Από ομάδα ιατρών του Βενιζέλειου ΓΝΗ λάβαμε την παρακάτω επιστολή ως απάντηση στις δημοσιοποιηθείσες απόψεις του αναισθησιολόγου κ. Όθωνα Φραϊδάκη, περί της μετακίνησής του στο Αναισθησιολογικό Τμήμα του Βενιζελείου:
«Με αφορμή το πρόσφατο δημοσίευμα-επιστολή στον τοπικό Τύπο του αναισθησιολόγου κ. Όθωνα Φραϊδάκη, στην οποία εκφράζει δημόσια την αντίθεσή του στη μετακίνησή του από το ΤΕΠ στο Αναισθησιολογικό Τμήμα του Βενιζελείου, σας ενημερώνουμε για την πραγματικότητα, όπως αυτή ισχύει:
1) Σε σχέση με την επίσημη εργασιακή σχέση του κυρίου Φραϊδάκη με το Βενιζέλειο Νοσοκομείο, πρέπει να καταστεί σαφές ότι:
α) Κατέχει θέση αναισθησιολόγου, διευθυντή του ΕΣΥ, που μάλιστα ανταλλάχθηκε με μία θέση ενδοκρινολόγου στο ΠΑΓΝΗ. Αυτό σημαίνει ότι, για να έρθει ο κύριος Φραΐδάκης στο νοσοκομείο μας, “θυσιάστηκε” μία πολύτιμη θέση που προοριζόταν για το Παθολογικό/ Διαβητολογικό/Ενδοκρινολογικό Τμήμα, με αποτέλεσμα να περιοριστεί η δυνατότητα ανάπτυξης των αντίστοιχων ιατρείων. Αυτό έγινε προκειμένου το νοσοκομείο να αποκτήσει έναν “αναισθησιολόγο” και μάλιστα με πολυετή υποτίθεται εμπειρία...
β) Ουδέποτε ο κύριος Φραΐδάκης έλαβε οργανική θέση στο ΤΕΠ του νοσοκομείου μας, παρά τοποθετήθηκε ως προσωρινός τελών χρέη διευθυντή ΤΕΠ, από την προηγούμενη διοίκηση του νοσοκομείου, μέχρι να γίνει η επίσημη κρίση των διευθυντών, η οποία έγινε το 2018 και κατέληξε στην επιλογή της νυν διευθύντριας ΤΕΠ βάσει αντικειμενικών κριτηρίων.
γ) O κύριος Φραΐδάκης δικαιούται, όπως κάθε ιατρός, να έχει τις δικές του προτιμήσεις σε σχέση με την εξειδίκευση, αλλά η θέση που κατέλαβε δεν έχει τον τίτλο του επειγοντολόγου και ως εκ τούτου θα έπρεπε πρωτίστως να φροντίσει, όπως ο κάθε ιατρός που προσλαμβάνεται στο ΕΣΥ, να είναι ακέραιος ως προς τις υποχρεώσεις και τις γνώσεις που απαιτεί η θέση την οποία καταλαμβάνει. Ο κ. Φραϊδάκης κατέχει επί σειρά πολλών ετών την ειδικότητα του αναισθησιολόγου, και με βάση τις εξειδικευμένες γνώσεις, που απορρέουν από αυτήν την ιδιότητα, διασωληνώνει, χορηγεί αναισθησιολογικά φάρμακα και παρακολουθεί διασωληνωμένους αρρώστους κατά τη διαχείριση αυτών των ασθενών εντός και εκτός νοσοκομείου (κατά τις μετακινήσεις τους με το ΕΚΑΒ). Είναι λοιπόν παράδοξο να ισχυρίζεται ότι απέχει όλα αυτά τα χρόνια από την άσκηση της ειδικότητας της Αναισθησιολογίας - άλλωστε οι συνάδελφοί του στο Αναισθησιολογικό Τμήμα του νοσοκομείου μας ουδέποτε αμφισβήτησαν την επάρκειά του. Άρα, η απροθυμία του να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του ως αναισθησιολόγου στην καινούργια του τοποθέτηση στο Αναισθησιολογικό Τμήμα μάλλον εδράζεται σε άλλα κίνητρα... Είναι οξύμωρο ένας επαγγελματίας υγείας να αυτοαναιρείται μετά από πολυετή άσκηση των καθηκόντων του.
δ) Η πρόσφατη εντολή μετακίνησης του κ. Φραϊδάκη στο Αναισθησιολογικό Τμήμα ήταν απότοκος μιας αλυσίδας γεγονότων, των οποίων η αρχή ήταν η μετακίνηση λόγω αναγκών αναισθησιολόγου από το Βενιζέλειο σε νοσοκομείο άλλου νομού (Ρέθυμνο). Η αποδυνάμωση του αναισθησιολογικού δυναμικού δημιούργησε δυσλειτουργικό πρόβλημα στα χειρουργεία και άλλες κρίσιμες δραστηριότητες του νοσοκομείου, οπότε η αξιοποίηση του διαθέσιμου κ. Φραϊδάκη στο Αναισθησιολογικό προέκυψε ως επιβεβλημένη εκ των περιστάσεων επιλογή. Παρ’ όλα αυτά, αμέσως μετά τη μετακίνησή του και προτού καν εμφανιστεί στο νέο του τμήμα, συνέπεσε να πάρει αναρρωτική άδεια διάρκειας τριών εβδομάδων... Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα και υποχρέωση κάθε υπεύθυνου διοικητή νοσοκομείου να καλύπτει τις ανάγκες του νοσηλευτικού ιδρύματος με το ήδη διαθέσιμο προσωπικό. Η εξυπηρέτηση των ασθενών πρέπει να υπερβαίνει τις προσωπικές φιλοδοξίες του προσωπικού στην κρίση και τη συνείδηση μιας υπεύθυνης Διοίκησης. Συνεπώς, δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον οποιονδήποτε διοικητή που, για να μη στερήσει τους ασθενείς από τις απαραίτητες επεμβάσεις, αποφάσισε να αξιοποιήσει το υπάρχον προσωπικό του ιδρύματος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!
