Στο Ευαγγέλιο του Όρθρου της Μεγάλης Τρίτης που αναγιγνώσκεται το βράδυ της Μεγάλης Δευτέρας γίνεται αναφορά στην παραβολή των ταλάντων.Τα τάλαντα αυτά της παραβολής συμβολίζουν τα ποικίλα χαρίσματα που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε χαρίσματα.
Κα? το κάθε χάρισμα μάς το δίνει ο Άγιος Τριαδικός μας Θε?ς μ? σκοπ? να το χρησιμοποιήσουμε για τη δική μας σωτηρία κα? την ωφέλεια των συνανθρώπων μας. Αξίζει ιδιαίτερης προσοχής η ψυχωφελής και θεόπνευστη ερμηνεία της παραβολής αυτής από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο που δημοσιεύεται αμέσως παρακάτω.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει:
Πρ?σεξε δ? ?τι παντο? δ?ν ?παιτε? ?μ?σως α?τ? πο? ?νεπιστε?θη. Δι?τι ε?ς τ?ν παραβολ?ν το? ?μπελ?νος (Ματθ. 21, 33), ?φο? τ?ν παρ?δωκεν ε?ς το?ς γεωργο?ς, ?πεδ?μησε. Κα? ?δ? ?νεπιστε?θη τ? τ?λαντα κα? ?πεδ?μησε. Δι? ν? μ?θ?ς μ? α?τ? τ?ν μακροθυμ?αν Του. ?γ? δ? νομ?ζω ?τι λ?γοντας α?τ? ?παιν?σσεται κα? τ?ν ?ν?στασιν. Μ?νον πο? ?δ? δ?ν ?ναφ?ρονται πλ?ον γεωργο? κα? ?μπελ?ν, ?λλ? ?λοι ε?ναι ?ργ?ται.
Δι?τι δ?ν ?ναφ?ρεται μ?νον στο?ς ?ρχοντας, ο?τε στο?ς ?ουδα?ους, ?λλ? σ? ?λους. Κα? ?κε?νοι μ?ν πο? προσφ?ρουν ?μολογο?ν μ? ε?γνωμοσ?νη κα? τ? ?δικ? τους, ?λλ? κα? ?σα το?ς ?δωκεν ? δεσπ?της. ?τσι ? μ?ν ?νας λ?γει: «Κ?ριε, π?ντε τ?λαντα μο? ?δωσες», ? δ? ?λλος λ?γει «δ?ο», δεικν?οντες ?τι ?π? ?κε?νον ?λαβαν τ? κεφ?λαιον τ?ς ?ργασ?ας των, κα? Το? ?ναγνωρ?ζουν μεγ?λην χ?ριν, κα? ?ποδ?δουν τ? π?ν ε?ς Α?τ?ν.
Τ? λ?γει λοιπ?ν ? δεσπ?της; «Ε?γε, δο?λε καλ?» (δι?τι α?τ? ε?ναι ?διον το? ?γαθο?, τ? ν? βλ?π? ε?ς τ?ν πλησ?ον) «κα? πιστ?· ε?ς ?λ?γα ?φ?νηκες πιστ?ς, ε?ς πολλ? θ? σ? ?γκαταστ?σω. Ε?σελθε ε?ς τ?ν χαρ?ν το? Κυρ?ου σου», δηλ?νων μ? τ?ν ?π?ντησιν α?τ?ν ?λην τ?ν μακαρι?τητα. Δ?ν μιλ?ει ?μως κα? ? ?λλος ?τσι, ?λλ? π?ς; «?γν?ριζα ?τι ε?σαι σκληρ?ς ?νθρωπος κα? ?τι θερ?ζεις ?κε? ?που δ?ν ?σπειρες κα? μαζε?