Ο Πάγκαλος "ξαναχτύπησε"! Αποκάλεσε συλλήβδην τους δημόσιους υπαλλήλους «κοπρίτες» και «κοπανατζήδες». Δεν είναι η πρώτη φορά. Και δεν ποικίλει το λεξιλόγιό του. Κατά δικαίων και αδίκων. Αυτή την τακτική την έχει υιοθετήσει από το ξέσπασμα της κρίσης. Έχει ξεσηκώσει κατακραυγή. Και συμπεριφέρεται σα να μη συμβαίνει τίποτα. Προφανώς εκτιμά ότι υπάρχει ένα ειδικό ακροατήριο, που περνάει ευχάριστα ακούγοντάς τον.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
Αν το πρόβλημα περιοριζόταν στον Πάγκαλο, δε θα άξιζε το σημερινό σχόλιο. Δυστυχώς, το ζήτημα είναι διαχρονικό. Με πολιτικές πια ευθύνες. Από το 2009 κατακλύζεται η κοινή γνώμη από γεγονότα διαφθοράς, που επενδύονται με έναν καταγγελτικό πολιτικό λόγο. Θα μπορούσε κανείς να το αντιμετωπίζει ως επικοινωνιακό φαινόμενο, που ερμηνεύεται με επικοινωνιακούς όρους.
Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα. Δεν αμφισβητώ τα γεγονότα διαφθοράς. Άλλωστε αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ περισσότερα. Δεν αμφισβητώ την ανάγκη αυστηρής αντιμετώπισής τους από την ποινική, κυρίως, δικαιοσύνη.
Αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να αναληφθούν και άλλες πρωτοβουλίες. Από τη διοικητική-πολιτική και τη νομοθετική εξουσία.
Άλλο περιεχόμενο έχουν οι αντιρρήσεις μου. Δεν αμφισβητώ ότι ευρύτερα λαϊκά στρώματα ανέχθηκαν τη διαφθορά. Προσπάθησαν, έστω, και να "τσιμπήσουν" από τα ψίχουλα της φαύλης τράπεζας των "ευνοουμένων". Δεν είναι, όμως, ο λαός μας υπαίτιος αυτής της διαφθοράς. Η ευθύνη ανήκει κύρια στα κόμματα και στο πολιτικό σύστημα.
Οι αντιρρήσεις μου αφορούν και ένα άλλο κεφάλαιο. Αν θες να χτυπήσεις τη διαφθορά, δε βρίζεις, ούτε χλευάζεις το λαό. Δεν τον καθιστάς αντίδικο. Δεν τον ενοχοποιείς και δεν τον καταδικάζεις. Του ζητάς στρατευθεί μαζί σου με θετικούς στόχους. Για μια άλλη Ελλάδα. Αρκεί να τον εμπνεύσεις. Και να το θέλεις.
