Σε μία κίνηση με βαθύ κοινωνικό μήνυμα προχωρά ένας νέος επιχειρηματίας της Καβάλας, ο Γιάννης Σαρρής ο οποίος βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους με προβλήματα όρασης και πήρε την απόφαση να φτιάξει μενού στο εστιατόριο του, έτσι ώστε να είναι εύχρηστο γι’ αυτά τα άτομα.
Στη γραφή Μπράιγ ώστε να μπορούν να το διαβάζουν και άτομα που δε βλέπουν, προσφέρεται λοιπόν ο κατάλογος του εστιατορίου του.
Είναι η πρώτη φορά που εστιατόριο της Καβάλας υιοθετεί τον κώδικα Μπράιγ, δηλαδή το σύστημα γραφής και ανάγνωσης των τυφλών, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε αρκετούς ανθρώπους να νιώθουν μεγαλύτερη αυτονομία ακόμα και όταν χρειάζεται να βγουν έξω για να φάνε και να διασκεδάσουν.
Ο Γιάννης Σαρρής, μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, δεν κρύβει την ικανοποίηση που νιώθει όταν πλέον μπορεί στο κατάστημά του να φιλοξενήσει και άτομα, που αν και δεν μπορούν να δουν ωστόσο έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μόνοι τους τι θα φάνε κάνοντας χρήση της γραφής Μπράιγ.
«Μέχρι σήμερα», σημειώνει, «έπρεπε είτε ο σερβιτόρος είτε κάποιος συνοδός ενός ατόμου με προβλήματα όρασης να διαβάζει το μενού ώστε να δει τι επιλογές έχει σε φαγητό και στη συνέχεια να παραγγείλει. Κάποιες φορές έπρεπε ο σερβιτόρος να πει ακόμα και τις τιμές των πιάτων φέρνοντας τον πελάτη με προβλήματα όρασης σε κάποια αμηχανία. Σήμερα, ο πελάτης αυτός, μπορεί να μελετήσει το ειδικό μενού και να επιλέξει μόνος του».
Στο εστιατόριο υπάρχουν διαθέσιμοι δυο κατάλογοι - μενού γραμμένα στον κώδικα Μπράιγ που τυπώθηκαν στην Αθήνα. Το κόστος του κάθε καταλόγου ανέρχεται στο ποσό των 150 ευρώ αφού σύμφωνα με τις τιμές της αγοράς κάθε σελίδα κοστολογείται στα δέκα ευρώ.
Αυτονόμηση και αυτοπεποίθηση για τα ΑΜεΑ
Ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Συλλόγου Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ), Μάκης Κρεμμύδας, μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, υπογραμμίζει ότι ενέργειες όπως αυτές του νέου Καβαλιώτη επιχειρηματία αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.
«Προσωπικά δεν σας κρύβω», σημειώνει, «ότι ένιωσα μεγάλη χαρά όταν μπόρεσα να διαβάσω μόνος μου το μενού, να δω τις τιμές και να επιλέξω τι θέλω να φάω χωρίς να χρειαστεί να ρωτάω είτε το σερβιτόρο είτε το συνοδό μου. Νομίζω πως ο Γιάννης κατανόησε αυτή την ανάγκη των ατόμων με προβλήματα όρασης όταν πριν από κάποιους μήνες διοργανώσαμε στο μαγαζί του μια εκδήλωση με τίτλο «δείπνο στο σκοτάδι» όπου οι συμμετέχοντες έπρεπε να παραγγείλουν και να φάνε μέσα σε ένα χώρο χωρίς καθόλου φως. Τότε, έγινε κατανοητό από τον ίδιο πόσο δύσκολο και πολλές φορές επίπονο είναι να πρέπει να φας στο σκοτάδι, πόσο μάλλον να δεις και να παραγγείλεις κάτι».
