Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της χριστιανικής πίστης... Τη στιγμή κατά την οποία ο Θεός ξαναδίνει πνοή στο σώμα του Ιησού τρεις μέρες μετά την ταφή Του, χαρίζοντας στον κόσμο την ελπίδα ότι ο μεγαλύτερος αρχέγονος φόβος της ανθρωπότητας, ο θάνατος, μπορεί να νικηθεί με τη δύναμη της πίστης.
Τα γεγονότα όπως περιγράφονται στο Ευαγγέλιο μοιάζουν με ένα παζλ, καθώς, αν και έχουν την ίδια γραμμική εξέλιξη, εντούτοις διαφέρουν όσον αφορά στον πλούτο των πληροφοριών που μας παρέχουν, κάτι απόλυτα λογικό, με δεδομένο ότι οι Ευαγγελιστές δεν ήταν ιστορικοί, αλλά ενδιαφέρονταν για το πνευματικό μήνυμα της ζωής του Ιησού.
Η επιστήμη έχει ασχοληθεί κατά κόρον με το μυστήριο της Ανάστασης... Καθώς όμως αποτελεί κάτι “ανεπανάληπτο” που βεβαίως δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί εργαστηριακά, όπως επιβάλλει η ουσία των θετικών επιστημών, είναι εύλογο ότι κάθε εκτίμηση είναι στα όρια της φαντασίας και της εικασίας.
Τι γνωρίζουμε, όμως, από τα Ευαγγέλια; Ο Χριστός τάφηκε βιαστικά στον τάφο που είχε λαξεύσει για δικό του μνημείο ο Ιωσήφ Αριμαθαίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν έγιναν οι απαραίτητες ταφικές προετοιμασίες, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να επιστρέψουν το πρωί της επομένης στον τάφο για να αλείψουν με μύρα το σώμα του Ιησού. Φτάνοντας στο μνημείο, είδαν έκπληκτες ότι ο βράχος που είχε σφραγίσει την είσοδο είχε κυλίσει από την αρχική του θέση, ενώ απουσίαζαν οι Ρωμαίοι φρουροί. Οι γυναίκες θεώρησαν ότι το σώμα του Χριστού είχε κλαπεί, με έναν άγγελο ο οποίος βρισκόταν στο κενό μνημείο να τους στέλνει το μήνυμα ότι ο Χριστός αναστήθηκε, ζητώντας τους να πουν τα χαρμόσυνα νέα στους μαθητές που κρύβονταν στην Ιερουσαλήμ.
Η πρώτη αντίδραση ήταν όμως η δυσπιστία... Ο Πέτρος και ο Ιωάννης αποφασίζουν να δουν με τα μάτια τους τι έχει συμβεί και πηγαίνουν στον τάφο, τον οποίο και βρίσκουν κενό. Από τον Ιωάννη αντλούμε και την πληροφορία ότι είδαν τα “οθόνια”, το νεκρικό σάβανο, καταγής, και τυλιγμένο σε διαφορετική θέση το “σουδάριον”, δηλαδή το ύφασμα που είχε τοποθετηθεί στο κεφάλι του Χριστού μετά τον θάνατό Του, και πριν την ταφή Του.
Τους μαθητές ακολουθεί η Μαρία Μαγδαληνή και παραμένει εκεί, συναντώντας για πρώτη φορά τον αναστημένο Χριστό. Λίγο αργότερα ο Ιησούς εμφανίζεται στον Πέτρο και στους δύο μαθητές που κατευθύνονταν προς τους Εμμαούς, όπου λαμβάνει χώρα το γνωστό περιστατικό, και ακολούθως στους άλλους μαθητές, στην Ιερουσαλήμ, εκτός από τον Θωμά. Μια εβδομάδα μετά ο Ιησούς συναντά τον Θωμά, ο οποίος, για να πειστεί ότι ο Χριστός αναστήθηκε, βάζει το δάχτυλο στις πληγές. Ακολούθησαν διάφορες εμφανίσεις του Ιησού πριν την ανάληψή Του, 40 ημέρες μετά την Ανάσταση.