εις ?κε? ?που δ?ν ?σκ?ρπισες. Κα? ?πειδ? ?φοβ?θηκα, ?κρυψα τ? τ?λ?ντ?ν σου. ?ρ?στε, π?ρε π?σω α?τ? πο? ε?ναι ?δικ?ν σου». Τ? το? ?παντ? λοιπ?ν ? Δεσπ?της; «?πρεπε ν? β?λ?ς τ? χρ?ματ? σου στο?ς τραπεζ?τας», δηλαδ?, ?πρεπε ν? ?μιλ?σ?, ν? παραιν?σ?, ν? συμβουλε?σ?. ?λλ? δ?ν πε?θονται; Α?τ? δ?ν ?φορ? ?σ?να. Τ? θ? μπορο?σε ν? γ?ν? περισσ?τερο λογικ? ?π? α?τ?;
Ο? ?νθρωποι ?μως δ?ν κ?νουν ?τσι, ?λλ? καθιστο?ν ?πε?θυνον το? ?παιτουμ?νου ε?σοδ?ματος τ?ν ?διον τ?ν δανειστ?ν των. Α?τ?ς ?μως δ?ν ?νεργε? ?τσι, ?λλ? λ?γει ?τι σ? ?πρεπε ν? πληρ?σ?ς κα? ν? μο? ?πιστρ?ψ?ς τ? ?παιτο?μενον κ?ρδος. «Κα? ?γ? θ? τ? ?παιρνα π?σω μ? τ?κον»· τ?κον ?ννο?ντας τ?ν ?π?δειξιν τ?ν ?ργων. Σ? ?πρεπε ν? κ?μ?ς τ? ε?κολ?τερον κα? ν? ?φ?σ?ς τ? δυσκολ?τερον ε?ς ?μ?. ?πειδ? λοιπ?ν δ?ν ?καμεν α?τ?, λ?γει: «Π?ρετε τ? τ?λαντον ?π? α?τ?ν κα? δ?στ? το ε?ς ?κε?νον πο? ?χει τ? δ?κα τ?λαντα, δι?τι ε?ς ?κε?νον πο? ?χει θ? δοθο?ν κα? ?λλα κα? θ? περισσε?σουν. ?μως ?π? ?κε?νον ? ?πο?ος δ?ν ?χει, θ? το? ?φαιρεθ? κα? α?τ? πο? ?χει».
Τ? σημα?νει λοιπ?ν α?τ?; ?κε?νος πο? ?χει τ? χ?ρισμα το? λ?γου κα? τ?ς διδασκαλ?ας δι? ν? ?φελ? κα? δ?ν χρησιμοποιε? τ? χ?ρισμ? του, θ? χ?σ? κα? τ? χ?ρισμα. ?ν? ?κε?νος πο? καταβ?λλει προσπ?θειαν, θ? δεχθ? περισσοτ?ραν δωρε?ν, ?πως ?κε?νος χ?νει κα? α?τ? πο? ε?χε λ?βει. Δ?ν περιορ?ζεται ?μως μ?νο μ?χρις ?δ? ? ζημι? γι? ?ποιον δ?ν ?ργ?ζεται, ?λλ? τ?ν ?ναμ?νει κα? βαρι? τιμωρ?α κα? μαζ? μ? τ?ν τιμωρ?α κα? ? ?π?φασις ? ?πο?α ε?ναι γεμ?τη μ? βαρι? κατηγορ?α. Δι?τι λ?γει: «Τ?ν ?χρηστον δο?λον ρ?ξτε τον ?ξω στ? σκοτ?δι, ?που θ? ?π?ρχ? τ? κλ?μα κα? τ? τρ?ξιμο τ?ν ?δ?ντων».
Ε?δες ?τι ?χι μ?νο ?κε?νος πο? ?ρπ?ζει κα? ε?ναι πλεον?κτης, ο?τε ?κε?νος πο? κ?μνει κακ?, ?λλ? τιμωρε?ται μ? τ?ν ?σχ?τη τιμωρ?αν κα? ?κε?νος πο? δ?ν κ?μνει ?γαθ?ς πρ?ξεις. ?ς ?κο?σωμεν λοιπ?ν τ? λ?για α?τ?. ?σο ε?ναι καιρ?ς ?ς φροντ?σουμε γι? τ? σωτηρ?α μας. ?ς π?ρουμε λ?δι στ?ς λαμπ?δες.
