Η απόλυτη παράκρουση... Ιστορίες φρίκης που σοκάρουν σε καθημερινή βάση και μια κοινωνία που καταγγέλλει, φωνάζει και σιωπά μέχρι το επόμενο περιστατικό. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στην καταπίεση της πανδημίας όπως είχαν πει πολλές φορές στο παρελθόν οι ειδικοί, όμως αυτή η απόλυτη αρρώστια των σεξουαλικών εγκλημάτων σε βάρος παιδιών - και όχι μόνο - σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μπει κάτω από το χαλί.
Αναγούλα, αηδία και ντροπή είναι τα συναισθήματα που προκαλούνται στο άκουσμα κάθε τέτοιας είδησης. Οι πολλαπλοί βιασμοί ενός 19χρονου ΑμεΑ από τα Χανιά και η εκδίκαση της υπόθεσης στο Ρέθυμνο απλά σόκαραν έδρα αλλά και ακροατήριο. Ανάμεσα στους κατηγορούμενους και δύο ιερείς, και έξω από το δικαστήριο άλλοι ρασοφόροι στο πλευρό των κατηγορουμένων. Βεβαίως και αυτό το περιστατικό αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα και κανείς δεν αμφισβητεί τον σημαντικό ρόλο της Εκκλησίας της αγάπης, όμως η συγκεκριμένη υπόθεση με έκανε να αναρωτηθώ πού πάμε ως κοινωνία. Ευτυχώς που στην Εκκλησία της Κρήτης η συντριπτική πλειονότητα των κληρικών γεννά την ελπίδα στην κοινωνία μας με τον ταπεινό τρόπο που πρεσβεύει τον λόγο της αληθινής εκκλησίας.
Όσον αφορά στην πληθώρα των περιστατικών παιδεραστίας και σεξουαλικής κακοποίησης που στιγματίζουν και το νησί μας, η κοινωνία πρέπει να κινητοποιηθεί, να ξεφύγει επιτέλους από τη “λογική” τού “κάνω πως δε βλέπω το πρόβλημα” και να σταθεί απέναντι για να προστατεύσει όλα τα Κρητικόπουλα, που πολλές φορές βιώνουν τον εφιάλτη ακόμα και από κοντινά τους πρόσωπα.
Δυστυχώς τα περιστατικά είναι πολλά ακόμα και στην καθημερινή ειδησεογραφία, από τη μια πλευρά του νησιού ως την άλλη. Αν αυτά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι τόσα πολλά, φανταστείτε πόσα είναι αυτά που μένουν στην αφάνεια γιατί η ίδια η οικογένεια των θυμάτων φοβάται την κατακραυγή. Όσο δε μιλάμε, τόσο περισσότερο εκθέτουμε σε κίνδυνο τα ίδια τα παιδιά μας. Όχι, δεν είμαι ισοπεδωτικός, όμως η κατάσταση από αυτά που καλούμαστε ως δημοσιογράφοι να καταγράψουμε καθημερινά απλά με ξεπερνά.
Μιλάτε επιτέλους για να σταματήσει αυτό το κακό και ας σταθούμε ως κοινωνία όλοι απέναντι στην κτηνωδία της φρίκης ανθρώπων που γίνονται κτήνη για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους.
Φτάνει πια με αυτό το κακό και ας σηκώσουμε το χέρι για να δείξουμε με το δάχτυλο αυτούς τους μισάνθρωπους που δε διστάζουν να κατακρεουργήσουν παιδικές ανθρώπινες ψυχές. Κυρίες και κύριοι, η σιωπή είναι πάντα συνενοχή στο έγκλημα... Θα συνεχίσουμε λοιπόν να μη μιλάμε;
