Τα ακαθάριστα οικόπεδα αποτελούν μια χρόνια πληγή για την ελληνική ύπαιθρο αλλά και τις αστικές περιοχές ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, όταν η απειλή των πυρκαγιών είναι αυξημένη. Κάθε χρόνο λίγο πριν από την αντιπυρική περίοδο η Πολιτεία θυμάται να εκδώσει εγκυκλίους και να υπενθυμίσει στους πολίτες την υποχρέωσή τους να καθαρίσουν τα οικόπεδά τους απειλώντας με πρόστιμα και επιβολή τελών καθαρισμού.
Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση όπου η ευθύνη μετακυλίεται σχεδόν αποκλειστικά στους πολίτες χωρίς ουσιαστική υποστήριξη ή προηγούμενη οργάνωση από την πλευρά του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αναμφίβολα οι ιδιοκτήτες φέρουν ευθύνη για την κατάσταση των ακινήτων τους. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό μιας και πολλοί ιδιοκτήτες δεν έχουν τα μέσα για να τα καθαρίσουν, ιδίως όταν πρόκειται για ηλικιωμένους ή για εκτάσεις με αδιευκρίνιστο ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Αντί να περιορίζεται σε ποινές και διοικητικά πρόστιμα η πολιτεία θα έπρεπε να προχωρήσει σε ένα σχέδιο διαχείρισης του προβλήματος που να περιλαμβάνει ενημέρωση, παροχή βοήθειας στους ευάλωτους ακόμα και πρωτοβουλίες καθαρισμού από τους δήμους σε συνεννόηση με τους πολίτες.
Το “μπαλάκι” των ευθυνών δεν μπορεί να μεταφέρεται διαρκώς στους πολίτες όταν η Πολιτεία δεν έχει εξασφαλίσει πρώτα το πλαίσιο εκείνο που θα επιτρέπει την πρόληψη και την ουσιαστική διαχείριση του κινδύνου. Οι πυρκαγιές δεν αντιμετωπίζονται με πρόστιμα αλλά με πρόληψη, συντονισμό και πολιτική βούληση.