?ς καλλιεργ?σουμε τ? τ?λαντο. Δι?τι ??ν ?μελ?σουμε κα? ??ν διερχ?μεθα τ? χρ?νο μας ?δ? χωρ?ς ν? ?ργαζ?μεθα, δ?ν θ? μ?ς ?λε?σ? κανε?ς ?κε?, ?στω κα? ?ν χ?σουμε μ?ρια δ?κρυα. ?κατηγ?ρησε τ?ν ?αυτ?ν του κα? ?κε?νος πο? ε?χε βρωμερ? ?νδ?ματα, ?λλ? δ?ν ?φ?λησε τ?ποτε. ?π?στρεψε κα? ?,τι το? ?νεπιστε?θη κα? ?κε?νος πο? ε?χε λ?βει τ? ?να τ?λαντο, κα? ?μως καταδικ?στηκε. Παρεκ?λεσαν κα? ο? παρθ?νοι κα? ?ρθαν κα? χτ?πησαν τ?ν π?ρτα, ?λλ? μ?ταια. Γνωρ?ζοντας λοιπ?ν α?τ?, ?ς καταθ?σουμε κα? χρ?ματα κα? προθυμ?α κα? προστασ?α κα? ?λα δι? τ?ν ?φ?λειαν το? πλησ?ον. Δι?τι τ?λαντα ?δ? ε?ναι ? δυνατ?τητα πο? διαθ?τει καθ?νας, ε?τε γι? ν? προστατε?σει, ε?τε σ? χρ?ματα, ε?τε δυνατ?τητα διδασκαλ?ας, ε?τε ε?ς ?ποιοδ?ποτε παρ?μοιο πρ?γμα.
?ς μ? προφασ?ζεται κανε?ς ?τι ?να μ?νο τ?λαντο ?χω κα? δ?ν μπορ? ν? κ?μω τ?ποτε. Δι?τι μπορε?ς κα? μ? ?να ν? προκ?ψ?ς. Δ?ν ε?σαι πτωχ?τερος ?π? ?κε?νη τ?ν χ?ρα (Μ?ρκ. 12, 42). Δ?ν ε?σαι περισσ?τερον ?καλλι?ργητος ?π? τ?ν Π?τρον κα? τ?ν ?ω?ννην (Πρ?ξ. 3, 6), ο? ?πο?οι κα? ?πειροι ?σαν κα? ?γρ?μματοι, ?λλ? ?μως ?πειδ? ?δειξαν προθυμ?α κα? ?καναν τ? π?ντα δι? τ? κοιν?ν συμφ?ρον, κ?ρδησαν το?ς ο?ρανο?ς. Δι?τι τ?ποτε δ?ν ?γαπ? ? Θε?ς τ?σο, ?σο τ? ν? ζο?με κα? ν? κ?νουμε ?τι καλ? μπορο?με γι? το?ς ?λλους.
Γι? α?τ? μ?ς ?δωσε ? Θε?ς τ? δυνατ?τητα το? λ?γου, κα? τ? χ?ρια κα? τ? π?δια κα? τ? σωματικ? δ?ναμι κα? τ?ν νο?ν κα? τ?ν φρ?νησιν, δι? ν? τ? χρησιμοποι?σουμε ?λα α?τ? κα? δι? τ?ν ?δικ?ν μας σωτηρ?αν, ?λλ? κα? γι? τ?ν ?φ?λεια το? πλησ?ον. Δι?τι ? λ?γος δ?ν ε?ναι χρ?σιμος μ?νον δι? ν? ?μνο?με κα? ε?χαριστο?με, ?λλ? ε?ναι χρ?σιμος κα? γι? ν? διδ?σκουμε κα? ν? συμβουλε?ουμε.
