Καλά, ας μιλήσουμε επιτέλους για τα κολονάκια στην Κορνάρου και στην Αγίου Μηνά. Αυτά τα θρυλικά εμπόδια που στήνονται με την ίδια επισημότητα που θα στήναμε... αρχαίο μνημείο. Και όλοι αναρωτιόμαστε: είναι άραγε νόμιμα; Είναι παράνομα; Ή μήπως παίζουν στο δικό τους επίπεδο, κάπου ανάμεσα στη γραφειοκρατική γκρίζα ζώνη και το “έλα μωρέ, βάλ’ τα να μην παρκάρει ο κόσμος όπου βρει”;
Γιατί, βλέπετε, στην Ελλάδα έχουμε αυτό το σπάνιο ταλέντο να κάνουμε την πιο απλή αστική παρέμβαση να μοιάζει με επεισόδιο σαπουνόπερας. Θες να βάλεις κολονάκια; Πρέπει να περάσεις από επιτροπές, εγκρίσεις, σχεδιαγράμματα, υπογραφές δημάρχων, αντιδημάρχων, γειτόνων και, γιατί όχι, του παπά της ενορίας και όταν τελικά μπουν δεν ξέρει κανείς αν υπήρχε άδεια ή αν απλώς κάποιος το αποφάσισε ένα βράδυ.
Στην Κορνάρου και την Αγίου Μηνά το πράγμα έχει φτάσει σε επίπεδο φαρσοκωμωδίας. Από τη μία τα κολονάκια, από την άλλη τα παρκαρισμένα, στη μέση οι πεζοί να προσπαθούν να καταλάβουν αν περπατούν σε πόλη του 2025 ή σε πίστα βιντεοπαιχνιδιού. Kαι ενώ πρόσφατα απομακρύνθηκαν κολονάκια από τον παραλιακό και την οδό Μητσοτάκη, εδώ μένουν αγέρωχα, σαν μνημείο μικροπολιτικής αβελτηρίας. Τελικά τι ισχύει; Τα βάζουμε, τα βγάζουμε, τα ξαναβάζουμε; Μήπως πρέπει να βγει ΦΕΚ με τίτλο “Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής για τα Κολονάκια”; Αν το καλοσκεφτείς, η εικόνα είναι σχεδόν ποιητική: ένα μέταλλο καρφωμένο στην άσφαλτο, που δεν ξέρεις αν προστατεύει τον πεζό ή προσβάλλει τη νοημοσύνη του. Οπότε, ναι, περιμένουμε απάντηση και όχι με διορισμένη λογική, αλλά μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το θέατρο του παραλόγου.
Ως δημότες νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε reality show και κάθε εβδομάδα θα ψηφίζουμε ποια κολονάκια θα φύγουν και ποια θα μείνουν. Τουλάχιστον, έτσι θα έχουν επιτέλους έναν ρόλο, θα μας θυμίζουν πως στην Ελλάδα ακόμα και το πιο απλό πράγμα γίνεται... επικό έπος και μάλιστα με τη σφραγίδα αυτών που ελέγχουν τη νομιμότητα. Για να δούμε, αυτή τη φορά θα πάρουμε απάντηση;
