Στην Κρήτη, λέει, άρχισαν να μοιράζονται καρέκλες πριν καν στρωθεί το τραπέζι και κάπως έτσι επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η παλιά ελληνική συνταγή της πολιτικής “πρώτα μοιράζουμε αξιώματα και μετά φτιάχνουμε το κόμμα, αν μας μείνει όρεξη”. Οι γνωστοί πολιτικοί “παλμογράφοι” που πιάνουν κάθε ρεύμα από τον χίτη που κατεβαίνει από τον Ψηλορείτη μέχρι τον Σιρόκο, έχουν ήδη βγει στα social και στα καφενεία να ορκίζονται πίστη στη νέα αρχή, όποια κι αν είναι αυτή.
Τους ξέρουμε, είναι οι ίδιοι που χθες φωτογραφίζονταν με τα λάβαρα της προόδου, προχθές έκαναν σεμινάρια πολιτικού ρεαλισμού και αύριο, αν αλλάξει το σκηνικό, θα δηλώνουν ανεξάρτητοι. Αν ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζει όντως επιστροφή ή νέα κίνηση, ας ρίξει μια καλή ματιά στα δημόσια προφίλ ορισμένων εκτιμητών των πάντων. Γιατί ορισμένοι δεν κινούνται με ιδεολογική πυξίδα, αλλά με ανεμόμετρο. Είναι αυτοί που έμαθαν να επιβιώνουν σε κάθε πολιτικό μικροκλίμα να προσαρμόζονται, να ορκίζονται σε νέα οράματα με την ίδια ευκολία που αλλάζουν cover photo στο Facebook. Η πολιτική δεν είναι πια πεδίο ιδεών, αλλά reality επιβίωσης.
Στην Κρήτη, το προπύργιο του “φιλότιμου αντάρτικου”, η εικόνα των πρόωρων καρεκλο-μοιρασιών δείχνει πως ακόμη και εκεί το παιχνίδι της εξουσίας προηγείται του περιεχομένου. Αν ο Τσίπρας θέλει πραγματικά να ξαναστήσει κάτι ουσιαστικό, ας ξεκινήσει από τα απλά να μαζέψει τους καιροσκόπους, να τους δώσει μια καρέκλα, αλλά στον διάδρομο. Γιατί η πολιτική χρειάζεται αέρα, όχι φουρτούνες που φυσάνε όπου βολεύει. Και για να μην το ξεχάσω, εκεί στο ΠΑΣΟΚ όλα καλά;