Κα? ??ν μ?ν τ?ν χρησιμοποι?σουμε γι? α?τ? τ? σκοπ?, μιμο?μεθα τ?ν Δεσπ?τη. ??ν ?μως ?χι, τ?τε μιμο?μεθα τ?ν δι?βολον. Δι?τι κα? ? Π?τρος, ?ταν μ?ν ?μολ?γησε τ?ν Χριστ?, ?μακαρ?σθη ?πειδ? ?μολ?γησε τ? λ?για το? Πατρ?ς (Ματθ. 16, 16-18), ?ν? ?ταν παρεκ?λεσε τ?ν Κ?ριον ν? ?ποφ?γ? τ?ν στα?ρωσιν, ?πετιμ?θη πολ?, δι?τι ?φρ?νει ?κε?να πο? ?ρ?σουν στ? δι?βολο (Ματθ. 16, 22-23). Κα? ?ν γι? α?τ? πο? ε?πε τ?τε ?π? ?γνοια ? Π?τρος τ?ση ?ταν ? κατηγορ?α, πο?α συγγν?μη θ? ?χουμε ?με?ς, ?ταν ?μαρτ?νωμε πολ? κα? ?κο?σια;
?ς ?μιλ?σουμε λοιπ?ν ?τσι, ?στε ?π? τ?ν ?μιλ?α μας ν? γ?νωνται φανερ? τ? λ?για το? Χριστο?. Δι?τι δ?ν λ?γω τ? λ?για το? Χριστο?, ??ν π? μ?νο «σ?κω κα? περπ?τησε» (Πρ?ξ. 3, 6), ο?τε ?ν ε?πω «Ταβιθ? σ?κω» (Πρ?ξ. 9, 40). ?λλ? πολ? περισσ?τερο, ?ταν ?ν? μ? βρ?ζουν ε?λογ?. ?ν? μ? ?πειλο?ν προσε?χομαι ?π?ρ ?κε?νου πο? μ? ?πειλε? (Ματθ. 5, 44).
?λλοτε μ?ν λοιπ?ν ?λεγα ?τι ? γλ?σσα μας ε?ναι χ?ρι τ? ?πο?ο ψα?ει τ? π?δια το? Θεο?.
Τ?ρα ?μως μ? πολλ?ν ?π?τασιν λ?γω, ?τι ? γλ?σσα μας ε?ναι γλ?σσα, πο? μιμε?ται τ?ν γλ?σσα το? Χριστο?, ?ταν β?βαια ?πιδεικν?? τ?ν πρ?πουσα προσοχ?, ?ταν λ?με ?σα ?κε?νος θ?λει. Πο?α δ? ε?ναι α?τ? πο? ?κε?νος θ?λει ν? λ?με; Ε?ναι τ? γεμ?τα ?πιε?κεια κα? πρα?τητα λ?για. ?πως λοιπ?ν μιλο?σε κα? ?κε?νος, λ?γοντας σ? α?το?ς πο? Τ?ν ?βριζαν: «?γ? δ?ν ?χω δαιμ?νιον» (Ματθ. 11, 18), κα? ?λλο?: «??ν μ?λησα κακ?ς ?μολ?γησε τ? κακ? πο? ε?πα» (?ω. 18, 23). ??ν ?τσι μιλ?ς κα? σ?, ?ν μιλ?ς ?ποβλ?ποντας στ?ν δι?ρθωσι το? πλησ?ον, ?χεις γλ?σσα πο? μοι?ζει μ? τ? γλ?σσα το? Χριστο?. Κα? α?τ? τ? λ?γει ? ?διος ? Θε?ς, μ? τ? ν? λ?ει: «α?τ?ς πο? βγ?ζει ?ντιμο ?π? ?ν?ξιο, ε?ναι σ?ν στ?μα μου» (?ερ. 15, 19).
?ταν λοιπ?ν ? γλ?σσα σου ε?ναι ?πως ? γλ?σσα το? Χριστο?, κα? τ? στ?μα σου γ?ν? στ?μα το? Πατρ?ς, κα? ε?σαι να?ς το? ?γ?ου Πνε?ματος, τ?τε μ? ποι? τιμ? θ? μπορο?σε ν? συγκριθ? α?τ?; Δι?τι ο?τε ??ν τ? στ?μα σου ?ταν φτιαγμ?νο ?π? χρυσ?φι, ο?τε ?ν ?ταν ?π? πολυτ?μους λ?θους, θ? ?λαμπε τ?σο, ?πως λ?μπει τ?ρα, πο? φωτ?ζεται ?π? τ?ν κ?σμο τ?ς ?πιεικε?ας. Δι?τι τ? ε?ναι πι? ποθητ? ?π? ?να στ?μα πο? δ?ν ξ?ρει ν? βρ?ζει, ?λλ? ?χει μ?θει ν? ε?λογ? κα? ν? καλομιλ?ει; ??ν δ? δ?ν ?ν?χεσαι ν? ε?λογ?ς ?κε?νον πο? σ? καταρ?ται, τ?τε σι?πα, κα? α?τ? κ?με το στ?ν ?ρχ?.
