Ο κορυφαίος ρήτορας της αρχαιότητας και πολιτικός με τη μερίδα των Δημοκρατικών, ο αποκαλούμενος για την αρχική του μειονεξία στον λόγο, άταλος (τσεβδός), που μπόρεσε να νικήσει τις δυσκολίες στην άρθρωση, παραδίδοντας στην Εκκλησία του Δήμου τέσσερις “φιλιππικούς λόγους” του και τρεις ολυνθιακούς, καταξιώθηκε στους Αθηναίους με την τιμή του “αθάνατου ρήτορα”. Σε αυτόν αποδίδεται ίσως η πιο επίκαιρη ρήση, λόγω των εξελίξεων στη μεθόριο του Έβρου και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου: «Πολεμούν σωστά όσοι δεν αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις, αλλά τις προβλέπουν».
Στην Ελλάδα, παρακολουθώντας κανείς προσεκτικά το πολιτικό σύστημα της χώρας, ιδίως στις μεγάλες συνιστώσες του, αντιλαμβάνεται πως ούτε ο Δημοσθένης, ούτε η Ιστορία μάς δίδαξαν πώς να αντιδράσουμε καταλυτικά σε αυτό που μας ήρθε. Ελάχιστοι, στα όρια του να αποκαλούνται “γραφικοί”, σημείωναν εμφατικά πως η Τουρκία του Ερντογάν, ως “αναγκαίος παίκτης” για αντίρροπες δυνάμεις μεταξύ Δύσης και Ανατολής, θα εξελιχθεί στον μόνιμο “ταραξία” και “εκβιαστή” στην ευρύτερη περιοχή μας. Εδώ κοτζάμ εισβολή και κατοχή στο βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας την αφομοιώσαμε διά πολλών επαίνων. Αλλά εμείς ακόμη και προχθές στην εσωτερική μας ατζέντα μιλούσαμε για τον αναγκαίο ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Τουρκίας, για τη Χάγη και τη συνεκμετάλλευση, λες και μιλούσαμε για δύο χώρες κάπου δίπλα στην Ελβετία. Χώρια τον “πολιτιστικό μας εμπλουτισμό” από τα τουρκικά σίριαλ που μεταδίδουν κατά ριπάς “εισβολείς” στις οθόνες μας κεντρικά αθηναϊκά ΜΜΕ, στο μεσοδιάστημα “δραματικών” μεταδόσεων από τα σύνορα της χώρας με τους “εισβολείς-όχλο”, μετανάστες και πρόσφυγες.
Χρειάστηκε να διαβάσω το τοπικό site του Έβρου (οι ακρίτες δεν είναι των άκρων, ζουν με αυτά), το Evros-news, για να εντοπίσω - φωτογραφικά, παρακαλώ - και μια εικόνα που δεν “πολυακούγεται” αυτές τις ημέρες: «Τη στιγμή που η κατάσταση από την Παρασκευή στον Έβρο είναι από πολύ δύσκολη έως έκρυθμη, με χιλιάδες μετανάστες με την καθοδήγηση του καθεστώτος Ερντογάν να “πολιορκούν” τις Καστανιές και όλη τη συνοριογραμμή με την Ελλάδα, με σκοπό να πραγματοποιήσουν παράνομη είσοδο στην Ελλάδα, κάποιοι συμπατριώτες μας, “άνετοι και ωραίοι”, περνούν με τουριστικά λεωφορεία από το τελωνείο των Κήπων για εκδρομές στην Τουρκία. Πρόκειται για εκδρομές οργανωμένες από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, καθώς το τελωνείο Κήπων δεν έχει κλείσει, αν και συγκεντρώνονται μετανάστες και στην περιοχή των Υψάλων, όπου βρίσκεται το αντίστοιχο τουρκικό τελωνείο. Έτσι, και όσοι είχαν προορισμό της εκδρομής τους την Αδριανούπολη, επειδή το αντίστοιχο τελωνείο στις Καστανιές έχει κλείσει, κατευθύνθηκαν προς τη γειτονική της Ορεστιάδας τουρκική πόλη, μέσω των Κήπων. