Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η πεταλοειδής του Ηρακλείου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η καθημερινότητα μιας πόλης μπορεί να υπονομευθεί από την έλλειψη σεβασμού και ουσιαστικού ελέγχου. Ο συγκεκριμένος δρόμος, που εξυπηρετεί χιλιάδες πολίτες καθημερινά, έχει μετατραπεί σε ένα άναρχο τοπίο, όπου ο καθένας σταθμεύει όπως και όπου τον βολεύει. Το πιο ανησυχητικό φαινόμενο, ωστόσο, είναι η συνήθεια ορισμένων οδηγών να αφήνουν το αυτοκίνητό τους επάνω σε διαβάσεις πεζών, σημεία που θα έπρεπε να αποτελούν καταφύγιο ασφάλειας για τους πεζούς, τους ηλικιωμένους και τα παιδιά.
Η εικόνα αυτή δεν είναι απλώς αντιαισθητική, αλλά είναι και επικίνδυνη. Οι διαβάσεις έχουν εξαφανιστεί κάτω από προφυλακτήρες και λάστιχα, και ο πεζός καλείται να διακινδυνεύσει τη σωματική του ακεραιότητα για να διασχίσει τον δρόμο. Οι οδηγοί που πράττουν έτσι δείχνουν όχι μόνο έλλειψη παιδείας, αλλά και πλήρη αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο. Θα μου πεις, είναι μόνο η πεταλοειδής... βεβαίως και όχι.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι ξεκάθαρο πως απαιτείται μια ουσιαστική και διαρκής παρέμβαση της Τροχαίας και της Δημοτικής Αστυνομίας. Δεν αρκούν οι περιστασιακές εμφανίσεις ή τα συμβολικά πρόστιμα. Χρειάζεται μια συστηματική σάρωση της περιοχής με συνεχή παρουσία, ελέγχους και πραγματικές κυρώσεις, ώστε να εμπεδωθεί το μήνυμα πως ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους και δεν μπορεί να καταλαμβάνεται αυθαίρετα. Παράλληλα θα έπρεπε ο Δήμος να εξετάσει μέτρα, όπως ανασχεδιασμό των διαβάσεων, τοποθέτηση προστατευτικών κολονακίων και ενημερωτικές καμπάνιες ευαισθητοποίησης. Η πεταλοειδής θα μπορούσε να είναι ένας σύγχρονος, ασφαλής και λειτουργικός δρόμος. Όμως, χωρίς σεβασμό από τους πολίτες και αποφασιστικότητα από τις Αρχές, θα παραμένει σύμβολο μιας πόλης που ανέχεται την ανομία στην πιο απλή της μορφή, εκεί όπου ο πεζός χάνει το δικαίωμα να περπατά με ασφάλεια. Βέβαια, οφείλουμε να αναφέρουμε πως όλα ξεκινούν από εμάς.
