Πέρασαν περίπου εξήντα χρόνια από τότε που ο μακαριστός γέροντας Ειρηναίος Γαλανάκης, ως υποδιευθυντής της Ιερατικής Σχολής Κρήτης, οδηγούσε τους τελειόφοιτους μαθητές του στις αγιασμένες κορφές του Ακρωτηρίου, πλάι στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, και όλοι μαζί ύψωναν Σταυρούς και τελούσαν υπαίθριες Λειτουργίες. Με τη γλυκύτητα των λόγων του και με αγάπη πολλή, καλούσε τους μαθητές του «να δώσουν τους ώμους τους για να ξαναστηθεί και πάλι στο πρόσωπο της γης ο Σταυρός, φως και παρηγοριά στη μοίρα των ανθρώπων».
Φαίνεται πως αυτή η «γλυκιά φωνή» δεν έσβησε με το διάβα του χρόνου και φώλιασε στις καρδιές των τελειόφοιτων ιεροσπουδαστών, καιρό τώρα. Έτσι, οι μαθητές, αφού κατέθεσαν ανάλογη πρόταση στο Σύλλογο των Καθηγητών και εξασφάλισαν την απαραίτητη έγκριση της Ι.Μ. Αγίας Τριάδος Τζαγκαρόλων, βρέθηκαν την Τετάρτη που μας πέρασε στον ίδιο αγιασμένο τόπο, και με συγκίνηση αναστήλωσαν το μεγάλο Σταυρό που οι προκάτοχοί τους είχαν τοποθετήσει και ο χρόνος αδυσώπητα είχε «πληγώσει».
Η χαρά τους για το εγχείρημα αυτό, η αποφασιστικότητα αλλά και η φλόγα που χαρακτηρίζει τη νιότη τους στάθηκαν αρκετά για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που ο ανηφορικός δρόμος του βουνού είχε καλά κρυμμένες. Έτσι, σαν σύγχρονοι «Κυρηναίοι», περπάτησαν ώρα πολλή κάτω από τον καυτό ήλιο, αψήφησαν τις αιχμηρές ολισθηρές πέτρες και την αγκαθωτή βλάστηση που δυσκόλευε κάθε βήμα τους, αναρριχήθηκαν, ίδρωσαν και μάτωσαν στην προσπάθειά τους να ανεβάσουν στην κορυφή του βουνού το μεγάλο σιδερένιο Σταυρό και τα υλικά που απαιτήθηκαν για την τοποθέτησή του. Κατάφεραν όμως να εισπράξουν απίστευτη ικανοποίηση δίνοντας "τόπο στο Θεό" - κατά τα λόγια του Γέροντα - και να πάρουν δύναμη από το αιώνιο σύμβολο της Ζωής!
Όταν όλα είχαν τελειώσει και λίγο πριν η ομάδα των μαθητών ετοιμαστεί για την επιστροφή, κάτω από τον καυτό ήλιο, με κουρασμένα σώματα και ανάλαφρη καρδιά, οι μαθητές - ενώνοντας τη φωνή τους με τον ιερέα συμμαθητή τους π. Γεώργιο Μωραϊτάκη - έψαλαν επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του μακαριστού Ειρηναίου Γαλανάκη και όλων των κεκοιμημένων δασκάλων και μαθητών της Σχολής.
Θερμές ευχαριστίες απηύθυναν οι μαθητές στους Κυριακάκη Γεώργιο και Λαγκουβάρδο Εμμανουήλ, παλαιούς αποφοίτους της Σχολής, και στα μέλη της οικογένειας του μακαριστού Ιεράρχη, Ιωάννη Γαλανάκη, Αθανάσιο Γαλανάκη και Ειρηναίο Γαλανάκη, που χωρίς τη δική τους συμβολή και εργασία δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αυτό το εγχείρημα. Επίσης, θερμές ευχαριστίες απηύθυναν και στους καθηγητές της Σχολής κ.κ. Γαλανάκη Μιχαήλ, υποδιευθυντή του σχολείου, Δελάκη Ευάγγελο, Καττή Ελένη, Καμπουράκη Κωνσταντίνο και Χέλμη Αναστασία, που βρέθηκαν κοντά τους και τους εμψύχωσαν σε όλη την προσπάθεια.
Ο τόπος αυτός και ο Σταυρός που υψώθηκε, ορατός πια σε κάθε διαβάτη, σε κάθε προσκυνητή, θα αποτελεί παντοτινά, τόσο για τους μαθητές όσο και για τους καθηγητές που συμμετείχαν, ιερό σημείο αναφοράς και μνήμης των λόγων του μακαριστού «παππού» της Σχολής και της Κρήτης:
«Αν έχετε λοιπόν κι εσείς περίσσια δύναμη, αν τις ψυχές σας πλημμυρίζουν όνειρα και πόθοι και θέλετε σα νέοι να δοθείτε σε περιπέτειες κι αγώνες, δοθείτε στις μεγάλες κι άγιες περιπέτειες του Σταυρού»!