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως είπαν στο Evros-news.gr υπάλληλοι του ελληνικού τελωνείου, όταν άκουγαν ότι προορισμός είναι η Αδριανούπολη και η Κωνσταντινούπολη και ρωτούσαν τους Έλληνες εκδρομείς πώς και δεν ανησυχούν λόγω της τεταμένης κατάστασης, αυτοί απαντούσαν σχεδόν αδιάφορα ότι είχαν προγραμματίσει τις εκδρομές και πως στις δύο τουρκικές πόλεις όπου πηγαίνουν δεν υπάρχει πρόβλημα. Εκτός από αυτούς όμως, οι εργαζόμενοι στο τελωνείο Κήπων διαπίστωσαν ότι και αρκετοί Αλεξανδρουπολίτες με τα αυτοκίνητά τους, πολλοί με όλη την οικογένειά τους, έκαναν το ίδιο. Πήγαν για διασκέδαση το τριήμερο της Αποκριάς είτε στις κοντινές πόλεις Ραιδεστό και Κεσσάνη, είτε ακόμα πιο μακριά, στην Κωνσταντινούπολη. Όποιους μάλιστα ρωτούσαν πώς και δε φοβούνται λόγω των εξελίξεων και μαζί με τα παιδιά τους πηγαίνουν στην Τουρκία, η απάντηση ήταν ότι δε βλέπουν να υπάρχει πρόβλημα και ότι αυτό περιορίζεται μόνο στις Καστανιές και σε κάποια σημεία των συνόρων...».
Τουρκικός εκβιασμός και δυτική απάθεια
Ο πρωτοφανής εκβιασμός και η εργαλειοποίηση των προσφύγων-μεταναστών στην ελληνική μεθόριο, χερσαία και θαλάσσια, από τον Ερντογάν, με την απαθή Ε.Ε. και τις χλιαρές αργοπορημένες ανακοινώσεις, άνευ ουσίας, και το “ισορροπώ προς Τουρκία” του ΝΑΤΟ και με τον “Πόντιο Πιλάτο”, τις ΗΠΑ, είναι το “κερασάκι στην τούρτα” μιας στρατηγικά προδιαγεγραμμένης πορείας του συστήματος εξουσίας στην Τουρκία. Κι όλα αυτά τη στιγμή που, ενώ επί δέκα χρόνια μαίνεται το μακελειό στη Συρία, η Ε.Ε. δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει τον πόλεμο. Απλά διαχειριζόταν τις συνέπειές του. Δηλαδή, τους πρόσφυγες που προκαλούσε ο πόλεμος. Η ανίκανη Ε.Ε. και η εκκωφαντικά απούσα κυρία Μέρκελ δε συζητούν να σταματήσουν οι διαλυτικοί πόλεμοι στη Συρία και τη Μέση Ανατολή, για να επιστρέψουν με ασφάλεια τα εκατομμύρια των ταλαιπωρημένων στα σπίτια τους. Αλίμονο, οι ίδιοι αυτοί οι “μεγάλοι” δε δημιούργησαν πολέμους και διάλυση;
Τα στοιχεία που παραθέτει ακόμη και για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό ο Σάββας Καλεντερίδης σε πρόσφατο άρθρο του είναι αφοπλιστικά: «Η Τουρκία των 80 εκατομμυρίων φιλοξενεί στο έδαφός της 3,5-4 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία, τους οποίους η ίδια δημιούργησε με τις πολιτικές της.
Ο Λίβανος, των 6,5 εκατομμυρίων, φιλοξενεί στο έδαφός του 1,2 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία, χωρίς να έχει συμμετοχή στην επιχείρηση που προκάλεσε το προσφυγικό κύμα. Στην Τουρκία η αναλογία προσφύγων προς τους κατοίκους της χώρας είναι 5 πρόσφυγες ανά 100 κατοίκους.
