Μας αξιώνει ο Θεός να σηκωθούμε το πρωί, άλλοι βαθύ όρθρο κι άλλοι αργότερα. Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε, σαν κύριο μέλημα από χριστιανική υποχρέωση και καθήκον και ανάγκη ψυχική για σωτηρία, είναι να γονατίσουμε, να υψώσουμε τα χέρια μας στον Θεό και να προσευχηθούμε.
Πόσον ωραίες είναι οι προσευχές της εκκλησίας μας! Τι λόγια είναι εκείνα, τα οποία δίνουν ζωή! «Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν Σοι Αγαθέ, και των αγγέλων τον ύμνον βοώμέν Σοι, Δυνατέ...». Αφού, λοιπόν, σηκωθούμε και προσπέσουμε στην αγαθότητα του Χριστού, πρέπει να Τον ευχαριστήσουμε, γιατί μας αξίωσε να περάσουμε καλά την νύχτα.
Ο ύπνος είναι μία εικόνα του θανάτου, γιατί κοιμούμεθα και δεν ξέρουμε που βρισκόμεθα, πόσες ώρες και πάλιν εγειρόμεθα και γινόμεθα ζωντανοί άνθρωποι με συνείδηση. Αφού ευχαριστήσουμε τον Θεό με όλη την καρδιά μας, που μας αξίωσε και πάλι να δούμε το φως της ημέρας, να Τον παρακαλέσουμε να μας συγχωρέση τις αμαρτίες μας.
Να προσευχηθούμε για τους εχθρούς μας, για όσους μας συκοφαντούν, μας κατηγορούν, μας καταδιώκουν, μας επηρεάζουν. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε, γιατί αν δεν τους συγχωρήσουμε, ο Θεός δεν μας συγχωρεί.
