Η απόφαση της Αιγύπτου να μεταβιβάσει τη Μονή Σινά στο κράτος της δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, ήρθε σαν ανεμοστρόβιλος που “χορεύει” επί μήνες, ενώ εμείς χαζεύαμε τις άμμους της ερήμου πίνοντας παγωμένο ντεκαφεϊνέ.
Η ελληνική πλευρά, φανερά σοκαρισμένη, αντιδρά μετά την απόφαση. Όπως πάντα. Επαναπαυμένη στα όσα “συμφώνησε” με τον “φίλο” Σίσι, ίσως περίμενε από την Αίγυπτο να την ειδοποιήσει εγκαίρως με ένα φιλικό SMS: «Παιδιά, αύριο δημεύουμε τη Μονή! Κατά τα άλλα, όλα καλά;».
Η “παραδοσιακή φιλία”
Για χρόνια στηριζόμαστε σε αυτό που στην πολιτική λέγεται “παραδοσιακή φιλία”. Μόνο που η διεθνής πολιτική δεν είναι καφενείο χωριού - και η “παραδοσιακή φιλία” χωρίς νομικά ερείσματα και διπλωματική πρόβλεψη μετατρέπεται εύκολα σε “παραδοσιακή αφέλεια”.
Η Μονή Σινά, ένας παγκόσμιος φάρος Ορθοδοξίας, παραδόθηκε ουσιαστικά χωρίς ούτε μία έγκαιρη διεθνή προσφυγή, χωρίς ισχυρή ενεργοποίηση της UNESCO (αμ’ αυτή! Πού είναι αυτή;;), χωρίς διπλωματική προειδοποίηση. Ή, αν υπήρξαν, έγιναν τόσο διακριτικά, που ούτε οι μοναχοί δεν το κατάλαβαν. Ίσως φταίει που εκεί δεν έχει Wi-Fi.
Και τώρα... τρέχουμε
Το πιο αστείο; Σπεύδουμε τώρα στο Κάιρο, κάνοντας “έκτακτες επαφές” και “διεθνείς εκκλήσεις”. Θυμίζει εκείνον που έρχεται στον γάμο της πρώην του με ανθοδέσμη, ενώ ο Παπάς λέει το «Ησαΐα χόρευε».
Μοιάζει σαν η ελληνική διπλωματία να παρακολούθησε την απαλλοτρίωση της Μονής Σινά, όπως παρακολουθεί και τις διεθνείς κρίσεις: με έναν καφέ στο χέρι, ένα non-paper στο συρτάρι και τη σιγουριά ότι «δε θα μας πειράξει κανείς γιατί έχουμε καλές σχέσεις». Τελικά, ούτε ο Μωυσής δεν είχε χαθεί τόσο στο Σινά...
Και έρχεται... νέα επιτυχία!
Στο μεταξύ, ετοιμαστείτε και για μια νέα επιτυχία! Όπως μάθαμε, η Λιβύη, εκείνη ντε του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ, που τον θεωρούσαμε “δικό μας” κι έχουμε ένα άλμπουμ φωτογραφίες μαζί του, φτιάχνει επιτροπές για να εγκρίνουν το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, που ακυρώνει την Κρήτη από τον χάρτη. Τι θα σημάνει αυτό; Όλο και πιο “μόνοι” μας σε απλά Ελληνικά. Κι επειδή η χώρα έχει επενδύσει στην ψηφιακή εποχή, ας μιλήσουμε στη γλώσσα του gov: Η ελληνική εξωτερική πολιτική μοιάζει όχι απλώς να χάνει έδαφος, χάνει το GPS, την πυξίδα και μάλλον και τον χάρτη. Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα μας ενημερώνουν για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω Google Alerts.
