Την πρώτη του συλλογή ποιημάτων παρουσιάζει στο ευρύ κοινό σήμερα Τετάρτη 13 Νοεμβρίου, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα “Μ. Καρέλλης” στο δημοτικό κτήριο της οδού Ανδρόγεω, στο Ηράκλειο, ο βραβευμένος και πολυδιαβασμένος συγγραφέας με την απύθμενη αγάπη για την πόλη του Στέλιος Βισκαδουράκης. Με τίτλο “Από Ψυχής”, η συλλογή περιλαμβάνει 43 ποιήματα, τα οποία χωρίζονται σε τρεις θεματικές.
Όπως ο ίδιος λέει μιλώντας στη “Νέα Κρήτη” και το neakriti.gr, η συλλογή αυτή “χτίστηκε” σταδιακά στο πέρασμα του χρόνου και σε στιγμές «ψυχικής αυτo-κατάδυσης». Ο ίδιος χαρακτηρίζει την ποίηση ως το πιο «ιερό» είδος γραφής. «Η Δημοκρατία είναι για όλους», λέει ο Στέλιος Βισκαδουράκης αναφερόμενος στα προβλήματα που ο ίδιος αντιμετωπίζει κυκλοφορώντας στην πόλη με το αναπηρικό του αμαξίδιο, ευχόμενος κάποτε να μπορούμε όλοι μαζί να περπατάμε δίπλα-δίπλα, δημόσια, βιώνοντας κοινές χαρές.
* Ποίηση λοιπόν... και μάλιστα “Από Ψυχής”; Τι περιλαμβάνει η συλλογή; Ποιες είναι οι θεματικές που αγγίζετε;
«Στη συλλογή περιλαμβάνονται 43 ποιήματα, τα οποία χωρίζονται σε τρία μέρη: “Ενδελέχεια”, “Ερωτικά” και “Εδώ Πολυτεχνείο!”. Όλα τα ποιήματα εκφράζουν προσωπικά συναισθήματα, αλλά και θέματα που ίσως απασχολούν κι άλλους. Μιλώ για την πόλη μου, την ψυχή, τον έρωτα με την πλατωνική έννοια πέραν της αισθησιακής, αλλά και μία περίοδο, αυτήν του Πολυτεχνείου, που σημάδεψε τη νεότερη Ιστορία μας».
* Έχω την αίσθηση πως η ποίηση είναι ίσως το πιο δύσκολο είδος συγγραφής. Και για εσάς που γράφετε και για το ευρύ κοινό. Συμφωνείτε;
«Σίγουρα η ποίηση είναι το πιο δύσκολο είδος γραφής και θα τολμούσα να πω ότι είναι και το πιο “ιερό”. Κι αυτό γιατί, όταν η ποίηση αφορά τον ίδιο σου τον εαυτό, κάνεις μια αυτο-ανάλυση που σίγουρα θέλει θάρρος».
* Γιατί αποφασίσατε τώρα να μοιραστείτε αυτά τα ποιήματα με το κοινό;
«Για να πω την αλήθεια, υπήρξε εδώ και χρόνια παρότρυνση από πολλά άτομα του περιβάλλοντός μου, αλλιώς μπορεί να μην το αποφάσιζα. Τα έγραφα σταδιακά και σε στιγμές ψυχικής αυτο-κατάδυσης, π.χ. όταν καθόμουν στην άκρια της θάλασσας. Κατόπιν αυτά τα ποιήματα έπαιρναν τη θέση τους στο συρτάρι του γραφείου μου, γιατί πάντα είχα την αίσθηση ότι έπρεπε να τα κρατήσω για τον εαυτό μου, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό».
* Σήμερα ο κόσμος διαβάζει; Και πολύ περισσότερο ποίηση;
«Είναι αλήθεια ότι υπάρχει υπερπληθώρα νέων τίτλων κάθε χρόνο. Από αυτά τα βιβλία, λίγα θα διαβαστούν κι ακόμα λιγότερα θα ξεχωρίσουν. Υπάρχει κοινό, κυρίως γυναικείο, που διαβάζει αρκετά. Η ποίηση ανέκαθεν απευθύνονταν σε λίγους, χωρίς να μπορώ να το κατανοήσω πλήρως, παρόλο που οι μεγάλες διεθνείς μας διακρίσεις προέρχονται από αυτήν (Σεφέρης, Ελύτης). Πάντως, είτε ποίηση είτε πεζός λόγος, είναι πολύ σημαντικό, στην ψηφιακή εποχή μας και την επικράτηση των social media, ότι το κοινό επιλέγει στην πλειοψηφία του την παραδοσιακή μορφή του βιβλίου, δηλαδή σε χαρτί».
