«Γιατί, πάλι, γιατί;». Δεν είναι βουβή θλίψη και οργή, είναι ειλικρινής απορία.
Γιατί κάθε τρεις και λίγο το νησί μας θα πρέπει να γίνεται πρώτο θέμα πανελλαδικά για τους εντελώς λάθος λόγους;
Γιατί θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από τις πράξεις ορισμένων είτε ανεγκέφαλων, είτε λαμογιών, είτε απολίτιστων.
Γιατί η σύγχρονη κρητική ιστορία θα πρέπει να γράφεται με αίμα, ναρκωτικά, απάτες και όλα τα υπόλοιπα με τα οποία ασχολούνται οι διάφοροι ανά τη χώρα όταν θένε να μιλήσουν για το νησί μας;
Δεν πρόκειται να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, δυστυχώς, απλώς... θα τα επαναδιατυπώσουμε όταν θα ξαναγίνουν πάλι τα ίδια - κάτι απ' όλα αυτά τέλος πάντων.
Γιατί, άμα δε μαθαίνεις, παθαίνεις. Και το μόνο που μένει είναι ο θρήνος, οι νεκροί, οι χήρες, τα ορφανά.
Στη φωτογραφία τα αστυνομοκρατούμενα (κατόπιν εορτής) Βορίζια...
