Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν χθες Παρασκευή 22 Ιουλίου, από την ημέρα που η 15χρονη τότε Μυρτώ δέχθηκε άγρια επίθεση από τον Αχμέτ Βακάς, έναν αλλοδαπό πακιστανικής καταγωγής στην Πάρο.
Η Μυρτώ περπατούσε στην παραλία όταν το «τέρας» όπως τον χαρακτήρισε η μητέρα της, την πλησίασε της άρπαξε το κινητό, τη βίασε και στη συνέχεια προσπάθησε να την σκοτώσει χτυπώντας το κεφάλι της στα βράχια. Η κοπέλα λόγω των σοβαρών τραυμάτων και κακώσεων που υπέστη έχει μόνιμη αναπηρία, δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον και έχει υποστεί πλήρη κινητική παράλυση στα κάτω άκρα.
Δέκα χρόνια τώρα η Μυρτώ με τη μητέρα της ζουν με τις συνέπειες εκείνης της ημέρας, ανεβαίνοντας τον δικό τους Γολγοθά. Η Μαρία Κοτρωτσου, μητέρα της 25χρονης πλέον κοπέλας, έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, το βράδυ της Παρασκευής 22 Ιουλίου, αναφερόμενη στο περιστατικό και στο «τέρας» που καθήλωσε σε αμαξίδιο την κόρη της.
Η συγκινητική ανάρτηση της μητέρας της Μυρτούς
«Μυρτώ μου,
10 χρόνια… από την ημέρα που ήρθες αντιμέτωπη με ένα δράκο και επέζησες…
10 χρόνια... από την μέρα που σταμάτησε η ζωή σου γιατί υπάρχεις αλλά στην ουσία δεν ζεις…
10 χρόνια… από την μέρα που σε είδα όρθια για τελευταία φορά στάθηκες, μου μίλησες και προχώρησες. Η εικόνα σου αυτή θα με στοιχειώνει πάντα!
10 χρόνια… από την μέρα που σταμάτησες να ζεις όπως ζουν τα παιδιά της ηλικίας σου
10 χρόνια… ατέλειωτου πόνου και 8 χειρουργείων μετά και το τελευταίο πριν 6 μήνες
10 χρόνια…δυστυχίας και θλίψης για όλους εμάς που σε βλέπουμε ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι και δεν ακούμε την φωνή σου
10 χρόνια… που μου αρκεί η ανάσα σου το φωτεινό σου χαμογελά και η ζεστασιά του κορμιού σου
10 χρόνια… που έμαθα ποσό πολύτιμη είναι η ανάσα, γιατί είναι ζωή!
10 χρόνια… που περιμένω για λίγη βελτίωση και πιέζω τον εαυτό να ελπίζει!
10 χρόνια…υπομονής επιμονής ελπίδας και ατελείωτου αγώνα!!!
Και όλα αυτά δεν είναι λόγια απλά είναι λόγια ψυχής που στάζουν πόνο! γιατί κάθε μέρα κάθε μήνας κάθε χρόνος μετράει και βαραίνει περισσότερο….
Και το ΤΕΡΑΣ ζητάει ….ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ- ΑΔΕΙΑ και δεν ξέρω τι άλλο!
Εσύ ούτε αποφυλάκιση από την κατάσταση που σε καταδίκασε μπορείς να έχεις, ούτε κάν 3 η 5 ημέρες μόνο για να σταθείς όρθια και να μιλήσεις.
Δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία για να το ξανακάνει ( αφού σ αυτό το στάδιο τα κτήνη δεν θεραπεύονται) και το κρίμα στο λαιμό σας…
Εγώ ότι ήταν να χάσω το έχασα…
Αλλά είπαμε οι θύτες έχουν δικαιώματα. Τα θύματα δεν έχουν.
Δεν θα σταματήσω ΠΟΤΕ να παλεύω για εσένα είτε ζωντανή είτε νεκρή παρά μόνο όταν σε δω ΟΡΘΙΑ,
και αυτό είναι υπόσχεση!!!».