Στο Λίβανο η αναλογία προσφύγων προς τους κατοίκους της χώρας είναι περίπου 20 πρόσφυγες ανά 100 κατοίκους. Αν προσθέσουμε δε και τους 500 χιλιάδες Παλαιστίνιους πρόσφυγες που φιλοξενεί η χώρα, από τη δεκαετία του ’70, τότε το ποσοστό αγγίζει το 30%.
Ο Λίβανος, επειδή δεν έχει την παράδοση να λειτουργεί ως κράτος-συμμορία και επειδή δεν έχει τη δυνατότητα να απειλήσει την Ευρώπη με “όπλο” τους πρόσφυγες, δεν παραπονείται σε κανέναν και δεν εκβιάζει κανέναν για το θέμα.
Η Τουρκία εκβιάζει την Ελλάδα και την Ευρώπη με τον πιο σκαιό τρόπο, απειλώντας τη χώρα μας ακόμα και με μια εθνική καταστροφή μέσω της διάλυσης των δομών του κράτους πρόνοιας και της δημογραφικής αλλοίωσης».
Η συμφωνία- “παγίδα” Ε.Ε.-Τουρκίας
Όλα αυτά έχουν βέβαια ως νομιμοποιητική βάση την περίφημη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, μια συμφωνία που επί της ουσίας (καμία μεγάλη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα δεν το λέει αυτό) οδήγησε την Ελλάδα στο να απολέσει τον κρίσιμο διαμεσολαβητικό και ρυθμιστικό ρόλο που είχε στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε., η οποία πλέον για να ελέγξει τις μεταναστευτικές ροές, που απειλούσαν την πολιτική γεωγραφία της Ευρώπης, άρχισε να συναλλάσσεται απευθείας με τον Ερντογάν... Έναντι δισεκατομμυρίων ευρώ και όχι μόνο.
Αλλά πού οδηγηθήκαμε με αυτή τη συμφωνία; Πρακτικά στο να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια χώρα όπου “επιτρέπεται” η είσοδος και απαγορεύεται η έξοδος. Στην πράξη δηλαδή, αν διαβάσουμε προσεκτικά τα επίσημα κείμενα της Ε.Ε. και τα πρωτόκολλα και με την Τουρκία, έστω και ακούσια, με βάση τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι κυβερνήσεις μας διαχρονικά, η χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει αποδεχτεί να μετατραπεί σε “αποθήκη” ανθρώπων.
Τα εκτεταμένα θαλάσσια σύνορα της χώρας, από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη λόγω της γεωγραφικής ιδιομορφίας του μικτού ηπειρωτικού και αρχιπελαγικού κράτους που είμαστε, είναι αδύνατον να σφραγιστούν. Η αποτροπή που κάποιοι υποστηρίζουν είναι πρακτικά ανέφικτο να εφαρμοστεί με επιτυχία και πληρότητα στην είσοδο μεταναστών και προσφύγων εξ Ανατολών. Την ίδια ώρα, οι συμφωνίες στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν υπογράψει και μέχρι σήμερα δεν αμφισβητούν οι ελληνικές κυβερνήσεις (η σημερινή και οι προηγούμενες), έχουν “σφραγίσει” τις συνοριακές εξόδους από την Ελλάδα στα δυτικά και βόρεια σύνορα μας. Με όλα αυτά προκύπτει το προφανές αποτέλεσμα που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια: Η χώρα, από διάδρομος μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς τη Δύση, έχει μετατραπεί σε παγίδα και αυτο-παγίδα δική μας... προσφύγων και μεταναστών.