?πειτα βαδ?ζοντας στ?ν ?δ? κα? προσ?χοντας, θ? φτ?σ?ς κα? σ? ?κε?νο κα? θ? ?ποκτ?σ?ς στ?μα τ?τοιο σ?ν α?τ? πο? ?ναφ?ραμε προηγουμ?νως. Κα? μ? νομ?σ?ς π?ς ε?ναι τολμηρ? α?τ? πο? ε?πα. Δι?τι ? Δεσπ?της ε?ναι φιλ?νθρωπος κα? α?τ? θ? σο? δοθ? σ?ν δ?ρο τ?ς ?γαθ?τητ?ς Του. Τολμηρ? ε?ναι ν? ?χ? στ?μα πο? ν? μοι?ζει στ? δι?βολο, ν? ?χ? γλ?σσα ?μοια μ? το? πονηρο? δα?μονα, ?δια?τερα μ?λιστα ?κε?νος ? ?πο?ος συμμετ?χει σ? τ?σο μεγ?λα μυστ?ρια κα? κοινωνε? τ?ν ?δια τ?ν Σ?ρκα το? Δεσπ?του.
?χοντας λοιπ?ν στ? νο? σου α?τ?, γ?νε ?πως ταιρι?ζει σ? ?κε?νον ?σο μπορε?ς. ?ταν λοιπ?ν γ?ν?ς ?μοιος μ? Α?τ?ν, δ?ν θ? μπορ?σ? ? δι?βολος πλ?ον ν? σ? ?δ? κατ? πρ?σωπον. Δι?τι διακρ?νει στ? μορφ? σου τ?ν χαρακτ?ρα τ?ν βασιλικ?ν. Γνωρ?ζει τ? ?πλα το? Χριστο?, μ? τ? ?πο?α ?ττ?θηκε. Κα? πο?α ε?ναι α?τ?; ? ?πιε?κεια κα? ? πρα?της. Δι?τι, ?ταν κατ? το?ς πειρασμο?ς τ?ν ?ξ?σχισεν στ? ?ρος κα? τ?ν ?ξ?πληξε (Ματθ. 4, 1-11), δ?ν ?ταν γνωστ?, ?τι ?ταν ? Χριστ?ς, ?λλ? τ?ν ?διωξε μ? τ? λ?για μ?νον. Τ?ν ν?κησε μ? τ?ν ?πιε?κεια, τ?ν κατετρ?πωσε μ? τ?ν πρα?τητα. Α?τ? κ?νε κα? σ?. ?ταν δ?ς ?νθρωπο ? ?πο?ος ?γινε δι?βολος κα? σ? πλησι?ζει, ?τσι ν?κησ? τον κα? σ?. Σο? ?δωσε ? Χριστ?ς τ?ν δ?ναμη ν? Το? μοι?σ?ς ?σο ?ξαρτ?ται ?π? σ?να. Μ? φοβηθ?ς ?κο?οντας το?το. Φ?βος ε?ναι ν? μ? γ?ν?ς ?πως ?κε?νος.
Μ?λησε λοιπ?ν ?πως ?κε?νος κα? Το? ?μοιασες σ? α?τ?, στ? ?νθρ?πινα β?βαια μ?τρα. Γι? α?τ? ε?ναι ?ν?τερος ?κε?νος πο? μιλ?ει ?τσι, παρ? ?κε?νος πο? προφητε?ει. Δι?τι ? μ?ν προφητε?α ?λ?κληρος ε?ναι χ?ρισμα. ?ν? ?δ?, τ? ν? μιλ?ς δηλαδ? ?πως ? Χριστ?ς, χρει?ζεται κα? κ?πος δικ?ς σου κα? ?δρ?τας. Δ?δαξε τ?ν ψυχ?ν σου ν? σο? διαπλ?σσ? τ? στ?μα ?τσι, πο? ν? μοι?ζ? μ? τ? στ?μα το? Χριστο?. Γιατ? μπορε? ??ν θ?λη κα? α?τ? ν? κατορθ?σ?. Γνωρ?ζει τ?ν τρ?πο, ?ν δ?ν ε?ναι ρ?θυμη. Κα? π?ς διαπλ?σσεται τ?τοιο στ?μα; Μ? ποι? χρ?ματα; Μ? ποι? ?λικ?; Μ? καν?να ?λικ? β?βαια κα? χρ?μα, παρ? μ?νο μ? ?ρετ? κα? ?πιε?κεια κα? ταπεινοφροσ?νη.
