Σε έναν κόσμο που έχουμε μάθει ότι μόνο αν φωνάζεις ακούγεσαι, ότι μόνο αν είσαι θορυβώδης κερδίζει έδαφος η άποψή σου, ότι μόνο αν επιβληθείς με τρόπο αγενή τότε εκπέμπεις σεβασμό, η ευγένεια μάλλον αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Το έλλειμμα ευγένειας στις μέρες είναι τεράστιο και έχει να κάνει με κάθε είδους συναναστροφή μας. Τη δική μου, κατ’ επιλογή, καθημερινότητα και ρουτίνα δύσκολα τη διαταράσσουν πράγματα τα οποία έχω βάλει χαμηλά στη λίστα μου. Όμως η αγένεια όχι απλά τη διαταράζει, αλλά προκαλεί πολλά εσωτερικά... ρίχτερ. Περί αγένειας ή ευγένειας, λοιπόν, ο λόγος σε αυτό το άρθρο.
Την αγένεια λοιπόν μπορεί να τη συναντήσεις παντού. Μπορεί να τη συναντήσεις το πρωί την ώρα που παίρνεις τον καφέ σου και εμφανίζεται ο “έξυπνος”, ο οποίος δε σέβεται την ούρα ή ακόμη χειρότερα δε σέβεται τον υπάλληλο που εργάζεται και ζητά τον καφέ του με ύφος πολλών καρδιναλίων. Μπορεί να τη συναντήσεις στις επαγγελματικές σου σχέσεις, όταν και πάλι εμφανίζεται ο “έξυπνος”, ο οποίος θα συμπεριφερθεί με τεράστια αγένεια στον συνάδελφό του για ένα λάθος του, μια παράλειψή του ή οτιδήποτε άλλο, σίγουρα μικρό ή ακόμη και μεγάλο, που απλά θέλει - μαντέψτε τι; - διάλογο! Ω, και μια και λέμε για διάλογο, να που το μυαλό μου πήγε στην... τηλεοπτική αγένεια! Εκεί που οι “έξυπνοι” εμφανίζονται σε πάνελ, και οι οποίοι χρησιμοποιούν τη μνημειώδη αγένειά τους καθώς θεωρούν ότι έτσι κερδίζουν πόντους.
Πού ξεκινάει και πώς διαιωνίζεται η αγένεια; Η συζήτηση είναι λίγο σαν το “έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα”. Τα πάντα όμως σίγουρα ξεκινούν από τον μικρόκοσμό μας, την οικογένεια. Εκεί μπαίνουν οι βάσεις. Ένας αγενής άνθρωπος είναι αγενής από το σπίτι του και δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Αν ο μαθητής στη Θεσσαλονίκη ήξερε τι θα πει στοιχειώδης ευγένεια, δε θα μιλούσε έτσι στην καθηγήτριά του και οι περί του αντιθέτου απόψεις για... «νιάτα που βράζει το αίμα τους» με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Το αίμα των νιάτων βράζει (ή θα έπρεπε τουλάχιστον) για δημιουργία, για όνειρα, για παρέες, για ταξίδια.
Είναι αρετή η ευγένεια... Δεν κοστίζει, δε χρειάζεται μόρφωση... Δεν κάνει θόρυβο, αλλά κάνει αισθητή την παρουσία της.
Κλείνοντας λοιπόν αυτό το άρθρο, σας προκαλώ την επόμενη φορά που ο θυμός ή μια κακή μέρα στη δουλειά ή μια άσχημη συμπεριφορά θα σας οδηγήσει να μιλήσετε με αγένεια σε κάποιον, σταθείτε και σκεφτείτε το καλύτερα. Η ευγένεια δεν κάνει τον άνθρωπο αδύναμο και κρίμα σε όσους τη μεταφράζουν έτσι.
«Ο ευγενής άνθρωπος δίνει αξιοπρέπεια σ’ όλες τις πράξεις» (θα ήταν αγένεια να μην αναφέρω ότι η φράση αυτή είναι του Πλούταρχου).