Η Τουρκία υποτίθεται ότι είχε αναλάβει την υποχρέωση να συγκρατήσει τις ροές έναντι ανταλλαγμάτων (οικονομικών κατά κύριο λόγο) για λογαριασμό της Ε.Ε. Αλλά σε αυτή τη συγκυρία βρίσκεται εγκλωβισμένη στον “βάλτο” της Βόρειας Συρίας και του Ιντλίμπ. Το “κλειδί” το κρατάει η Ρωσία και σε καμία περίπτωση αυτή δεν πρόκειται να αφήσει τον Ερντογάν να κάνει κουμάντο. Ο Ερντογάν ξέρει καλά πως δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, χωρίς πλέον την υποστήριξη των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ. Το άνοιγμα, λοιπόν, των τουρκικών συνόρων από τον Έβρο και το Αιγαίο, που αποφάσισε, είναι ο ωμός εκβιασμός προς Ευρωπαίους και Αμερικανούς για να βάλουν “πλάτη” στη Βόρεια Συρία. Αλλά αυτός ο εκβιασμός γίνεται πάνω στην “καμπούρα” της Ελλάδας. Μιας Ελλάδας που, έχοντας αποδεχτεί τις συμφωνίες, έχει σφραγίσει τη μεθόριό της δυτικά και βόρεια, άρα τις εξόδους από αυτήν, την ώρα που το βάρος της πίεσης με το υπαρκτό πρόσχημα χιλιάδων προσφύγων-μεταναστών πέφτει στον Έβρο και το Ανατολικό Αιγαίο. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ισχύς είναι της “πλάκας” τώρα, αφού οι εταίροι εξάντλησαν την ισχύ τους επιβάλλοντας τα παραλυτικά μνημόνια στη χώρα μας και τώρα “κωφεύουν”. Όσο η Ελλάδα δεν απαιτεί αλλαγή των συνθηκών που τη μετέτρεψαν όλη σε ένα απέραντο “hot spot”, αυτοί μπορούν να κοιμούνται ατάραχοι ότι το “πρόβλημα” δε θα φτάσει στα σύνορά τους. Αντί όμως οι πολιτικοί μας να ερίζουν για το ποιος φταίει περισσότερο, δε θα ήταν πιο ορθολογικό, ρεαλιστικό (φράσεις που τόσο τους αρέσουν να εκφέρουν) να απαιτήσουν, με τέτοιες εικόνες “εκβιασμών” ιδίως στον Έβρο, από τους Ευρωπαίους εταίρους, που τόσα μας λένε για την ανθρωπιστική κρίση, το πιο απλό; Την αναλογική κατανομή των βαρών που συνεπάγεται η μεταναστευτική-προσφυγική ροή, η οποία δεν πρόκειται να σταματήσει, όπως οι Γερμανοί κυρίως μας λένε .Να αναλάβουν δηλαδή τις ευθύνες που τους αναλογούν οι εταίροι μας, και όχι να μας συμπεριφέρονται ως τη “δεδομένη εταίρα” που είναι έτοιμη να θυσιάσει την υπόστασή της και τη συνοχή της, ρίχνοντας έτσι νερό στον μύλο της μισαλλοδοξίας και του φασισμού, παρά να διαταράξουν την “ησυχία” της κ. Μέρκελ και των λοιπών “τζουτζέδων” της ισχυρής κατά τα άλλα Ευρώπης.
