«Καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα», λέει ο λαός. Ο “πολλά βαρύς” τίτλος του Αμερικανού προέδρου ήδη... στεκόταν σε “τρεμάμενα πόδια” με την εκλογή του κ. Τραμπ, τώρα όμως δέχεται “επίθεση” απ’ όλα τα μέτωπα και αυτή τη φορά ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος δεν μπορεί να αποφύγει τα “πυρά” τόσο εύκολα. Από ακρωνύμιο σε ακρωνύμιο και από την “Ένδοξη Αμερική” στον “κατήφορο” πάνε οι ΗΠΑ, καθώς ο Τραμπ προσπαθεί να κρατήσει “με νύχια και με δόντια” το προσωπείο του dealmaker, την ίδια στιγμή που όλες του οι “συμφωνίες” φαλιρίζουν. Εκτός από τα νούμερα της αγοράς, την ύψιστη κατηγορία του προσάπτει η κοινή γνώμη, που πλέον αναλώνεται στο να τον αποκαλεί «κότα».
Ελευθέρας βοσκής ή αμερικανικής πολιτικής;
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν και συνεχίζουν να είναι το νεότερο “ρινγκ” για “κοκορομαχίες” ανάμεσα σε ανθρώπους, πλέον όμως έχουν γίνει πραγματικό “κοτέτσι”, με όλη τη σημασία της λέξης. Χιλιάδες φωτογραφίες με πρωταγωνιστή τον κ. Τραμπ αναρτώνται καθημερινά, υπό την “αιγίδα” της τεχνικής νοημοσύνης, όμως δεν τον αποτυπώνουν πλέον σαν Πάπα ή σαν βασιλιά, όπως μας είχε συνηθίσει η επίσημη σελίδα του Λευκού Οίκου στο X, αλλά σαν... κότα. Τα “αριστουργήματα” αυτά, που ομολογουμένως ταιριάζουν απόλυτα με το φυσικό χρώμα της επιδερμίδας του, ακολουθούν μία τάση που “ξεπήδησε” πρόσφατα, το TACO. Το εν λόγω ακρωνύμιο (διότι περί ακρωνυμίου πρόκειται, δεν αναφέρεται στο διάσημο μεξικάνικο πιάτο) έρχεται σαν φυσική συνέχεια στην “Ένδοξη Αμερική”, το γνωστό MAGA (Make America Great Again).
Όπισθεν ολοταχώς
Για ποια φυσική συνέχεια ρωτάτε; Διότι όλοι έχουν πλέον παρατηρήσει πως ο “μέγας” Τραμπ κάνει ένα βήμα “μπροστά” (σύμφωνα με τις πολιτικές του πάντα) και το αναιρεί μέσα σε λίγες μέρες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, τους δασμούς που έφτασαν συνολικά στο 145% στην Κίνα, οι οποίοι εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας, όταν οι συνάδελφοι μεγιστάνες τού έκαναν παράπονα. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε το TACO (Trump Always Chickens Out), που καυτηριάζει αυτήν την τάση του προς “υποχώρηση” με το πατροπαράδοτο και διεθνές χαρακτηρισμό της δειλίας, την κότα.
Τα “πυρά” από φιλικό έδαφος
Αυτή τη φορά όμως, ο κ. Τραμπ δεν μπορεί να “ρίξει” το φταίξιμο στους “πορωμένους Αριστερούς”, όπως συνηθίζει, καθώς το ακρωνύμιο έρχεται κατευθείαν από τον πολυαγαπημένο του οικονομικό κλάδο. Οι οικονομικοί κύκλοι έχουν περιγράψει πως η αστάθεια και η αβεβαιότητα είναι τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της αγοράς έτσι όπως διαμορφώνεται κατά τη θητεία του Τραμπ. Πολλοί έχουν κατακρίνει τις πολιτικές του, τονίζοντας τις ξαφνικές αλλαγές στις απόψεις του, σε απάντηση στις αντιδράσεις των συνεργατών του στην αγορά και το εμπόριο. Οι μετοχές έχουν καταποντιστεί, όπως και τα ομόλογα του Δημοσίου και βεβαίως το δολάριο, εξαιτίας του “πολέμου” με τους δασμούς, που μια τους επιβάλλει και μια τους μειώνει ή τους παίρνει πίσω.
#TACOTrump
Οι επενδυτές πιστεύουν ότι κάθε φορά που οι αγορές αρχίζουν να υποχωρούν ως αποτέλεσμα μιας από τις πολιτικές του αποφάσεις, ο κ. Τραμπ τείνει να υποχωρεί. Την έκφραση που “στόλισε” αυτό το φαινόμενο εμπνεύστηκε για πρώτη φορά ένας αρθρογράφος των “Financial Times”, ο Ρόμπερτ Άρμστρονγκ. Μία “χιονοστιβάδα” αναρτήσεων εκκίνησε τότε, η οποία ακόμη κυλάει και μεγαλώνει, με τον κ. πρόεδρο εικονιζόμενο σαν πουλερικό. Μέσα στην τελευταία εβδομάδα δημιουργήθηκε και το φυσικό επόμενο αυτής της τάσης, το πολυπόθητο hashtag. Το #TACOTrump έγινε σε ελάχιστο χρόνο viral, ενώ ξεπέρασε τα “όρια” του ψηφιακού κόσμου, με σειρές από καπέλα και μπλούζες να πωλούνται πλέον με το σύνθημα.