?ς δο?με π?ς διαπλ?σσεται κα? τ? στ?μα το? διαβ?λου, γι? ν? μ? φτι?ξουμε ποτ? κ?τι τ?τοιο. Π?ς πλ?σσεται λοιπ?ν; Μ? κατ?ρες, μ? ?βρεις, μ? βασκαν?ες, μ? ?πιορκ?ες. Δι?τι ?ταν κ?ποιος χρησιμοποι? τ? λ?για το? διαβ?λου πα?ρνει κα? τ?ν γλ?σσαν του. Πο?αν λοιπ?ν συγχ?ρηση θ? ?χουμε, ? μ?λλον πο?α τιμωρ?α δ?ν θ? ?ποστο?με, ?ταν ?πιτρ?πουμε στ? γλ?σσα, μ? τ?ν ?πο?α ?ξιωθ?καμε ν? γευθο?με τ?ς Σαρκ?ς το? Δεσπ?του Χριστο?, ν? χρησιμοποι? λ?για το? διαβ?λου;
?ς μ?ν τ?ς ?πιτρ?ψουμε λοιπ?ν, ?λλ? ?ς καταβ?λουμε κ?θε προσπ?θεια ν? τ?ν ?κπαιδε?σουμε ν? μιμ?ται τ?ν Δεσπ?την της. Δι?τι ?ν τ?ν διδ?ξωμε α?τ?, μ? πολλ? παρρησ?α θ? μ?ς τοποθετ?σ? στ? Β?μα το? Χριστο?. ??ν κανε?ς δ?ν γνωρ?ζ? ν? μιλ?? ?τσι, ο?τε ? Κριτ?ς θ? τ?ν ?κο?σ?. Γιατ? ?πως, ?ταν συμβ? ν? ε?ναι Ρωμα?ος ? δικαστ?ς, δ?ν θ? καταλ?β? τ? λ?ει ?κε?νος πο? ?πολογε?ται κα? δ?ν γνωρ?ζει ν? μιλ?ει Ρωμαϊκ?, ?τσι κα? ? Χριστ?ς. ?ν δ?ν μιλ?ς μ? τ? δικ? Του τρ?πο, δ?ν θ? σ? ?κο?σ?, ο?τε θ? σ? προσ?ξ?. ?ς μ?θουμε λοιπ?ν ν? μιλ?με ?τσι, ?πως συν?θισε ν? ?κο?? ? Βασιλι?ς ? δικ?ς μας. ?ς προσπαθ?σουμε ν? μιμο?μεθα τ?ν γλ?σσαν ?κε?νη.
Κα? ?ν βρεθ?ς σ? π?νθος, πρ?σεχε ν? μ? σο? διαστρεβλ?σ? τ? στ?μα ? μεγ?λη λ?πη, ?λλ? ν? μιλ?σ?ς ?πως ? Χριστ?ς. Δι?τι ?π?νθησε κα? Α?τ?ς τ?ν Λ?ζαρον (?ω. 11, 33-35) κα? τ?ν ?ο?δα. ?ν βρεθ?ς σ? φ?βο, φρ?ντισε π?λιν ν? μιλ?σ?ς ?πως ?κε?νος. Δι?τι βρ?θηκε κα? Α?τ?ς σ? φ?βο γι? σ?να "κατ? ο?κονομ?αν". Ε?π? κα? σ?: «?ς μ? γ?ν? ?μως τ? θ?λημ? μου ?λλ? τ? δικ? σου» (Λουκ? 22, 42).