Αντίμετρα ουσίας… Υπάρχουν εναλλακτικές;
Διαβάζω διαρκώς αναρτήσεις για τα σύνορα στον Έβρο. Αναρωτιέμαι: Πόσες χιλιάδες κόσμου πίεση μπορεί να αντέξει η Αστυνομία; Και μετά, όπως ακούω, θα αναλάβει ο στρατός τι; Να πυροβολεί άοπλους και γυναικόπαιδα, στο καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα Ερντογάν για προώθησή τους στα σύνορα με την Ελλάδα; Μήπως τώρα θέλει η Ελλάδα να γίνει ο απόλυτα απρόβλεπτος παράγοντας; Μήπως με διορία προς Δυσμάς να ανακοινώσουμε ότι ανοίγουμε τα σύνορα και ετοιμαζόμαστε να τους προωθήσουμε με δικά μας μέσα στα δυτικά και βόρεια σύνορά μας; Μήπως να βάλουμε εμείς τέλος στο παίγνιο Ερντογάν, Ε.Ε., συμμάχων κ.λπ.; Μήπως να βάλουμε λεωφορεία και με ασφάλεια να τους στείλουμε στα απέναντι σύνορα της Ελλάδας, στην εκεί αντίστοιχη νεκρή ζώνη, για να περάσουν στην επόμενη χώρα που βρίσκεται κοντύτερα στην “καρδιά” της Ευρώπης; Εκεί δε θέλουν να πάνε για μια καλύτερη ζωή, όπως λένε, όλοι αυτοί οι απελπισμένοι; Τους πολέμους δεν τους έκανε η Ελλάδα διαλύοντας χώρες προέλευσης πολλών εξ αυτών...
Οργανωμένα. Χωρίς υστερίες και φωνές. Δηλώνοντας διεθνώς ότι επιτελούμε το οικουμενικό μας ανθρωπιστικό καθήκον.
Να κάνουμε και επίσημη δήλωση. Να κατευθύνονται όσοι θέλουν στον Έβρο και εκεί θα τους περιμένουν λεωφορεία.
Να μην μπαίνουν σε βάρκες και πνίγονται στο Αιγαίο ή καταλήγουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε νησιά στη μέση του πουθενά. Οργανωμένα, ως χώρα που και τα σύνορά της προστατεύει και τους ανθρώπους.
Δε θέλει η υπόλοιπη Ευρώπη να ανοίξει τα σύνορα; Θέλει η Βόρεια Μακεδονία, η Αλβανία, η Βουλγαρία ή κάποιος άλλος να τους κλείσει τον δρόμο; Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι όσοι κρύβονται πίσω από τη δική μας δράση μέχρι αυτή την ώρα και ας μείνουν στην ιστορία ως αυτοί που πυροβολούσαν παιδιά και αμάχους που έψαχναν μια καλύτερη ζωή. Μη μου πείτε ότι θα έχουμε νέα Ειδομένη... Στη νεκρή ζώνη βόρεια και δυτικά μας και χωρίς αποτροπή. Μήπως τώρα στη νεκρή ζώνη του Έβρου την πίεση την έχει ο Ερντογάν ή εμείς;
Γιατί πώς αλλιώς θα σταματήσεις όλους αυτούς τους απελπισμένους; Να δούμε μετά πόσο οργανωμένο εκβιασμό και πίεση με υποχείρια ανθρώπινες ψυχές θα ασκήσει ο Ερντογάν και πόσο θα εξακολουθήσουν να κάνουν... το “κουνέλι”, με ανακοινώσεις που παραπέμπουν στο “βγάλ’ τα πέρα μόνη σου Ελλάδα”, η Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και οι άλλοι “σύμμαχοί” μας, όπως αποκαλούνται. Αντί να στείλουν στον αγύριστο τα παιχνίδια Ερντογάν, σε λίγο θα μας εγκαλούν για απάνθρωπη συμπεριφορά. Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. ακόμη, λένε, δε βλέπουν καμία οργανωμένη κίνηση του τουρκικού καθεστώτος. Οι άλλοι Ευρωπαίοι απλά μας βλέπουν λες και είναι θέαμα ιπποδρόμου... Ποια αλληλεγγύη ανθρωπιάς και DNA δυτικού πολιτισμού;
Ας φαγωθούν μεταξύ τους και με την περίφημη συμφωνία τους Ε.Ε.-Τουρκίας. Οι Έλληνες είναι πρώτα με την αξία της ζωής και αυτή υπερασπίζονται. Ως εδώ λοιπόν ο δεδομένος σύμμαχος και εταίρος... Ούτως ή άλλως από την υπεράσπιση της ανθρωπιάς μέχρι της εθνικής μας κυριαρχίας το ίδιο μόνοι μας είμαστε.
