Είναι εξοργιστικό ότι ακόμα δεν έχει απορριφθεί εντελώς η άσκοπη και παράλογη πολιτική ξεπουλήματος-μηδενισμού, τόσο της δημόσιας περιουσίας (με αρπαχτή ή βίαιη-ωμή δωροποίηση της που κάποιοι αχαρακτήριστοι βάφτιζαν αναγκαία εξυγίανση ή επένδυση), όσο και της ιδιωτικής μικρομεσαίας περιουσίας (βλέπε αυξήσεις ΦΠΑ ακόμα και σε τρόφιμα, παράταση βαριάς φορολογίας, ΕΝΦΙΑ, κ.λπ.), αμφότερες άκρως αντίθετες προς τα συμφέροντα της χώρας και την θέληση των πολιτών, όπως δηλώθηκε συντριπτικά στις 25-1-2015. Για τις ελίτ βέβαια ούτε λόγος, αυτές ουδέποτε φορολογήθηκαν…
Του Σπύρου Βροντινού *
Με αφορμή λοιπόν τάχα "μια κρίση", ξεκίνησε ένα γρήγορο, άμεσο, προκλητικό ξεπούλημα μονοπωλίων και λοιπών ασημικών-περιουσίας της χώρας, αλλά και ένα πιο έμμεσο-συγκαλυμμένο, αυτό της ιδιωτικής περιουσίας, κυρίως προς στείρο περεταίρω πλουτισμό της συνεργαζόμενης ντόπιας αλλά και της άρχουσας υπερεθνικής ελίτ…
Τα ξεπουλήματα αποτελούν έτσι το κεντρικό σημείο σύγκλισης όλων των απίστευτα παράνομων και ανήθικων πρακτικών των "θεσμών", οι οποίοι θα ήταν πιο τίμιο να ονομάζονται "μπάστε σκύλοι αλέστε και αρπάξτε", αφού λόγω αχαλίνωτης απληστίας τους προώθησαν παρανόμως την πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, καταστολή και περιφρόνηση της δημοκρατίας με νόμους "αποφασίζουμε και διατάσσουμε" μεταφρασμένους από αγγλικά πρωτότυπα γερμανοαφεντάδων, δηλώσεις για ισοπεδωτικές εκβιαστικές αλλαγές του Συντάγματος ώστε να ικανοποιούνται οικονομικά πρώτα οι δανειστές, αιώνιο υποβιβασμό κάθε ελεύθερου πολίτη σε καθεστώς υπόδουλου, μουγγού, ακτήμονα υπηκόου, πλήρη υποταγή κράτους-πολιτών, κλπ.
Υπό το πιθανότατα πολύ μακρύ χέρι-διεθνή υπόγεια πολιτική παρακαταθήκη του «δικτύου πωλήσεων» των κάθε λογής Siemens της, οι πολιτικάντηδες των ευρωπαϊκών κρατών ασπάστηκαν ασυζητητί τα συμφέροντα-πολιτικές της Γερμανίας, ευτυχώς όχι το ίδιο και οι λαοί τους, επιβάλλοντας χωρίς κιχ μια μοναδική στα χρονικά, αισχρότατη παραβίαση του συνόλου των στοιχειωδών δικαιωμάτων μιας χώρας, μέλους μάλιστα της ΕΕ.
Η επίσημη αφαίρεση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και η εξαίρεση μας από κάθε νόμιμη τρέχουσα ευρωπαϊκή νομοθεσία και κεκτημένο, ήταν και είναι μια εξόφθαλμα σκόπιμη εγκληματική θεσμική απόκλιση εκ μέρους των εταίρων μας, χωρίς ανάλογο ούτε προς τριτοκοσμικά κράτη. Παρόμοιο παραδειγματικά άκρατο κανιβαλισμό υπέστησαν ήδη και άλλοι αδύναμοι (Κύπρος), ενώ επίκειται συνέχεια και προς άλλους εταίρους, τάχα βολεμένους σήμερα…
Γίναμε έτσι πειραματόζωα νέο-ταξικών πειραμάτων στα χέρια μιας ολιγαρχίας διεθνών τραπεζιτών και μιας ΕΕ επίσημα καπελωμένης σε δημοκρατικές πολιτικές και ηθικές αξίες, που τις αντικατέστησε επισήμως με ωμή κλεψιά, απεριόριστη εκμετάλλευση, συστηματικά επιλεκτική δικαιοσύνη χωρίς σταθερούς κοινούς κανόνες πουθενά, αναλγησία, καταπίεση και ανισότητα. Μια Ευρώπη που ποτέ καν δεν φανταστήκαμε, παγερή, αυταρχική, αγνώριστη, υπόδουλη στο τέταρτο ράιχ, παντελώς ανάξια κάθε συμμετοχής.