Τι συνέβη λοιπόν; Υπάρχει κάποιο εύρημα το οποίο μπορεί να αναλυθεί και να ερμηνευτεί με επιστημονικό τρόπο; Εδώ επιστρέφει το πάντα προσφιλές, αναφορικά με τα μυστήρια της Βίβλου, θέμα της Σινδόνης του Τορίνου, του μυστηριώδους υφάσματος με την αποτυπωμένη επιφανειακά μορφή του σώματος ενός εσταυρωμένου άντρα, που θεωρείται από τους πιστούς ότι είναι εκείνο του Ιησού. Με δεδομένο ότι για την αποτύπωση της μορφής δε χρησιμοποιήθηκε κάποιου είδους χρωστική ουσία, οι υποστηρικτές της αυθεντικότητας του κειμηλίου πιστεύουν ότι η εξήγηση για τη δημιουργία της μορφής στο ύφασμα είναι ενέργεια, ενδεχομένως ραδιενέργεια, που εκλύθηκε από το νεκρό σώμα του Χριστού ανασταίνοντάς Τον. Με δεδομένο όμως το γεγονός ότι είναι αδύνατη η αναπαραγωγή αυτών των συνθηκών στο εργαστήριο, η έρευνα είναι καταδικασμένη να μείνει σε επίπεδο θεωρητικής προσέγγισης.
Η σχέση της Σινδόνης με τον Ιησού σε ένα από τα πολλά κεφάλαια αυτής της μυστηριώδους ιστορίας περνάει μοιραία και μέσα από την περιγραφή στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη για τα οθόνια και το σουδάριο, το οποίο έχει θεωρηθεί ότι είναι το αρχαίο ύφασμα με ίχνη πληγών και αίματος που ταυτίζονται με εκείνα στο κεφάλι της Σινδόνης και βρίσκεται στο Οβιέδο της Ισπανίας. Εκεί υπάρχει ένα κομβικό σημείο στην έρευνα, καθώς, όπως επισημαίνουν ιστορικοί, η αναφορά του Ιωάννη στα υφάσματα ίσως παραπέμπει στην έκπληξη που ένιωσε με τον Πέτρο, βλέποντας όχι απλώς ένα νεκρικό σάβανο και ένα κομμάτι υφάσματος, αλλά κάτι περισσότερο: ίσως την αποτύπωση του σώματος όπως τη βλέπουμε σήμερα στη Σινδόνη, που δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί την ένδειξη για ένα μυστηριώδες φαινόμενο δηλωτικό της Ανάστασης.
Μια ισχυρή απόδειξη - Από τους φοβισμένους στους θαρραλέους μαθητές
Ίσως από τις πιο ισχυρές αποδείξεις της Ανάστασης του Χριστού να μην είναι άλλη από τη μεταμόρφωση των μαθητών, μετά την Ανάσταση του Ιησού, από φοβισμένους ανθρώπους, που κρύβονταν από τον φόβο των Ρωμαίων και των Ιουδαίων μετά τη σύλληψη και τη σταύρωση του Ιησού, σε θαρραλέους που δε δίσταζαν ακόμα και να πεθάνουν για να μεταφέρουν το μήνυμα του Χριστού. Μια μεταλλαγή που δε θα μπορούσε να εξηγηθεί σε επίπεδο συμπεριφοράς και ψυχολογίας, παρά μόνο αν είχαν βιώσει κάτι που είχε αλλάξει για πάντα τις ζωές και τις αντιλήψεις τους: συναντώντας τον δάσκαλό τους που τον είχαν δει να πεθαίνει πάνω στον σταυρό, τον είχαν θάψει στο λαξευμένο μνημείο και τον έβλεπαν ξανά μπροστά τους ζωντανό, επιβεβαιώνοντας την υπόσχεση που τους είχε δώσει ότι θα αναστηθεί από τους νεκρούς.
(Φωτογραφία Αρχείου Unsplash)