ε) Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι μέχρι τη στιγμή της “αυθαίρετης“, όπως ισχυρίζεται, μετακίνησής του, ο κύριος Φραΐδάκης εργαζόταν στο χειρουργικό ιατρείο του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών, όπου ως επί το πλείστον τα περιστατικά αντιμετωπίζονταν από ειδικευόμενους της Χειρουργικής Κλινικής. Διεκδικούσε και εκτελούσε όλες του τις εφημερίες στο χειρουργικό ιατρείο, όπου αμειβόταν ως διευθυντής ΕΣΥ, με κύρια ιατρική αρμοδιότητα τη διασωλήνωση και την αναπνευστική υποστήριξη των ασθενών, όποτε αυτή κρινόταν αναγκαία. Να σημειωθεί, δε, ότι το νοσοκομείο είχε ανέκαθεν εφημερεύον επιτελείο εκ του Αναισθησιολογικού Τμήματος που κάλυπτε τις ανάγκες του ΤΕΠ όταν ήταν απαραίτητο.
2) Ως προς το εκπαιδευτικό έργο του κυρίου Φραϊδάκη:
Α) Αποτελεί γενική πεποίθηση (μεταξύ των άμεσων συναδέλφων του) ότι κατά την παραμονή του στη θέση του διευθυντή ΤΕΠ η συμβολή του στην εκπαίδευση των συναδέλφων του ήταν ασύμμετρα χαμηλή. Θα περίμενε κανείς από έναν επειγοντολόγο “διεθνούς εμβέλειας” να έχει καταρχήν εκπαιδεύσει το ήδη υπάρχον ιατρικό προσωπικό ΤΕΠ, που διορίστηκε με την προκήρυξη του 2018. Επτά ειδικευμένοι ιατροί που θέλησαν στους δύσκολους αυτούς καιρούς να παλέψουν σε μόνιμη βάση με την πίεση, την ασθένεια και τις αγωνίες των ανθρώπων. Οι ιατροί αυτοί συνάντησαν ένα “τοίχο” από τον κύριο Φραϊδάκη. Υπάρχουν μαρτυρίες και αναφορές στην προηγούμενη διοίκηση για την απρόθυμη στάση του απέναντί τους. Ο δε αριθμός των μαθημάτων που διενεργήθηκαν είναι δυσανάλογα μικρός σε σχέση με τη διάρκεια της θητείας του.
Β) Σεβόμενοι την αγωνία των συναδέλφων που πρόσφατα ξεκίνησαν την εξειδίκευση στην Επείγουσα Ιατρική, έχουμε να πούμε ότι δεν απαγορεύτηκε ποτέ στον κύριο Φραϊδάκη να τους εκπαιδεύσει σε χρόνο που δεν τον χρειάζεται το Αναισθησιολογικό Τμήμα. Επιπλέον, το εκπαιδευτικό ενδιαφέρον του κ. Φραϊδάκη δεν ήταν φαίνεται τόσο ισχυρό, ώστε να φροντίσει να συμπεριλάβει κάποιους από τους 7 συναδέλφους του, προσφάτως διορισθέντες επιμελητές του ΤΕΠ Βενιζελείου, στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Επιστημονικής Επιτροπής της Επείγουσας Ιατρικής, στην οποία συμμετέχει. Οι ιατροί αυτοί παλεύουν με δικές τους δυνάμεις, με αυταπάρνηση, με υπευθυνότητα και είναι άξιο απορίας γιατί η Επιστημονική Επιτροπή της Επείγουσας Ιατρικής (προφανώς με σύμφωνη γνώμη του κ. Φραϊδάκη) τους απαξιώνει εκ των προτέρων παρά την προθυμία τους να εξειδικευτούν...
Συμπερασματικά, θεωρούμε πως:
* Η μετακίνηση του κυρίου Φραϊδάκη σε αυτή την κρίσιμη στιγμή ανήκει στα πλαίσια της ορθολογικής διαχείρισης του προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών του νοσοκομείου.
* Ο κύριος Φραΐδάκης δείχνει να θέλει να λειτουργήσει στα πλαίσια ενός δημόσιου Συστήματος Υγείας με όρους προσωπικούς και ουτοπικούς. Το κάθε νοσηλευτικό ίδρυμα, και ιδιαίτερα το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, απαιτεί αυταπάρνηση και ομαδικό πνεύμα που δε φαίνεται ο ίδιος να υπηρετεί.
Η συνήθης πρακτική του κ. Φραϊδάκη να εκτοξεύει επιθετικές (έως και δεοντολογικά δυνητικά προσβλητικές για τους συναδέλφους του) κατηγορίες - χωρίς την απαραίτητη συνοδεύουσα αυτοκριτική - μόνο όξυνση, και όχι άμβλυνση, των παρουσιαζόμενων προβλημάτων δημιουργεί».