Οι λαοί όμως καταδικάζουν σταδιακά τις προβοκατόρικες πολιτικές της. Μέχρι και η πανίσχυρη Αγγλία, που πρακτικά διατηρούσε πάντοτε πολύ-πολύ καλύτερα εχέγγυα από εμάς για να μπει και στην ευρωζώνη, νιώθει πλέον δραστικά απειλούμενη και βιάζεται να φύγει παντελώς από την ΕΕ. Αλλά και άλλες οικονομικά πολύ ισχυρές χώρες, θεωρώντας επίσης ότι απειλούνται, παραμένουν ενσυνείδητα εκτός ευρωζώνης (Δανία, Σουηδία) ή συνολικά εκτός ΕΕ (Νορβηγία), (δες ΕΔΩ). Τέλος, η Ισλανδία για τους ίδιους λόγους απέσυρε τον Μάρτιο οριστικά την αίτηση συμμετοχής της στην ΕΕ, αν και φέτος επιστρέφει στις αγορές, μετά από 7 χρόνια.
Καταστροφικά και άσκοπα τα ξεπουλήματα
Πλείστα παραδείγματα εδώ και στο εξωτερικό, φανερώνουν πως το ξεπούλημα σημαντικότατων κρατικών μονοπωλίων, όπως και αεροδρομίων, αλλά και λιμανιών της χώρας, φέρνει αστεία ή αρκετά μειωμένα έσοδα (δες ΕΔΩ), αλλά και αμφίβολα έως μηδενικά αντισταθμιστικά οφέλη, ενώ μάλλον θα συνεχίσει να παράγει ακόμα αντιστρόφως ανάλογες μίζες, τουλάχιστον προς τους αρχικούς-μνημονιακούς εμπνευστές.
Κατά κανόνα, το ξεπούλημα κρατικών μονοπωλίων είναι όχι μόνο μελλοντικά στείρο και οικονομικά αδιέξοδο, αλλά και προκλητικό και ανόητο, αφού ειδικά εδώ, συνομολογούμε ότι το ελληνικό δημόσιο, δημόσιοι λειτουργοί και νέοι αιρετοί μας, θα παραμείνουν στο διηνεκές ανίκανοι να διαχειριστούν τα ήδη κερδοφόρα μοναδικά περιουσιακά μας στοιχεία, σε αντίθεση με άλλα δημόσια-αγοραστές (Γερμανία, Κίνα, Τουρκία, κλπ) που λόγω υπέρτερου, θεόσταλτου DNA, τα καταφέρνουν και εδώ πολύ καλύτερα και μάλιστα από χιλιάδες χιλιόμετρα απόσταση πιο μακριά από ότι εμείς…μπλα, μπλα, μπλα…
Βέβαια, εάν οι ίδιοι οι αιρετοί μας αυτό-κρίνονται σφόδρα ανίκανοι να διαχειριστούν λίγα αεροδρόμια-κερδοφόρα μονοπώλια μας, πως τους εμπιστευόμαστε την απείρως πολυπλοκότερη διαχείριση μιας χώρας;
Πειθόμενοι λοιπόν σε αυτό το καταθλιπτικότατο σκεπτικό, του έντονου αυτό-παραμερισμού μας από τα ήδη κερδοφόρα μονοπώλια μας, χαρίζουμε ενσυνείδητα πολύ-πολύ πολλαπλάσιους, του όποιου ευτελούς τιμήματος, πόρους, υπέρ αλλότριων τρίτων εκτός χώρας...Έτσι άραγε θα εγκαινιάσουμε την νέα αρχή γρήγορης επιστροφής στην ελπίδα και την ανάπτυξη; Μαύρο φίδι που μας έφαγε!