Κα? ?ταν κλα?ς, δ?κρυσε ?ρεμα ?πως ?κε?νος. Κα? ?ταν βρεθ?ς σ? σκευωρ?ες κα? λ?πη, κα? α?τ? ?ντιμετ?πισ? τα ?πως ? Χριστ?ς. Δι?τι κα? μηχανορραφ?ες ?ντιμετ?πισε κα? λυπ?θηκε, ?λλ? ε?πε: «? ψυχ? μου ε?ναι λυπημ?νη μ?χρι θαν?του» (Ματθ. 26, 38). Κα? σο? χ?ρισε ?λα τ? ?ποδε?γματα, δι? ν? τηρ?ς α?τ? "?ς μ?τρον" κα? ν? μ? καταστρατηγ?ς το?ς καν?νες, πο? σο? ?χουν δοθ?.
?τσι θ? μπορ?σ?ς ν? ?χ?ς στ?μα, ?μοιο μ? τ? στ?μα ?κε?νου. ?τσι, ?ν? θ? βαδ?ζ?ς ?π?νω στ? γ?, θ? ?πιδεικν??ς σ? μ?ς γλ?σσα ?μοια μ? τ?ν γλ?σσαν ?κε?νου πο? βρ?σκεται στ?ν ο?ραν?, διατηρ?ντας τ? μ?τρο στ? λ?πη , στ?ν ?ργ?, στ? π?νθος, στ?ν ?γων?α. Π?σοι ?π? σ?ς ε?ναι ?κε?νοι πο? ?πιθυμο?ν ν? ?δο?ν τ?ν μορφ?ν Του; Ν? λοιπ?ν, ?τι ε?ναι δυνατ?ν ?χι μ?νον ν? Τ?ν δο?με, ?λλ? κα? ν? γ?νουμε ?μοιοι μ? Α?τ?ν, ?ν προσπαθ?σουμε.
?ς μ?ν ?ναβ?λλουμε λοιπ?ν. Δι?τι δ?ν ?γαπ? τ?σον τ? στ?μα τ?ν προφητ?ν, ?σον ?κε?νο τ?ν ?πιεικ?ν κα? πρ?ων ?νθρ?πων. «Πολλο?», λ?γει, «θ? μο? πο?ν: Δ?ν προφητε?σαμε στ? ?νομ? Σου; Κα? ?γ? θ? το?ς ε?π?: Δ?ν σ?ς γνωρ?ζω» (Ματθ. 7, 22). Τ? δ? στ?μα το? Μωυσ?ως, ?πειδ? ?ταν πολ? ?πιεικ?ς κα? πρ?ος (δι?τι «? Μωυσ?ς», λ?γει, «?ταν ?νθρωπος πρ?ος περισσ?τερο ?π? ?λους το?ς ?νθρ?πους τ?ς γ?ς» ?ριθμ. 12, 3), τ?σο πολ? τ? ?γαπο?σε, ?στε ν? πε?: «?μιλο?σε ?π? πολ? κοντ?, στ?μα μ? στ?μα, ?πως μιλ?ει ?νας φ?λος μ? τ?ν φ?λο του» (?ξ. 33, 11 κα? ?ριθμ. 12, 8). Δ?ν θ? δ?νεις ?ντολ?ς στο?ς δα?μονες τ?ρα, ?λλ? θ? διατ?σσ?ς τ?τε ?κε? τ? π?ρ τ?ς γε?ννης, ??ν β?βαια ?χ?ς τ? στ?μα σου ?μοιο μ? τ? στ?μα το? Χριστο?.
Θ? διατ?σσ?ς τ?ν ?βυσσο το? πυρ?ς κα? θ? λ?γ?ς: «Σι?πα φιμ?σου» (Μ?ρκ. 4, 39), κα? μ? πολλ?ν παρρησ?α θ? ?ν?β?ς στο?ς ο?ρανο?ς κα? θ? ?πολα?σ?ς τ? βασιλε?α, τ?ν ?πο?α ε?θε ν? ?πιτ?χουμε ?λοι ?με?ς, μ? τ?ν Χ?ρη κα? φιλανθρωπ?α το? Κυρ?ου μας ?ησο? Χριστο?, στ?ν ?πο?ον ?ν?κει, μαζ? μ? τ?ν Πατ?ρα κα? τ? ?γιον Πνε?μα, ? δ?ξα, ? δ?ναμη, ? τιμ?, τ?ρα κα? π?ντοτε κα? στο?ς α??νας τ?ν α??νων. ?μ?ν.
Πηγή: imaik.gr