Η «μοχθηρή» ερώτηση
Ποιος να το ’λεγε βέβαια πως ο αγαπητός πρόεδρος δε θα ήθελε να συγκρίνεται με το γλυκύτατο ζωάκι, το οποίο, αν μπορούσε να μιλήσει, θα είχε κάθε δικαίωμα να παραπονεθεί. Μέχρι τώρα είχε προσπαθήσει να αγνοήσει την τάση του TACO, έλα σου όμως που ήρθε να τον βρει “μέσα στο ίδιο του το σπίτι”, που λέει ο λόγος. Πριν από λίγες ημέρες, ο Λευκός Οίκος φιλοξένησε εκπροσώπους του Τύπου, προκειμένου να ενημερώσει για κινήσεις στις οποίες είχε προβεί ο κ. Τραμπ. Προφανώς του έγινε ερώτηση για το TACO κι εκείνος ανάλογα αντέδρασε: «Δειλιάζω; Είναι κάτι που δεν έχω ακούσει ποτέ. Μήπως επειδή μείωσα τους δασμούς στην Κίνα από 145%, όπου τους είχα πάει, στο 100% και μετά σε ένα άλλο νούμερο; Επειδή έδωσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση φόρους 50%; Πριν 6 μήνες, αυτή η χώρα ήταν παγωμένη, νεκρή. Ρωτάτε, λοιπόν, μια μοχθηρή ερώτηση σαν κι αυτήν. Μην την επαναλάβετε ποτέ ξανά. Είναι μια μοχθηρή ερώτηση. Η πιο μοχθηρή κατ’ εμέ», δήλωσε κατηγορηματικά κατά τη συνέντευξη Τύπου.
Το “ράμφος” που του έβγαλε τα μάτια
Η δημοσιογράφος του CBS, η οποία του έκανε την ερώτηση και αντικειμενικά χρειάζεται χειροκρότημα, μετά το τέλος της συνέντευξης σχολίασε: «O Τραμπ έδειξε αρχικά ότι δεν είχε ακούσει ξανά αυτόν τον όρο και όταν του τον εξήγησαν, χρειάστηκε ένα λεπτό για να τον καταλάβει. Άρχισε τότε να υπερασπίζεται τις τακτικές του, γι’ αυτό και είπε πως “είναι καλή διαπραγμάτευση”. Δηλαδή, αρχικά απειλείς με κάτι μεγάλο και όταν απαντούν όπως απαντούν, το παίρνεις πίσω. Όσο μιλούσε αισθανόταν όλο και πιο πολύ προσβεβλημένος και τότε είπε πως ήταν μοχθηρή η ερώτηση. Έως τότε όμως, έδειξε ιδιαίτερα χαρούμενος να την απαντήσει».
“Φύλλο και φτερό” η αγορά
Όπως φαίνεται όμως, ο εν λόγω όρος μπορεί να έχει συνέπειες και στη διά ζώσης πραγματικότητα, εκτός από την ψηφιακή. Τους σχολιασμούς τους έχουν παραθέσει πολλοί ειδικοί του κλάδου, όμως ένας Βρετανός οικονομολόγος και ερευνητής, ο Άλεξ Ντρίτεν, κρούει επίμονα τον “κώδωνα” του κινδύνου, λέγοντας πως το λιγότερο που μπορεί να φέρει αυτή η έκφραση είναι η απαξίωση του προέδρου. Όπως έγραψε χαρακτηριστικά σε ανάρτησή του, αυτός ο απλός “σχολιασμός” σιγά-σιγά γίνεται “θεωρία” TACO: «Όταν οι επενδυτές αποκαλούν έναν πολιτικό “κότα”, πρόκειται για σοβαρή προσβολή, που θέτει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία του. Αυτό αποδυναμώνει την ικανότητά του να κατευθύνει τις προσδοκίες της αγοράς και, κατ’ επέκταση, την ευρύτερη οικονομία. Εάν εδραιωθεί αυτό στις αγορές, μπορεί πραγματικά να γίνει επικίνδυνη».
Και εξηγεί: «Μόλις οι επενδυτές αρχίσουν να υποθέτουν ότι ο Τραμπ θα κάνει πίσω, θα χτίζουν τα χαρτοφυλάκιά τους γύρω από αυτήν την προσδοκία. Θα αγνοούν τις συζητήσεις για σαρωτικές οικονομικές αλλαγές ή σημαντικές αυξήσεις στους δασμούς, όπως στρέφονται σε επικίνδυνες θέσεις με την πεποίθηση ότι η κλιμάκωση θα αποφευχθεί την τελευταία στιγμή. Αυτό ενδέχεται να φέρει μία ψευδή αίσθηση ηρεμίας και κατ’ επέκταση αδράνειας».