Μόνο με αντίμετρα ουσίας θα καταλάβαιναν πως αλλάζει το τροπάρι... Σχεδίασε ότι για λόγους ασφάλειας κλείνει η Εγνατία, κύριος οδικός άξονας εισαγωγών-εξαγωγών Τουρκίας-Ε.Ε. και αντίστροφα, ως ταχύτερος και χαμηλού κόστους μεταφορικών, να δούμε πόσο θα πονούσε η “τσέπη” της Τουρκίας και των εταίρων μας από την πρόσβαση μέσω Βουλγαρίας (χρονοβόρα, μεγαλύτερου κόστους και κακού οδικού δικτύου). Αλλά είπαμε, εμείς για την ώρα είμαστε μια χώρα που “επιτρέπεται” η είσοδος αλλά απαγορεύεται η έξοδος.
Αντί επιλόγου - «Η Τουρκία πολύ πιο δυνατό γεωπολιτικό “μαγαζί” από την Ελλάδα»
Ο φίλος ο Σωκράτης Αργύρης, παρακολουθώντας τη σκέψη μου αυτή, μου έστειλε το εξής μήνυμα: «Όσο εκτυλίσσεται το δράμα του Έβρου, ας θυμηθούμε ότι ο Ερντογάν σε λίγες μέρες θα στρογγυλοκάτσει σε νέα συνδιάσκεψη για τη Λιβύη σαν κυρίαρχος παίκτης, ενώ η Ελλάδα πάλι θα είναι αποκλεισμένη, ελέω Μέρκελ. Δεν πα να ξαναφέρουμε εμείς τον Χαφτάρ στα Βλάχικα για παϊδάκια, κανείς δε μας λογαριάζει... Στη δε σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ για την Ιντλίμπ, ο Ερντογάν έθεσε ωμά την αξίωση να του επιτραπεί να προσαρτήσει με τη μέθοδο του Αττίλα εδάφη της Συρίας και ο φίλος μας ο Μακρόν ήταν εκείνος που τον υποστήριξε με γαλλικό πάθος...
Ο Τραμπ κατέστησε επίσης τον Ερντογάν τόσα χρόνια προνομιακό συνομιλητή του, ενώ ο δεύτερος τον αγνόησε ακόμα και στις αγορές οπλικών συστημάτων. Ο Τραμπ ξόδεψε για χάρη του Ερντογάν ακόμα και πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο γοήτρου των ΗΠΑ (τα φιλιά μας στην ομογένεια που ψήφισε Τραμπ αγεληδόν). Ο ορθόδοξος “αδελφός” Πούτιν επίσης έγινε σύμμαχός του, ενεργειακός και πυρηνικός συνεταίρος του. Τώρα αποδεικνύεται ότι η σχέση μεταξύ τους ήταν περισσότερο ένα σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, αλλά και οι δύο έκαναν τη δουλειά τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία είναι πολύ πιο δυνατό γεωπολιτικό “μαγαζί” από την Ελλάδα. Μας τα έχει πει και ο Κίσινγκερ. Απλά ο Ερντογάν είναι αυτός που το εκμεταλλεύτηκε καλύτερα από όλους τους Τούρκους ηγέτες των τελευταίων δεκαετιών. Τόσο που σήμερα μπορεί να εκβιάζει την Ευρώπη λειτουργώντας απροκάλυπτα σαν διακινητής μεταναστών και η Ευρώπη να συνεχίσει να τον χαϊδεύει.
