Δόθηκαν οι λίστες με τα … «απαραίτητα» της χρονιάς για τα νηπιαγωγεία. Ουρές στα βιβλιοπωλεία και τα πολυκαταστήματα από γονείς που σιγά - σιγά μπαίνουν (αν δεν έχουν ήδη μπει από τα' άλλα τους παιδάκια) στο κλίμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας..
Στο μεταξύ έχω μια απορία: Ως πόση απόκλιση έχουν μεταξύ τους αυτές οι λίστες; Θέλω να πω, δεν υπάρχει ένας κεντρικό πρόγραμμα σπουδών ή κάθε νηπιαγωγός κάνει τα δικά του; Που σημαίνει τι δηλαδή; Ότι κάποια παιδάκια στο δημοτικό θα πάνε με περισσότερες γνώσεις και δεξιότητες κι άρα με πιο γεμάτη τη φαρέτρα τους;
Να χαίρεται δηλαδή ο γονιός με την «όρεξη» της/του εκπαιδευτικού που θέλει γεμάτο το καλάθι των παιδιών για τους «διδάξει» όσα πιο πολλά μπορεί κι έχει φτιάξει μια τεράστια λίστα ή να κλαίει που θα πρέπει να δώσει (αν έχει να δώσει) ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό εν έτη 2017 που τα πορτοφόλια είναι διαλυμένα για να την αγοράσει;
