Η κυβέρνηση κινητοποιήθηκε αστραπιαία για να φυλάξει το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από τους “ασεβείς” συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών.
Εξάλλου, δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο από έναν γονιό που ζητά δικαιοσύνη... Νόμος και τάξη!
Το ίδιο γρήγορα εντόπισε και τους κουκουλοφόρους που επιτέθηκαν σε πρώην υπουργό της στο Ηράκλειο. Πλήρης κινητοποίηση, φάκελοι, φωτογραφίες, δηλώσεις. Νόμος και τάξη - μέρος δεύτερο.
Το σαββατοκύριακο, βέβαια, η “τάξη” είχε και παράπλευρες απώλειες στο κέντρο της Αθήνας. Ένα άτομο με αναπηρία ανάμεσα στους ξυλοκοπημένους, και μια ΕΔΕ για τα μάτια του κόσμου. Συμβαίνουν αυτά. Η κανονικότητα της ευνομίας.
Μόνο στα Βορίζια δε βρέθηκαν διαθέσιμες δυνάμεις. Τηλεφωνούσαν οι κάτοικοι, προειδοποιούσαν, φώναζαν... τίποτα. Μόνο πυροτεχνουργοί, για να μαζέψουν τα υπολείμματα. Όχι για να προλάβουν το μακελειό. Αλλά βλέπετε, το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Και στην Κρήτη, η ανομία ορισμένων οικογενειών σε περιοχές με ψηφοθηρικό ενδιαφέρον ομογενοποίησης έχει παραδοσιακή στήριξη - όχι από τα καφενεία, αλλά από τα πολιτικά γραφεία. Όπλα και επιδοτήσεις: δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, με σφραγίδα ανοχής. Χωρίς πολιτική κάλυψη δε θα υπήρχαν τα χιλιάδες παράνομα όπλα. Ούτε τα εκατομμύρια του ΟΠΕΚΕΠΕ, που μοίραζαν “βιολογικά” ευρώ σαν στραγάλια. Έπρεπε να χυθεί αίμα στο ένα σκέλος και να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία στο άλλο για να θυμηθεί το κράτος ότι υπάρχει.
Όσο για την Περιφέρεια; Ο επικεφαλής της, με τις πρασινο-γαλάζιες για να μην ξεχνιόμαστε ευλογίες, αρκέστηκε σε ένα ακατανόητο για το κλίμα των ημερών «πρέπει να επικρατήσει νηφαλιότητα». Ενώ για τη διακίνηση των όπλων, τι να κάνουμε, «είναι εύκολη». Όπως φαίνεται, πιο εύκολη κι από το να βρεις Αστυνομία όταν τη χρειάζεσαι. Και κάπως έτσι, στην Ελλάδα του “επιτελικού κράτους” και φυσικά όχι μόνο στην Κρήτη - που την έχουν τσουβαλιάσει όλη και την “πυροβολούν” όλοι οι κήνσορες του Αττικού Λεκανοπεδίου - ο νόμος εφαρμόζεται με επιλογή από το μενού: αυστηρά στους αδύναμους, χαλαρά στους ημέτερους. Όλα τα υπόλοιπα - δολοφονίες, ξεκαθαρίσματα, ληστείες - είναι απλώς λεπτομέρειες της “κανονικότητας”. Νόμος και τάξη, λοιπόν. Με ραντεβού, συγγενείς και... πολιτική συνοδεία.
