Τη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά τιμούμε τους αιματηρούς, ηρωικούς αγώνες των εργατών στο Σικάγο το 1886 για το 8ωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας, μνημονεύοντας και τις μεταγενέστερες μάχες της εργατικής τάξης, με ορόσημα τους αγώνες των καπνεργατών της Δράμας του 1888 και της Θεσσαλονίκης του 1936 με 12 νεκρούς, αλλά και την Πρωτομαγιά του 1944, που συνέπεσε με την ηρωική θυσία των 200 αριστερών πατριωτών στην Καισαριανή, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, φωτίζοντας τον δρόμο της απελευθέρωσης.
*Της Χρυσάνθης Καμπουράκη
Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις και θυσίες των εργατών θεμελίωσαν τα εργατικά δικαιώματα, κατακτήσεις γραμμένες με αίμα. Συνέβαλαν στην καθιέρωση του 8ώρου, της κοινωνικής ασφάλισης και των αδειών, στην υπεράσπιση της μητρότητας και στη διασφάλιση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, συλλογικών συμβάσεων εργασίας και πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά της υγείας, της παιδείας και του πολιτισμού.
Στις μέρες μας, η πανδημία και η ακρίβεια παγκοσμίως δημιουργούν μια βαθιά ύφεση, μια νέα οικονομική κρίση. Εκατομμύρια εργαζόμενοι χάνουν την εργασία τους και το εισόδημα τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι ανισότητες και οι διακρίσεις. Οι αγώνες των εργαζομένων για πολλούς λόγους είναι επίκαιροι σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε. Σημαίνουν την πάλη ενάντια στην εκμετάλλευσή τους και στη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εξαθλιώνουν την εργατική τάξη, για να αυξήσει τα κέρδη της η οικονομική ολιγαρχία. Σημαίνουν παράλληλα τη συνεχή διεκδίκηση των όρων της επιβίωσης και της αξιοπρεπούς διαβίωσής τους.
Στην Ελλάδα, την τελευταία δεκαετία, κατεδαφίζονται, από το 2012, για δεύτερη φορά από την κυβέρνηση της Ν.Δ., βασικές εργασιακές κατακτήσεις, με αφορμή την πανδημία και τις επάλληλες κρίσεις. Το 8ωρο έχει καταργηθεί, η υπερεργασία δεν αμείβεται, ενώ κυριαρχούν ελαστικές μορφές εργασίας και μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής, και η αύξηση της τηλεργασίας, με συρρίκνωση των μισθών, που καταδικάζουν σε μια νέα φτωχοποίηση τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, με καθηλωμένο ουσιαστικά τον κατώτατο μισθό, εξυπηρετώντας τη μεγάλη εργοδοσία.
Η μικρή αύξηση του κατώτατου μισθού, που αναγκάστηκε να κάνει, κάτω από τις πιέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση, είναι σταγόνα στον ωκεανό, λόγω των πρωτόγνωρων αυξήσεων στην ενέργεια και στα βασικά είδη διατροφής, που εξανεμίζουν το εισόδημα των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. κατάργησε ξανά το θεσμικό πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων, αναδιάρθρωσε και απορρύθμισε την αγορά εργασίας, ενώ τροφοδοτεί την εργοδοτική αυθαιρεσία και ευνοεί τις απολύσεις. Δεν παρατείνει συμβάσεις εργασίας, αφήνοντας απροστάτευτους τους εργαζόμενους και αυξάνοντας την ανεργία. Περιορίζει, δε, τα τελευταία τρία χρόνια τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, επιβάλλει την επίταξη των απεργών και τη φίμωση των εργαζομένων, ενώ εφαρμόζει ξανά μνημονιακά μέτρα, ευνοώντας τον εργασιακό “μεσαίωνα”. Με την αντιαναπτυξιακή αυτή πολιτική της, οδηγεί τη χώρα στη νεομνημονιακή λιτότητα και στην καταστροφική ύφεση.
Νομοθετεί με γνώμονα τα συμφέροντα του ΣΕΒ και των μεγαλοεργοδοτών, καταστρέφοντας και πάλι τη μεσαία τάξη και τον κόσμο της εργασίας. Δεν προστατεύει τις πληττόμενες κοινωνικές ομάδες από την πανδημία και την ενεργειακή ακρίβεια. Είναι απούσα από τις μεγάλες διεκδικήσεις των χωρών του Νότου, για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της εργασίας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εκ του αντιθέτου, έδωσε μάχες για να προστατεύσει δικαιώματα των εργαζομένων, να επαναφέρει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, και να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, καταργώντας τον υποκατώτατο. Μέσα από ένα στρατηγικό αναπτυξιακό σχέδιο πέτυχε να δημιουργήσει πάνω από 400 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, το 70% πλήρους απασχόλησης. Μείωσε την ανεργία και την ανασφάλιστη εργασία κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ αύξησε και ενίσχυσε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ενισχύοντας όχι μόνο το εισόδημα αλλά και το αίσθημα ασφάλειας των εργαζομένων.
Στις δε σημερινές δραματικές καταστάσεις, που βιώνει η χώρα, προτείνει, ως αξιωματική αντιπολίτευση, ένα ολοκληρωμένο, κοστολογημένο πρόγραμμα, των 5+1 αξόνων, όπως διακήρυξε από το Συνέδριό του, για τη στήριξη των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων, της εργασίας, της οικονομίας και της κοινωνίας και την προστασία τους από την πρωτοφανή ακρίβεια και την κερδοσκοπία. Συνεχίζει να προτείνει την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, να υποστηρίζει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Όλα αυτά όμως απορρίφθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, εξουθενώνοντας τα νοικοκυριά και συνεχίζοντας την αποτυχημένη τακτική της ισοπέδωσης των μικρών, των μεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζομένων, εκτινάσσοντας την ανεργία και ενισχύοντας την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Η Εργατική Πρωτομαγιά, όμως, αποτελεί Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης, τιμής και εφαλτήριο νέων αγώνων υπεράσπισης και διεκδίκησης των κοινωνικών καθολικών αγαθών της εργασίας, της υγείας, της παιδείας, της ελευθερίας και της ειρήνης. Αποτελεί βήμα αφύπνισης και ενεργοποίησης των πολλών, για τη στήριξη της ισότητας, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας, μέσα από την ενίσχυση του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος, που θα προασπιστεί τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας από τη λαίλαπα των πολλαπλών κρίσεων.
Παρακινεί τέλος το άλμα συσπείρωσης του προοδευτικού, δημοκρατικού κόσμου και σύναψης ενός νέου κοινωνικού και πολιτικού συμβολαίου. Βασική αποστολή είναι η προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας μας, για την προστασία της ατμομηχανής της οικονομίας, που είναι οι εργαζόμενοι και οι κατακτήσεις τους, στους οποίους αξίζει ένα αισιόδοξο μέλλον, με αξιοπρεπή διαβίωση, μέσα από καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Φωτογραφία αρχείου ΙΝ ΤΙΜΕ
* Η Χρυσάνθη Καμπουράκη είναι μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου και πρώην υποψήφια βουλευτής.