Ειδικότερα, το σχεδιαζόμενο ξεπούλημα των αεροδρομίων και λιμένων (πυλών εισόδου) της χώρας εγείρει σειρά από πολύ καίρια ζητήματα-ερωτήματα:
1. Η σχεδιαζόμενη άμεση επιβολή νέων τελών σε πολλές δωρεάν σήμερα εξυπηρετήσεις αλλά και οι γενικές μεγάλες αυξήσεις στο σύνολο των τελών χρήσης του αεροδρομίου (και των επιβατών κατά τουλάχιστον 270% σε 4 χρόνια που συνεπάγονται αυξήσεις εισιτηρίων, ίσως και άνω των 30 ευρώ ανά επιβάτη, εν μέσω κρίσης που μάλλον δεν θα τελειώσει στα επόμενα 4 χρόνια), βοηθά λέτε στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας τουρισμού και εξαγωγών στα οποία μοναδικά βασιζόμαστε για να ξεπεράσουμε την κρίση; Και εάν εντός ύφεσης μιλάμε ήδη για τεράστιες αυξήσεις τιμών, φαντάζεστε πόσο ακόμα θα αυξηθούν αυτές με κάπως καλύτερες μέρες;…με τις κατάλληλες προφάσεις;
Αλλά και ανεξάρτητα από τις όποιες πιθανές βελτιώσεις στις υποδομές, λέτε, εν μέσω κρίσης, πολίτες, ταξιδιωτικοί πράκτορες, τουρίστες, εξαγωγείς και όλοι όσοι εξαρτώνται από τους παραπάνω (επιχειρήσεις-αγρότες), να καλοδεχτούν τις τεράστιες νέες αυξήσεις στις μεταφορές; Ξεχάσαμε ότι δύο χρόνια πριν, μνημονιακός υπουργός μεταφορών, πανικοβλημένος με τις λιγοστές αφίξεις, κήρυξε μηδενισμό όλων των τελών των αεροδρομίων για όλο το καλοκαίρι, πλην αυτού της Αθήνας που ήταν υπό ιδιωτικό έλεγχο και άρα μακράν τέτοιας δικαιοδοσίας του;
Φανταστήκατε μήπως μελλοντικά καταλήξουμε να επιδοτούμε εμείς την υπέρογκη κερδοφορία των νέων διαχειριστών των 14 (ή τελικά 22?) αεροδρομίων των FRAPORT AG - SLENTEL Ltd (γερμανικό δημόσιο), χαρίζοντας τους επιπλέον των τελών και ΦΠΑ και φόρους, ή και ζεστό κρατικό χρήμα, ώστε να διατηρήσουμε στοιχειωδώς λίγο τουρισμό ή εξαγωγές;
2. Για μόλις ένα ευτελέστατο καθαρό έσοδο περί τα 700 εκατ. που μάλλον θα δοθεί σε πολλές δόσεις, δηλ. σχεδόν το ΦΠΑ που μας έκλεψε η Hochtief, ή το ένα τρίτο όσων γλύτωσε η Siemens, δες παρακάτω, θα έχουμε εκχωρήσει σε τρίτους τον ουσιαστικό οικονομικό και διαχειριστικό έλεγχο πολύ μεγάλου ποσοστού του ελληνικού τουρισμού και εμπορίου και τις κύριες πύλες εισόδου-εξόδου της χώρας, με μονοπωλιακές ροές εκατομμυρίων τουριστών και εμπορευμάτων, οικονομικής αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ετησίως;
Αλλά και μόνο ότι η βαριά βιομηχανία της χώρας, τουρισμός και εξαγωγές και πολλές συναφείς δραστηριότητες (εκτελωνισμοί, φορολόγηση, κλπ) θα συμβαίνουν στο εξής πιθανότατα υπό μειωμένο ή χωρίς κρατικό έλεγχο, αφού θα ελέγχονται πλέον είτε από γερμανούς (αεροδρόμια) είτε από τούρκους (λιμάνια-μαρίνες), αμφότεροι ως γνωστόν πολύ φιλικά προσκείμενοι προς την χώρα, δεν πρέπει να μας προβληματίζει πολύ έντονα; Δεν είναι πολύ μεγάλο πλήγμα για την εθνική ασφάλεια της χώρας να ελέγχουν τον τουρισμό-εξαγωγές- μεταφορές εκπρόσωποι κρατών που καθημερινά απειλούν έντονα και εκφοβίζουν ποικιλοτρόπως την χώρα; Όχι;
Επιπλέον, αμφιβάλει κανείς ότι όταν μόνιμα, επί χρόνια, διαχειρίζονται αλλότριοι τρίτοι συνολικά και αποκλειστικά σειρά από τα μεγαλύτερα λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας, αργά ή γρήγορα δεν θα βρουν ΣΙΓΟΥΡΑ τρόπους να φέρνουν στην ζούλα, ως μαύρες-χρυσές εργολαβίες, ότι υλικά, ή άτομα θέλουν; Πάλι όχι;
3. Η μείωση των ετήσιων σημερινών κρατικών εσόδων, λόγω πώλησης των αεροδρομίων, φαίνεται να είναι μεγαλύτερη του 50% (δες 2ο λινκ). Εάν όμως συνυπολογισθεί και η ανεκτέλεστη αλλά εν δυνάμει δυνατότητα του δημοσίου να αυξήσει σημαντικά την τρέχουσα κερδοφορία του (π.χ. αυξάνοντας μελλοντικά υπέρ αυτού τα ισχύοντα σήμερα πολύ χαμηλά τέλη, που όμως χάνεται οριστικά με την μεταβίβαση της διαχείρισης), τότε η διαφυγή εσόδων σε 40 χρόνια ανέρχεται σε εγκληματικά πολλά δισεκατομμύρια.
4. Η πάγια μεταφορά δισεκατομμυρίων κερδών ετησίως στην έδρα του διαχειριστή στο εξωτερικό, αντί να ωφελούν την χώρα, δεν θεωρείται εντελώς απαράδεκτο ως προς τις ανάγκες μας, τουλάχιστον για την επόμενη εικοσαετία;
5. Δεν μας δίδαξε τίποτα η μακρόχρονη προηγούμενη εμπειρία με παρόμοιες γερμανικές εταιρίες, όπως π.χ. τα 600 εκατ. Ευρώ κλεμμένο ΦΠΑ της Hochtief, διαχειρίστρια του Ελευθέριος Βενιζέλος, χώρια φόρους που ακόμα δεν ξέρουμε αν ποτέ πλήρωσε, ή τα πρόστιμα 2 δις για κακή εκτέλεση της γνωστής μας Siemens και τα αντισταθμιστικά που δεν κατέβαλε, ή στα εξοπλιστικά κλπ…Τι διαφορετικό προμηνούν ότι πάλι θα συμβεί;
Υποθέτω λοιπόν ότι εάν υλοποιηθούν οι όποιες αντισταθμιστικές επενδύσεις τους σε υποδομές, αυτές θα υπέρ-τιμολογηθούν χωρίς δυσκολία (π.χ. μέσω μιας θυγατρικής) ώστε να δείξουν ότι δήθεν κάλυψαν τις προσυμφωνημένες δαπάνες, ενώ σε 40 χρόνια όλος ο εξοπλισμός θα έχει ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής του και όλα τα αεροδρόμια θα χρειάζονται πλήρη εκσυγχρονισμό αμέσως μόλις τα παραλάβει πίσω το κράτος.
6. Για πόσο καιρό ακόμα θα επιτρέπουμε να παραμένουν ανεξάρτητα από τις δίκαιες κατοχικές αποζημιώσεις και δάνειο που μας χρωστούν, τα εντός χώρας μας κέρδη του γερμανικού δημόσιου (ΟΤΕ, αεροδρόμια, κλπ); Δεν είναι καιρός ΟΛΕΣ οι γερμανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην χώρα «να μάθουν» τουλάχιστον να πληρώνουν ένα λογικό τέλος κατοχικών αποζημιώσεων;
7. Επίσης, οι χαριστικοί ειδικοί όροι με τους οποίους λειτουργεί σήμερα στο λιμάνι του Πειραιά η Κινεζική Cosco, αναπέμπουν ευθέως σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, αφού εκ των υστέρων, από τις αρχές του 2012, της δωρονομοθετήθηκε ΦΠΑ 13% έναντι αναμενόμενων αντισταθμιστικών επενδύσεων της που όμως δεν είναι γνωστό εάν προχώρησαν. Όμως, εξακολουθεί να απολαμβάνει προνομιακό προβάδισμα και πρόσθετη ισχύ έναντι των λοιπών μεταφορικών εταιριών…αυτό λέγεται μέλλον για την χώρα μας;
Εάν λοιπόν προστασία και δωράκια κρίνονται κατά προτεραιότητα αναγκαία σε offshore και στους διεθνώς πλέον οικονομικά ισχυρούς, σε οξεία αντίθεση με κάθε νομοθεσία επιχειρείν που εφαρμόζεται για τους εδώ «υπηκόους», αναρωτιέται κανείς: σε πόσα χρόνια και πως μπορούν να ξανανθίσουν κάποτε, οι υπό την πολύ-πολύ βαρύτερη φορολογία και αποπνικτικούς-καταχρηστικούς όρους λειτουργίας, διαλυμένοι, χρεοκοπημένοι σημερινοί μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, που ρεαλιστικά-ουσιαστικά θα είναι ο κορμός της όποιας στέρεας-βιώσιμης ανάπτυξης της χώρας;
Τέλος μην ξεχνάτε, ότι όλα τα παραπάνω δρομολογήθηκαν τάχα ως αναγκαίο αντίτιμο μιας αμφίβολης, ανάρμοστης, εξ' αρχής καταστροφικής, συνεχιζόμενης παρά φύση παραμονής μας στο ευρώ, καθαρά ενάντια στα μακροπρόθεσμα ουσιαστικά συμφέροντα μας, αλλά και την επείγουσα επούλωση της γονατισμένης μας χώρας, που σαν δέντρο που κάηκε, εάν θέλουμε να ξαναφυτρώσει, θα χρειαστεί για αρκετό διάστημα ένα καλό δίχτυ προστασίας και όχι πρόσθετη έκθεση στα κοπάδια…
* Ο κ. Σπύρος Βροντινός είναι δρ. πολιτικός μηχανικός.