Πού θέλω να καταλήξω με όλα αυτά; Στο ότι οι άνθρωποι που μαζεύτηκαν στον Έβρο δεν είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Όχι, δεν είναι όλοι τους καλοί. Υπάρχουν και οικογένειες με παιδιά, ή και άτομα με αναπηρία, υπάρχουν όμως και θερμοκέφαλοι μπαχαλάκηδες, λες και δε μας έφταναν οι δικοί μας. Επίσης δεν είναι πρόσφυγες, αλλά οικονομικοί μετανάστες. Όμως know your enemy. Αυτοί που το έχτισαν αυτό είναι από τη μια ο σουλτάνος και από την άλλη η Δύση στον ρόλο του συνεργάτη, ή στην καλύτερη του Τσάμπερλεν. Η Δύση τον χαϊδεύει, του δίνει “πράσινο φως” για να βομβαρδίζει, του δίνει δισεκατομμύρια για τους πρόσφυγες, του δίνει επενδύσεις... Την ίδια ώρα που εμείς οι προβλέψιμοι σύμμαχοι από επενδύσεις δεν έχουμε σταυρώσει ούτε βιοτεχνία χαρτιού υγείας.
Τους ανθρώπους αυτούς δεν μπορώ να τους μισήσω, επειδή ο Ερντογάν τους χρησιμοποιεί σαν πιόνια. Αν είχαν οι ίδιοι συνείδηση του ότι αποτελούνε πιόνια, δε θα έρχονταν στα σύνορα πετώντας φλεγόμενα καδρόνια και φωνάζοντας “γκαμη...οι Έλληνες”, αλλά θα ήταν δασκαλεμένοι να δώσουν μια πολύ διαφορετική “παράσταση”. Αντιδρούν αυθόρμητα απέναντι σε όσους τους φράζουν τον δρόμο προς τη “γη της Επαγγελίας” (ήτοι Γερμανία, Κάτω Χώρες, Σκανδιναβία). Όπως ακριβώς έκαναν οι μετανάστες στην Ειδομένη πριν μερικά χρόνια, που βρίζανε τους Βόρειους γείτονές μας για τα κλειστά σύνορα, ενώ για εμάς είχανε λόγια ευγνωμοσύνης. Τότε εμείς ήμασταν με το μέρος τους και εναντίον των “ανάλγητων Σκοπιανών”.
Για να μη σας το παίζω όμως ευαίσθητος του πληκτρολογίου, δεν είμαι καθόλου υπέρ του ανοίγματος των συνόρων τώρα υπό το κράτος ωμού εκβιασμού και κυνικής εργαλειοποίησης των μεταναστών από τον Ερντογάν. Διαβάζω μάλιστα ότι έχει ανοίξει και τις φυλακές του, ώστε να μας έρχονται και ποινικοί. Τα σύνορα να είναι ανοιχτά υπό κανονικές συνθήκες, για ανθρώπους ΜΕ ΧΑΡΤΙΑ που αποδεικνύουν ότι προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες. Μην ξεχνάμε και ότι η Τουρκία δε θεωρείται επικίνδυνη χώρα, ούτε καν φτωχή χώρα. Και μην ξεχνάμε ότι μπορούσαν να πάνε και στα βουλγαρικά σύνορα (και η Βουλγαρία είναι μέλος της Ε.Ε.), ωστόσο οι Τούρκοι τους έστρεψαν μαζικά κατά της Ελλάδας.
Τι να κάνουμε τότε; Ενημέρωση. Κινητήριος μοχλός όλου αυτού του μηχανισμού διακίνησης ανθρώπων είναι η παραπληροφόρηση. Με πολύγλωσσα μηνύματα μέσω τηλεόρασης, ίντερνετ και SMS ξεσήκωσε όλους αυτούς τους ανθρώπους για να επιβιβαστούν στα δωρεάν λεωφορεία και να φτάσουν στα σύνορα, με την υπόσχεση προς τους ίδιους ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός.
