Στο πλευρό των περίπου 500 μεταναστών που διασώθηκαν στην περιοχή της Παλαιόχωρας βρέθηκε το «Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών» παρέχοντας κουβέρτες και παπλώματα σημειώνοντας ότι υπάρχει τεράστια ανάγκη για κάλτσες και παπούτσια πάνω από νούμερο 40. Αναλυτικά η τελευταία ενημέρωση των 7:30 μμ:
Μόλις παραδώσαμε κουβέρτες και παπλώματα. Τελικά τα παιδιά και οι γυναίκες δε μεταφέρθηκαν στο ενοριακό κέντρο. Όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται στο λιμάνι στο πλοίο Σαμαριά. Πριν λίγο μοιράστηκαν στρώματα και ισοθερμικές κουβέρτες από την Ύπατη Αρμοστεία. Η κατάσταση είναι τραγική... Όλες/οι βρεγμένες/οι. Υπάρχει τεράστια ανάγκη για παπούτσια νούμερο 40 και πάνω και για κάλτσες*
Να συνεχίσουμε το ταξίδι μας…
Ακόμα ένα σαπιοκάραβο στο οποίο επέβαιναν περίπου 500 άτομα, άνθρωποι οι οποίοι ξεκίνησαν από την Λιβύη, ναυάγησε στις 22/11 νότια των Χανίων και ρυμουλκήθηκε υπό ακραία καιρικά φαινόμενα στην Παλαιόχωρα. Φυσικά, ενώ πρόκειται για μία από τις πιο τουριστικές κωμοπόλεις του Νομού με χιλιάδες επισκέπτες-τουρίστες κάθε σαιζόν, δεν υπάρχει κανένας χώρος ή θεσμοποιημένη μέριμνα για τους πρόσφυγες που ναυαγούν και βρίσκονται σε άθλιες συνθήκες (κάτι που γίνεται αρκετά συχνά τα τελευταία χρόνια). Το ίδιο βράδυ αποφασίστηκε η μεταφορά και προσωρινή διαμονή τους στο γκαράζ του πλοίου ΣΑΜΑΡΙΑ, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως “ανθρώπινος χώρος φιλοξενίας”. Πολλοί από τους πρόσφυγες αρνήθηκαν να αποβιβαστούν από το σαπιοκάραβο, ζητώντας να επισκευαστεί το πηδάλιο ώστε να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ιταλία…
Η παραπάνω στάση και διεκδίκηση αντανακλά την αγωνία και τον πόνο αυτών των ανθρώπων οι οποίοι σε κίνδυνο της ζωής τους περνάνε τα πάνδεινα για να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους και να ξεφύγουν από πολέμους, διωγμούς και ακραία φτώχεια. Και ενώ αυξάνονται συνεχώς τα ναυάγια κοντά στην Κρήτη, τόσο αυτά που αντιμετωπίζονται με αδιαφορία από τις λιμενικές αρχές όσο και αυτά που βρίσκουν με κάποιο τρόπο στεριά, η κατάσταση συνεχίζει να εκλαμβάνεται ως μια κρίση, ένα έκτακτο συμβάν. Μια εξαίρεση στη ροή της φιλόξενης ζωής που πλέον έχει καταντήσει να σημαίνει περισσότερες κλίνες και έργα πολυτελείας για τους “νόμιμους” και εύπορους ταξιδιώτες. Την ίδια στιγμή, ο αρμόδιος υπουργός Μηταράκης “συνεισέφερε” στο ζήτημα με την αποστολή κατεπείγουσας επιστολής προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλώντας τους να αναλάβουν και αυτοί ευθύνες στην “μετεγκατάσταση μεταναστών”, παρά το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία διάθεση από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης να συμμετέχουν σε πρόγραμμα μετεγκατεστάσεων, όπως δείχνουν τα χαμηλά ποσοστά. (Δείτε: https://www.euronews.com/.../eu-countries-have-relocated...)
Αναγνωρίζουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη και την προσφορά των ντόπιων κατοίκων και των τοπικών συλλόγων, όμως, καιρό τώρα, έχει πάψει να αποτελεί ένα έκτακτο συμβάν που μπορεί να αντιμετωπιστεί βάσει αυθόρμητων αντανακλαστικών. Η προσφυγιά και τα ναυάγια δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά μια αποφασισμένη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Τα ξεριζωμένα σώματα είναι αποτέλεσμα εξωτερικών όσο και εσωτερικών πολιτικών στον βωμό κέρδους και συμφερόντων. Έτσι, καμία αρχή δεν επιτελεί “κοινωνικό ή φιλανθρωπικό έργο”, κανένας παράγοντας δεν είναι εξωγενής σε αυτό το διαχρονικό συστημικό έγκλημα. Αντίστοιχα, οι τοπικές αρχές οφείλουν να αναθεωρήσουν της προτεραιότητες τους. Είναι θεμελιώδης υποχρέωσή τους να μεριμνούν και να προνοούν για τους κυνηγημένους ανθρώπους, μετανάστες και μετανάστριες, των οποίων όχι μόνο καταπατάται κάθε δικαίωμα, αλλά καταλύονται οι βασικές ανάγκες επιβίωσης.
Μπροστά στις βασανισμένες και τις χαμένες ζωές δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Κάθε τοπική και παραπέρα αρχή να αναλάβει δράση ΤΩΡΑ: Επίταξη ξενοδοχειακών μονάδων, στέγαση, φροντίδα και υποστήριξη κάθε πρόσφυγα/μετανάστη και προσφύγισσας/μετανάστριας για να φτάσει στον προορισμό της.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος, καμία νομιμότητα που αφήνει ανθρώπους να πνιγούν δεν θα γίνει αποδεκτή.
Η σχετική ανάρτηση:
