Στη φωτογραφία φαίνονται κατόψεις από Ιαπωνέζικα σπίτια της μέσης τάξης Ιαπωνέζων πολιτών, σε κάποιο δρόμο του Τόκυο. Παρατηρείστε καταρχήν την τάξη και καλαισθησία που υπάρχει στα σπίτια αυτά, κάτι που δεν ξέρω πόσοι ιδιοκτήτες ακόμη στην Ελλάδα έχουν χρόνο να το κάνουν. Αυτά τα σπίτια είναι ξύλινα, σχεδιασμένα και κομμένα με υπολογιστή και εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Το σύνθετο υλικό πάει σύννεφο όπως και η χημική βιομηχανία του ξύλου. Σωστός φωτισμός εσωτερικά και πολύ τεχνολογία. Διπλά τζάμια, θερμοχρωμικά, 4-5 aircodition το καθένα, καλοριφέρ δαπέδου με γκάζι, ηλιακά με εν μέρει επιδότηση από το κράτος, γιακούζι, μικρός κήπος, 3 parking κ.λπ.
Του καθηγητή Γ. Ζουγανέλη
Τα συγκεκριμένα σπίτια έχουν εγγύηση ότι θα αντέξουν σε 7 R και σε πυρκαγιά βαθμού 5/7. Ανάλογα με αυτούς τους δείκτες τα σπίτια στην Ιαπωνία ασφαλίζονται. Τα σπίτια αυτά είναι υπερυψωμένα κατά 60 εκατοστά έχοντας από κάτω τους ένα τεράστιο αποχευτευτικό χώρο που δε χρησιμοποιείται μόνο για τον καλό εξαερισμό των ξύλινων μερών του σπιτιού από την υγρασία αλλά και για εύκολη πρόσβαση σε κάθε είδους επισκευές.
Αν τα δεις απ' έξω, τίποτα δεν σε προϊδεάζει για αυτό που θα βρεις μέσα. Στην Ιαπωνία δίνουν πάντα πολύ σημασία στο σχέδιο και στη κατασκευή. Οι εταιρείες της Ιαπωνίας εργάζονται μερικές φορές με 3% καθαρό κέρδος. Άλλη κοινωνία…
Στη συγκεκριμένη κατασκευή μου έκαναν εντύπωση τα εξής σημεία, τα οποία θα σας παρουσιάσω στη συνέχεια.
Στη φωτογραφία 2 στη περιοχή 1 το δάπεδο είναι φτιαγμένο από τσιμέντο για να αντέχει το βάρος του αυτοκινήτου.
Στην περιοχή 2 υπάρχουν κυβικού σχήματος κεραμικά, τα οποία εύκολα αφαιρούνται. Με τέτοια τούβλα θα βρείτε κατασκευασμένα πολλά πεζοδρόμια. Υπάρχει ποικιλία τέτοιων τούβλων στην Ιαπωνία για κάθε επιλογή.
Το πιο σημαντικό, όμως, σημείο της υπόθεσης αυτής είναι ότι τα τούβλα αυτά ΔΕΝ είναι τοποθετημένα εκεί μόνο για ομορφιά, όπως αρχικά θα μπορούσε να νομίσει κάποιος. Τα διάκενα ανάμεσα στα τούβλα επιτρέπουν το νερό της βροχής, που το καλοκαίρι είναι πολύ στην Ιαπωνία να περνάει κατά σημαντικό μέρος μέσα στο χώμα που είναι από κάτω από το σπίτι για να μην επιβαρύνει το δίκτυο αποχέτευσης. Η ύπαρξη δηλαδή των τούβλων στη θέση αυτή μπήκε από τον αρχικό σχεδιασμό του σπιτιού.
Στη περιοχή 3 φαίνεται μια χαραμάδα προς την οποία ρέουν τα νερά της βροχής και υπάρχει μία μπροστά από κάθε σπίτι.
Στην Ιαπωνία σκουπίδια δεν κυκλοφορούν στο δρόμο. Τα οικιακά σκουπίδια συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένο χώρο πάντα μιας περιοχής και όχι έξω από κάθε σπίτι. Σημειώσετε ότι άλλη μέρα πετιούνται τα πλαστικά τα ανακυκλωμένα, άλλη μέρα τα μη ανακυκλωμένα, άλλη μέρα τα γυάλινα κοκ. Οι Ιάπωνες ξεπλένουν τα μπουκάλια και όλα γενικώς πριν τα πάνε στο χώρο συγκέντρωσης. Τα σκουπίδια τα πάνε εκεί λίγες ώρες πριν έρθει το φορτηγό να τα πάρει. Τα ηλεκτρονικά πετιούνται ξεχωριστά. Τηλεφωνάς στο δήμο πληρώνεις ένα μικρό ποσό και έρχονται οι εργαζόμενοι του δήμου και τα παίρνουν. Όπως στην Ελλάδα…
Στη περιοχή 4 είναι το πιο ενδιαφέρον. Φαίνεται για δρόμο φτιαγμένο από πίσσα αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Επειδή τα αυτοκίνητα που περνούν από το δρόμο δεν μένουν σε ένα σημείο αυτού για πολύ ώρα, και για να μη γίνεται συσσώρευση νερού το υλικό από το οποίο φτιάχνονται οι δρόμοι είναι φτιαγμένοι από πετραδάκια κολλημένα με κόλα, ώστε το νερό να περνάει ανάμεσα τους και να περνάει στο χώμα από κάτω. Στις περιοχές όπου σταματούν τα αυτοκίνητα, π.χ. κοντά σε φανάρια ή σε στάση λεωφορείων τα πράγματα επιστρέφουν στο τσιμέντο.
Σας τα είπα αυτά, για να δικαιολογήσω ότι δεν είναι υπερβολή όταν λέω ότι η Ελλάδα είναι μισό αιώνα πίσω από τις ανεπτυγμένες χώρες.
Y.Γ.: Ξέχασα να σας αναφέρω ότι στα σπίτια αυτά η τουαλέτα είναι θερμαινόμενη και μπορεί να σε ξεπλένει μετά το service... Τα νέα μοντέλα όταν ουρείς (για τους άνδρες) σηκώνουν αυτόματα το καπάκι. Θέλετε ακόμη Τσίπρα;