* Τα έργα σας έχουν πάντα μια προσωπική χροιά, με την έννοια πως έχουν και βιωματικά στοιχεία. Την έμπνευσή σας από πού την αντλείτε;
«Πάντα ένας δημιουργός στα πρώτα που ανατρέχει είναι οι εμπειρίες και οι αναμνήσεις του. Δηλαδή, τα προσωπικά βιώματα. Αυτό κάνω κι εγώ. Τα παιδικά μου χρόνια σε μια γειτονιά κάτω από το Μαρτινέγκο, με τα στενά σοκάκια και τις γλάστρες με βασιλικούς, με μια δύσκολη καθημερινότητα, όπου τα παιδιά αναγκαστικά φτιάχναμε αυτοσχέδια παιχνίδια και ιστορίες, μια εφηβεία δημιουργική, και ό,τι ακολούθησε, είναι η τροφή της πνευματικής μου δημιουργίας. Η ποίηση είναι επανάσταση. Κι όπως είπε ο Λόρκα, “είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης”».
* Ιδίως τελευταία, με τα κοινωνικά δίκτυα, όλοι κάτι γράφουμε. Μπορούμε, όμως, όλοι να γίνουμε συγγραφείς; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του καλού συγγραφέα;
«Το ότι όλοι κάτι γράφουμε δεν εξυπακούεται ότι γράφουμε και κάτι σημαντικό. Απ’ ό,τι παρατηρώ στα κοινωνικά δίκτυα, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Κατά συνέπεια, δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να γίνουν συγγραφείς, δηλαδή να συγκινούν και να ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα του αναγνώστη. Η διαφορά του συγγραφέα από οποιονδήποτε απλά γράφει είναι ότι διαθέτει, συνειδητά, δύο βασικά πράγματα: την επίπονη αναζήτηση απαντήσεων σε ένα διαρκές “γιατί” και το θάρρος έκφρασης της αλήθειας».
* Από το Ηράκλειο στον κόσμο όλο... Πόσο εύκολο είναι να φτάνουν τα βιβλία σου στην άλλη άκρη του κόσμου;
«Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις ότι τα βιβλία σου έχουν απήχηση και πέραν των στενών γεωγραφικών ορίων εντός των οποίων ζεις. Με χαροποιεί ιδιαίτερα που τα βιβλία μου έχουν ταξιδέψει και στο εξωτερικό, από την άποψη ότι φίλοι που ζουν έξω τα διέδωσαν εκεί. Ως προς την επίσημη κυκλοφορία, είναι πολύ τιμητικό για μένα που το βιβλίο μου “Το Τανγκό της Βροχής” κυκλοφορεί στη Γαλλία από τις Εκδόσεις “L’ Harmattan”. Δεν είναι εύκολη υπόθεση η έκδοση ελληνικού βιβλίου από ξένο εκδοτικό οίκο κι αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα».
* Έχετε πει πως το συγγραφικό σας “κόλλημα” είναι το Ηράκλειο. Αλήθεια έχει πνευματικό υπόβαθρο η πόλη;
«Είμαι γέννημα-θρέμμα του Ηρακλείου, εδώ είναι όλα μου τα βιώματα, είναι η πόλη που ζω και την αγαπώ πολύ και στεναχωριέμαι όταν σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να είναι και πολύ καλύτερη αισθητικά και λειτουργικά. Αφού οι μνήμες και εμπειρίες μου έχουν αφετηρία αυτήν την πόλη, ναι, είναι αλήθεια, και το δηλώνω με κάθε ευκαιρία, ότι έχω “κόλλημα” με την πόλη μου. Δηλώνω ερωτευμένος μαζί της. Το Ηράκλειο έχει πολύ μεγάλο πνευματικό υπόβαθρο. Δεν είναι τυχαίο ότι αποκαλούνταν το “μικρό Παρίσι”. Αν σταθούμε μόνο στον περασμένο αιώνα και όχι παλαιότερα, μπορούμε να αναφέρουμε πάμπολλες προσωπικότητες, όπως ο Καζαντζάκης, ο Μηνάς Δημάκης, ο Άρης Δικταίος, η οικογένεια Αλεξίου. Μια μεγάλη πνευματική παράδοση, που θα έπρεπε να αποτελεί “χρυσή” παρακαταθήκη για εμάς τους νεότερους».
* Αντιμετωπίζετε ένα πρόβλημα υγείας που σας έχει καθηλώσει σε αμαξίδιο. Παρ’ όλα αυτά, είστε ενεργότατος και δημιουργικότατος. Μήπως τελικά το μεγαλύτερό σας έργο είναι η στάση ζωής σας;
«Το κάθε πρόβλημα υγείας είναι δύσκολο για τον άνθρωπο που το αντιμετωπίσει. Στη δική μου περίπτωση είναι ακόμα δυσκολότερο. Ωστόσο, έπρεπε να πάρω μια κρίσιμη απόφαση: ή να παλέψω για τη ζωή που θέλω ή να εγκαταλείψω. Διάλεξα την πρώτη και βάσει αυτής προχωρώ. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην παραιτούμαστε, παρά τις δυσκολίες που πολλές φορές μπορεί να είναι ανυπέρβλητες. Είναι στη φύση μου να είμαι μαχητικός και να μη φεύγω από την... αρένα».