Το ίδιο έργο παίζεται εδώ και χρόνια και στα νησιά, με κάποιες εξεγέρσεις να έχουν ξεσπάσει στους καταυλισμούς μετά από παραπλανητικά SMS άγνωστης προέλευσης, που ενημέρωναν τους ανθρώπους ότι μπορούσαν να πάνε στην ενδοχώρα. Θα έπρεπε ήδη η Ελλάδα να έχει δημιουργήσει μια υπηρεσία υπεύθυνης ενημέρωσης όλων αυτών των ανθρώπων, ώστε να αποφεύγονται τέτοιες ανεξέλεγκτες καταστάσεις, επίσης σε πολλές γλώσσες (Αραβικά, Ουρντού, Παστού, Νταρί, Σομαλικά) και με χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων: τηλεόραση, ραδιόφωνο, ίντερνετ, κινητή τηλεφωνία. Και επίσης, αντιμετώπιση με κάθε μέσο της τουρκικής προπαγάνδας. Ήδη περνάει στα διεθνή ΜΜΕ το ότι η Τουρκία είναι καλή, ενώ η Ελλάδα η κακή.
Τώρα βέβαια είναι αργά. Σύντομα αυτός ο κόσμος θα περάσει με βάρκες στα ελληνικά νησιά. Η Ευρώπη απλά θα ζητήσει από την Ελλάδα να συνεχίσει να παίζει πειθήνια τον ρόλο του δεσμοφύλακα και οι άνθρωποι αυτοί θα ανακαλύψουν ότι στο κυνήγι της καλύτερης ζωής παγιδεύτηκαν σε μια πολύ χειρότερη. Τους λυπάμαι, και επίσης λυπάμαι τους νησιώτες. Τότε όμως θα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνουμε και εμείς πολύ δυσάρεστοι προς την υπόλοιπη Ευρώπη, μολονότι εμείς είμαστε πολύ πιο μικρό ψάρι από την Τουρκία.
Όσο για τον Ερντογάν, οι μεγάλοι παίκτες θα συνεχίσουν τις “business as usual” μαζί του, μέχρι τη στιγμή που ο θείος Σαμ θα αλλάξει κάτι στα σχέδιά του και κάποιες δυνάμεις στην Τουρκία, που τώρα είναι συμπιεσμένα ελατήρια, θα αφεθούν να τον ανατρέψουν. Ιστορικά οι εκλεγμένοι μυστακοφόροι δικτάτορες τείνουν να μην έχουν καλό τέλος. Δεν είναι βέβαια σίγουρο ότι και αυτοί που θα τον διαδεχτούν θα είναι πιο συνεννοήσιμοι. Έτσι το βλέπω το όλο θέμα».
Για την ώρα όμως, ζούμε μονοδιάστατα το δόγμα της αποτροπής και της απώθησης στα σύνορα μεταναστών και προσφύγων. Ψυχολογικά για πολλούς στη χώρα τονωτικό και συσπειρωτικό, αλλά με αποτελέσματα εξαιρετικά αμφίβολα. Όταν μάλιστα πάει αγκαζέ με “πολεμικό κλίμα” στα social media, και της εξαγγελίας των push backs στο Αιγαίο από επίσημα χείλη.
Υποτιμάμε ότι ο Ερντογάν, για κάθε βάρκα που θα “διώχνει” η Ελλάδα, μπορεί να στέλνει άλλες δέκα. Πολύ περισσότερο που παρακαλάει για μια εμπλοκή του στρατού στον Έβρο ή και μερικούς πνιγμένους πρόσφυγες στο Αιγαίο, για να χρεώσει την ευθύνη στην Αθήνα. Αυτή η αποφασιστικότητα, λοιπόν, θα ήταν καλύτερο να έχει άμεσα παραλήπτη πρώτα την Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα να μην εξαντληθεί σε ένα ενδεχόμενο βέτο, αλλά σε πολλά και απρόβλεπτα θέματα, ως χώρα μη δεδομένη για κανέναν, πλέον, η Ελλάδα. Οι πολιτικοί μας όμως είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο;
