. Αλλά αυτό ισχύει και για τα χωριά της ενδοχώρας, κάτι που είναι απαράδεκτο. Θέλει παραπάνω εξειδίκευση. Υπάρχει λογική σε ορισμένα σημεία. Να έχουμε δημοκρατία. Και να σταματάει η δικαιοδοσία μας εκεί που δεν ενοχλείται ο διπλανός μας. Εννοείται. Αλλά όταν αγνοούμε ότι η Κρήτη πάντα είχε μια πολύ ζωντανή οικόσιτη δραστηριότητα, που αφορά και κήπους, είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να το πολεμούμε. Πρέπει να βρούμε λύσεις».
Έκαναν την αρχή από την Κρήτη
Συγκεκριμένα, ξεκινάει σταδιακά η εφαρμογή περιορισμών αναφορικά με τον χώρο που θα μπορεί κάποιος να έχει οικόσιτα ζώα και πτηνά σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας. Την αρχή έκανε η Περιφέρεια Κρήτης, με απόφαση που δημοσίευσε στη “Διαύγεια” στις 8/3 με τίτλο “Καθορισμός οικόσιτων ζώων και πτηνών στις πόλεις και τα χωριά της Περιφερειακής Ενότητας Λασιθίου Κρήτης”.
Σύμφωνα με την απόφαση:
«1) Απαγορεύεται η διατήρηση ζώων και πτηνών εντός των Σχεδίων Πόλεων Αγίου Νικολάου, Ιεράπετρας και Σητείας.
2) Στους περιφερειακούς συνοικισμούς της ενδοχώρας των παραπάνω πόλεων, με τις προϋποθέσεις ότι δε χαρακτηρίζονται τουριστικοί και απέχουν τουλάχιστον 400 από την ακτογραμμή, και στις παρυφές της Νεάπολης ως γεωργοκτηνοτροφικής πόλης επιτρέπεται η διατήρηση μέχρι δύο ενήλικων αιγοπροβάτων με τα παράγωγά τους έως τεσσάρων μηνών, με μέγιστο συνολικό αριθμό ζώων τα πέντε, έξι ορνιθοειδών και δύο κουνελιών, μη συμπεριλαμβανομένων των θηλαζόντων μέχρι της σφαγής τους.
3) Στους λοιπούς οικισμούς νομού (εκτός των τουριστικών) επιτρέπεται η διατήρηση μέχρι δύο ενήλικων αιγοπροβάτων με τα παράγωγά τους έως τεσσάρων μηνών με μέγιστο συνολικό αριθμό ζώων τα πέντε, δέκα ορνιθοειδών, τεσσάρων κουνελιών, μη συμπεριλαμβανομένων των θηλαζόντων μέχρι της σφαγής τους, ενός μόνοπλου και ενός χοίρου μέχρι το στάδιο της τελικής πάχυνσης.
4) Στον όρο ορνιθοειδή υπάγονται οι ωοτόκες όρνιθες, τα κοτόπουλα πάχυνσης, οι πάπιες, οι χήνες, οι ινδιάνοι (γαλοπούλες), φραγκόκοτες, φασιανοί, πέρδικες και ορτύκια.
5) Η διατήρηση ζώων και πτηνών περισσότερων των τριών προαναφερόμενων κατηγοριών δε θεωρείται σταβλισμός οικόσιτων ζώων, αλλά μικτή πτηνοκτηνοτροφική εγκατάσταση, που θα απαιτεί την έκδοση των απαιτούμενων αδειών.
6) Απαγορεύεται η διατήρηση ζώων και πτηνών σε τουριστικούς χώρους ή χώρους που παρουσιάζουν τουριστικό ενδιαφέρον (παραλιακές περιοχές, αρχαιολογικοί χώροι κ.λπ.).
7) Για την περίπτωση (2) ο επιτρεπόμενος αριθμός ζώων και πτηνών θα διατηρείται σε κατάλληλες εγκαταστάσεις, οι οποίες θα βρίσκονται πλησιέστερα στην οικία του ιδιοκτήτη ή σε περίπτωση που αυτό δεν είναι δυνατόν σε απόσταση 50 μέτρων από κάθε άλλη νόμιμη κατοικία.
Για την περίπτωση (3) ο επιτρεπόμενος αριθμός ζώων και πτηνών θα διατηρείται σε κατάλληλες εγκαταστάσεις, οι οποίες θα βρίσκονται πλησιέστερα στην οικία του ιδιοκτήτη ή σε περίπτωση που αυτό δεν είναι δυνατόν σε απόσταση 30 μέτρων για ορνιθοειδή, κονικλοειδή και αιγοπρόβατα και 70 μέτρων για χοίρους, και ιπποειδή, από κάθε άλλη νόμιμη κατοικία.
Σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητη η τήρηση των αποστάσεων από ευαίσθητες δραστηριότητες, όπως περιγράφονται στο άρθρο 20 “Παράρτημα” του Ν. 4056/2012».
