Η Ελλάδα, που παλιότερα είχε ένα δραστήριο και δημοφιλέστατο πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας, μέσω του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, και ακόμη παλιότερα είχε ένα δραστήριο πρόγραμμα ανέγερσης εργατικών κατοικιών, σήμερα είναι ουραγός της Ευρώπης και δεν έχει... κανένα πρόγραμμα.
“Σπίτι μου”
Τα μνημόνια ξήλωσαν το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος και η κυβέρνηση Μητσοτάκη το αποτελείωσε, για να έλθει να στήσει δύο προγράμματα επιδότησης ενοικίου (στο πρότυπο του ΟΕΚ δηλαδή, αλλά με... γαλάζια σφραγίδα) τα “Σπίτι μου 1 και 2”. Βεβαίως εκεί που ο ΟΕΚ ήταν ένας μόνιμος σταθερός οργανισμός με ευνοϊκούς όρους και υψηλή επιδότηση, τα δύο προγράμματα της κυβέρνησης ήταν ευκαιριακά, προσωρινά, άπαξ και με πολύ περιοριστικά κριτήρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δεύτερο πρόγραμμα αντιμετωπίζει σοβαρά προγράμματα στην εκτέλεσή του, γιατί δεν υπάρχουν οικονομικά προσιτές κατοικίες με τα κριτήρια που θέτει και οι τιμές των ακινήτων έχουν εκτοξευτεί.
Κοινωνική αντιπαροχή
Πριν από σχεδόν τρία χρόνια, η κυβέρνηση εξήγγειλε ένα ελπιδοφόρο πρόγραμμα, το οποίο ονόμασε “κοινωνική αντιπαροχή”. Το οποίο προβλέπει, μεταξύ άλλων, ότι το Δημόσιο, κατόπιν διαγωνισμού, θα παραχωρήσει σε ιδιώτες (κατασκευαστές - εταιρείες Real Estate) δημόσια ακίνητα, τα οποία παραμένουν για χρόνια αναξιοποίητα. Τόσο χτισμένα, όσο και σκέτα οικόπεδα. Οι ιδιώτες με τη μέθοδο της αντιπαροχής θα αναλάβουν να κατασκευάσουν κατοικίες ή και επαγγελματικά ακίνητα ή να τα διαμορφώσουν ανάλογα.
Υψηλό το τίμημα
Βεβαίως το κόστος είναι... δρακόντειο για το Δημόσιο, αφού το 70% των ακινήτων που θα προκύπτουν θα το κρατήσουν οι ιδιώτες για την πάρτη τους! Μόνο το 30% θα διατεθεί προς ενοικίαση σε “ευάλωτες ομάδες”. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που τρία χρόνια μετά, το πρόγραμμα δεν έχει προχωρήσει... ούτε ένα χιλιοστό! Το “άρωμα σκοτεινής μπίζνας” ήταν τόσο έντονο, που ακόμη και οι “όλα είναι μπίζνες” κυβερνώντες αποφάσισαν να το βάλουν στο περίμενε.
Λύσεις- “μπαλώματα”
Βεβαίως, αυτές δεν είναι λύσεις. Είναι “μπαλώματα” που δε φτιάχνουν τίποτε. Η κυβέρνηση παίρνει “μονοκούκι” τους μικροϊδιοκτήτες ακινήτων που θεωρεί προνομιακή εκλογική της πελατεία, γι’ αυτό και τους στηρίζει με κάθε τρόπο. Μάλιστα, ετοιμάζει και περαιτέρω φοροελαφρύνσεις στη φορολογία του εισοδήματος από ενοίκια. Φυσικά καμία τέτοια ελάφρυνση δεν περνά στον ενοικιαστή, αφού η μικρή διαθεσιμότητα στέγης οδηγεί τους ιδιοκτήτες να ζητούν... όσα θέλουν. Καλό είναι να παραδειγματιστεί η κυβέρνησή μας από άλλες χώρες που έχουν προχωρήσει σε σοβαρά και μόνιμα μέτρα για να αντιμετωπίσουν τη στεγαστική κρίση: ενοικιοστάσιο, επιδότηση του μεγαλύτερου μέρους των ενοικιαστών, κοινωνική στέγη για όλους, απαγόρευση Airbnb και άλλα πολλά.