* Ζείτε ανάμεσά μας και κινείστε επίσης με το αμαξίδιό σας στους δρόμους, τις πλατείες και τα πεζοδρόμια του Ηρακλείου. Καταρχάς είναι η πόλη μας φιλική προς την αναπηρία;
«Τα τελευταία χρόνια, οφείλω να ομολογήσω ότι έχουν γίνει βήματα για τη διευκόλυνση της κυκλοφορίας ατόμων με κινητικά προβλήματα. Ίσως γιατί δεν πήγαινε άλλο, παρά ως θεσμική στάση. Πολλές φορές χρειάστηκε ακόμα και να καταθέσω σχέδια που έφτιαξα μόνος μου στις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Ηρακλείου, για τη δημιουργία ραμπών και επισκευή πεζοδρομίων για καλύτερη προσβασιμότητα. Σε πάρα πολλά από αυτά υπήρξε άμεση ανταπόκριση. Εξακολουθεί, ωστόσο, να είναι ζητούμενο οι άνθρωποι με τις όποιες αναπηρίες να έχουν τις ίδιες δυνατότητες κυκλοφορίας, όπως όλοι οι υγιείς άνθρωποι, ώστε να μη μένουν στα σπίτια τους, αλλά και κυκλοφορούν και να ζουν την πόλη τους. Πρέπει επιτέλους να υπάρξει παιδεία από τους συνδημότες να συνδράμουν σε αυτό (π.χ. μη παρκάροντας σε ράμπες). Η Δημοκρατία είναι για όλους».
* Επίσης, έχετε νιώσει την αδικία, ίσως και τον ρατσισμό, κινούμενος στην πόλη; Εννοώ είναι εύκολο να φτάνετε στον γκισέ μιας υπηρεσίας; Να περνάτε το φανάρι; Να “χαζεύετε” μπροστά στις βιτρίνες των καταστημάτων μέρες πολύβουες;
«Την έχω νιώσει, ειδικά ως προς τις προσβάσεις σε καταστήματα και χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος. Ως προς τους ανθρώπους, δεν μπορώ να πω το ίδιο. Υπάρχει ευαισθησία, όταν τους εξηγήσεις. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που δε θέλουν να χάσουν τη βολή τους και δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Η όποια αναγνωρισιμότητά μου, ως ενεργού πολίτη, έχει πιστεύω ευαισθητοποιήσει ώστε να γίνουν, έστω και μικρές, διορθωτικές κινήσεις. Ελπίζω κάποια στιγμή, όλοι μαζί να μπορούμε να περπατάμε δίπλα-δίπλα, δημόσια, βιώνοντας κοινές χαρές».
Παρουσίαση...
Η εταιρεία Tourist Guides of Crete και ο Σύνδεσμος Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και Ν. Ηρακλείου διοργανώνουν από κοινού την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του συγγραφέα Στέλιου Βισκαδουράκη “Από Ψυχής”.
Η παρουσίαση θα γίνει σήμερα Τετάρτη στο Ηράκλειο, με την είσοδο για το κοινό να είναι ελεύθερη.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: Γιάννης Γιγουρτσής, φιλόλογος, και Δημήτρης Περοδασκαλάκης, φιλόλογος.
Ποιήματα θα διαβάσει η εκπαιδευτικός Άννα Μαμουνάκη. Την εκδήλωση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Ειρήνη Τσάκα.
Μουσική πλαισίωση: Μάνος Χριστοφακάκης, βαθύφωνος, και Διονύσης Παπαμήτσος, πιανίστας.
Βιογραφικό συγγραφέα
Ο Στέλιος Βισκαδουράκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Από μικρός γαλουχήθηκε από την εικόνα, το μέτρο και την ισορροπία της. Έτσι, οδηγήθηκε στη ζωγραφική, τη φωτογραφία και τη γλυπτική. Έχει κάνει τρεις ατομικές Εκθέσεις Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Φωτογραφίας κι έχει λάβει μέρος σε οκτώ ομαδικές σε Ηράκλειο, Άγιο Νικόλαο, Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη.
Με τη λογοτεχνία ασχολείται από το 2002. Έχει βραβευτεί επτά φορές σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ποίησης-διηγημάτων, μεταξύ των οποίων το 2011, στον παγκόσμιο διαγωνισμό για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα που οργάνωσε η Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση “Νόστος” στο Μπουένος Άιρες.
Κυκλοφορούν οι συλλογές διηγημάτων του: “Στη Ρωγμή του Χρόνου”, “Το Τανγκό της Βροχής” (και στη Γαλλία από τις Εκδόσεις “L’ Harmattan”), “Το Δίλημμα του Πλάτωνα” και η νουβέλα “Το Πιάτο της Απιστίας”. Η Θεατρική Ομάδα της Αδελφότητας Κρητών Ρόδου έχει διασκευάσει διηγήματά του για τις παραστάσεις “Φως στην Ψυχή” και “Μέλι από τη Σμύρνη, λάδι απ’ την Κνωσό”.
Αρθρογραφεί σε εφημερίδες, περιοδικά του Ηρακλείου και στο διαδίκτυο, για θέματα κοινωνίας και πολιτισμού.
