Οι γυναικοκτονίες στη χώρα μας αποτελούν την ντροπή της ελληνικής κοινωνίας.
*Του Βασίλη Αγγελόπουλου
Ξεκάθαρα πράγματα. Είναι η άθλια εικόνα στον καθρέφτη μιας κοινωνίας που επί δεκαετίες έχει μάθει να κρύβεται. Να μη μιλάει. Να υπομένει καρτερικά. Και τελικά να αποδέχεται το μοιραίο, λες και αποτελεί λύτρωση.
Η ευθύνη βαραίνει όλους, όχι μόνο τον κάθε θύτη που εύκολα πρέπει να τοποθετηθεί στην κατηγορία του ανθρωπόμορφου τέρατος. Αλήθεια, η Πολιτεία πού βρίσκεται σε όλη αυτή την τραγωδία; Μαθαίνουμε ότι ένα από τα τελευταία θύματα είχε καταγγείλει τον θύτη μόλις λίγο πριν πεθάνει. Πώς αξιολογήθηκαν οι καταγγελίες της; Αρχειοθετήθηκαν; Είπαμε, οι γυναικοκτονίες βγάζουν στην επιφάνεια το πιο άσχημο πρόσωπο της κοινωνίας. Η Ελληνική Αστυνομία πώς νιώθει μετά από αυτά τα πρόσφατα τραγικά περιστατικά; Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος, μάλλον θα πρέπει να προβληματιστεί για εκείνους τους αστυνομικούς που δε διέβλεψαν τον κίνδυνο, με αποτέλεσμα να μείνει αβοήθητη η άτυχη γυναίκα...
Όμως, θα περίμενε κανείς από τη σημερινή κυβέρνηση να έχει λίγο μεγαλύτερη αίσθηση της πραγματικότητας. Και ασφαλώς να μην προκαλεί.
Η Μαρία Συρεγγέλα είναι υφυπουργός Εργασίας. Έχει ως αρμοδιότητά της τα θέματα της Δημογραφικής Πολιτικής και της Οικογένειας. Η αναφορά της, με επίσημη δήλωση, ότι «σε τέτοια ζητήματα δεν υπάρχουν στρατόπεδα παρά μόνο ένας στόχος, η εξάλειψη της βίας», ασφαλώς και έπρεπε να γίνει. Όμως, η απάντηση σε τοποθετήσεις πολιτικών της αντιπάλων, που ενδεχομένως να έχουν μικροκομματική σκοπιμότητα, σε ένα θέμα γυναικοκτονιών, θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Προφανώς και αποτελεί λάθος, εάν η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε έναν ξενώνα για κακοποιημένες γυναίκες. Ασφαλώς και η μικροπολιτική εκμετάλλευση τέτοιων τραγικών καταστάσεων δεν πρέπει να υπάρχει. Είναι τουλάχιστον ενοχλητικό να γίνεται “πολιτική σπέκουλα”, τη στιγμή που υπάρχουν δύο θύματα έμφυλης βίας μέσα σε μόλις ένα 24ωρο.
Ακόμα και αν προκλήθηκε η κυρία Συρεγγέλα, θα μπορούσε να αποφύγει την πολιτική αντιπαράθεση. Καλά κάνει και αναφέρεται στα 44 συμβουλευτικά κέντρα του δικτύου δομών της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΔΟΠΙΦ). Όμως το σωστό timing παίζει πάντα ρόλο, όταν μάλιστα συμπεριλαμβάνει και την επισήμανση ότι από τα ανωτέρω κέντρα, μόλις ένα εγκαινίασε η προηγούμενη κυβέρνηση. Αλήθεια, μπροστά στις νεκρές γυναίκες, ποια είναι η αξία των συμβουλευτικών κέντρων; Δημιουργήθηκαν για να διαδραματίζουν έναν συγκεκριμένο ρόλο. Πέτυχαν στο έργο τους;
Όταν υπάρχει έστω και μία νεκρή γυναίκα, το έργο που παράχθηκε δεν είναι αρκετό. Δεν πρόλαβε την τραγωδία. Άρα, καλό είναι να αποφεύγονται σε τέτοιες στιγμές τέτοιες αναφορές. Και εν πάση περιπτώσει, ο πολιτικός πρέπει να ξεχωρίζει για την ευθιξία του. Στο κάτω συρτάρι του γραφείου του πρέπει να υπάρχει πάντα ένα κείμενο παραίτησης. Όχι γιατί ευθύνεται για ένα τέτοιο τραγικό συμβάν, αλλά γιατί έχει μάθει να αναλαμβάνει την ευθύνη και όχι να τη μεταθέτει στους προηγούμενους...
*Ο Βασίλης Αγγελόπουλος είναι δημοσιογράφος.
Φωτογραφία αρχείου Unsplash
