Η δημοσιογραφία είναι ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι ένας πυλώνας της αλήθειας, της δεοντολογίας και της αξιοπιστίας. Ωστόσο, στην εποχή της ταχύτητας και του εντυπωσιασμού, δεν είναι λίγοι οι δημοσιογράφοι που καταφεύγουν σε πρακτικές που υπονομεύουν όχι μόνο την αξιοπιστία τους, αλλά και το ήθος του επαγγέλματος συνολικά.
Clopyright
Μία από αυτές τις πρακτικές είναι η “κλοπή” θεμάτων, η ιδιοποίηση της δουλειάς συναδέλφων, τους την οποία παρουσιάζουν ως δική τους. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι απλώς ανήθικη, αλλά και βαθιά προσβλητική για όσους εργάζονται με σεβασμό, ειλικρίνεια και κόπο για να παράγουν πρωτογενές περιεχόμενο.
Η αντιγραφή χωρίς αναφορά στην πηγή συνιστά μορφή πνευματικής κλοπής. Είναι εύκολο να καρπώνεται κανείς τη δουλειά άλλων, δύσκολο όμως να τη δημιουργεί. Όταν κάποιος οικειοποιείται τη δουλειά άλλων αποδεικνύει όχι μόνο έλλειψη επαγγελματισμού, αλλά και φτωχό αξιακό υπόβαθρο.
Έλλειψη ήθους
Αν θέλουμε να μιλάμε για δημοσιογραφία με κύρος, πρέπει να στηρίζεται στην ηθική, τη διαφάνεια και τον σεβασμό μεταξύ συναδέλφων. Το ήθος ενός δημοσιογράφου δε φαίνεται όταν μιλά σε κάμερες ή γράφει άρθρα εντυπωσιασμού. Φαίνεται όταν επιλέγει να σεβαστεί τον κόπο του άλλου, όταν λέει «αυτό δεν είναι δικό μου» και παραμένει πιστός στις αξίες του επαγγέλματός του.
Βέβαια, εδώ ορισμένοι και καλά δημοσιογράφοι έχουν μπερδέψει τη δημοσιογραφία με την τοξική “καφρίλα”, που με φωνές και ουρλιαχτά προσπαθούν και καλά να τρομάξουν. Φιλαράκια, μάλλον έχετε... χάσει την μπάλα και βεβαίως η δημοσιογραφία στα χέρια σας έχει γίνει σημείο αναφοράς της ίδιας της ευτέλειας.
