Στον ΒΟΑΚ, η μόνη σταθερή πολιτική είναι το σκοτάδι στα φώτα και στη λογική. Με τέτοια συσκότιση, μάλλον προσπαθούν να κρύψουν και την ανικανότητά τους, όχι μόνο τον δρόμο, αλλά και γενικότερα στην κατάσταση που επικρατεί στον κρητικό αυτοκινητόδρομο. Δηλαδή πόσο δύσκολο είναι επιτέλους να υπάρξει μια πολιτική αντικατάστασης των καμένων λαμπών;
Πόσο ακόμα θα ανεχτούμε αυτή τη λογική, μιας και ο ήδη επικίνδυνος ΒΟΑΚ γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος λόγω του σκοταδιού. Μάλιστα, ο ΒΟΑΚ θα μπορούσε να ονομαστεί ως ο... δρόμος του σκότους.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη έχουμε αναφερθεί δεκάδες φορές σ’ αυτήν την εξαιρετικά άσχημη εικόνα, που μάλλον δε συνάδει με ένα νησί που χαρακτηρίζεται από τους Ευρωπαίους ως η ελληνική Ριβιέρα. Από τις Καλύβες μέχρι το Ρέθυμνο, το Πάνορμο και το Μπαλί, τις Σίσσες, το Ηράκλειο μέχρι και τον Άγιο Νικόλαο, η εικόνα είναι απαξιωτική, μιας και οι καμένες λάμπες έχουν να αντικατασταθούν εδώ και χρόνια.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του περιφερειακού κομματιού του ΒΟΑΚ στο Ηράκλειο, που από τον κόμβο της Παπαναστασίου μέχρι το Γάζι σχεδόν τα μισά φώτα δεν ανάβουν. Αλήθεια, αυτή είναι η προσέγγιση της ασφάλειας και της αισθητικής στην Κρήτη;
