Παρότι οι (δεξιοί και ακροδεξιοί) Αμερικανοί συνηθίζουν να αναφέρονται στους Δημοκρατικούς ως «the Left» (δηλαδή «η Αριστερά»), στην πραγματικότητα το κόμμα που μοιράζεται την εξουσία των ΗΠΑ με τους ρεπουμπλικάνους είναι ένα πολύ τυπικό κεντρώο-κεντροδεξιό κόμμα.
Ωστόσο, έχει μια “αριστερή” πτέρυγα. Τους λες και σοσιαλδημοκράτες, κεντροαριστερά, μέχρι εκεί πάει το πολιτικό εκκρεμές στη χώρα “των ελεύθερων και των γενναίων”. Της πτέρυγας αυτής άτυπα ηγείται ο γερουσιαστής του Βερμόντ, Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος βεβαίως έχει ένα μεγάλο μείον, είναι... 83 ετών. Ναι, την τελευταία δεκαετία φαίνεται ότι όλοι οι σημαντικοί πολιτικοί στις ΗΠΑ βρίσκονται... πολύ πέρα από τα όρια της συνταξιοδότησης.
Ο μόνος που θα κόντραρε τον Τραμπ
Ωστόσο, ο Σάντερς, σε αντίθεση με τον ημιανοϊκό Τζο Μπάιντεν, είναι διαυγής και ο λόγος του είναι σαφής και αιχμηρός. Για πολλούς ο Σάντερς ήταν ο μόνος υποψήφιος που θα μπορούσε να κοντράρει τον παραληρηματικό ακροδεξιό λόγο του Τραμπ, ωστόσο οι Δημοκρατικοί θεωρούν τον Σάντερς κάτι σαν... κομμουνιστή και γι’ αυτό ουδέποτε μπόρεσε να πλησιάσει την υποψηφιότητα, παρότι είναι ίσως ο διαχρονικά δημοφιλέστερος πολιτικός του κόμματος.
Βγήκε μπροστά
Με τη λαίλαπα Τραμπ να παρασύρει τις ΗΠΑ σε έναν νέο πολιτικό μεσαίωνα, ο Σάντερς με όλη την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών έχει βγει μπροστά. Μάλιστα, στην πολιτεία προπύργιο της προοδευτικής Αμερικής, την Καλιφόρνια, ο Σάντερς προσέλκυσε ένα πλήθος-ρεκόρ (πάνω από 36.000 ανθρώπους, κάτι που σε μια χώρα που η συνήθης πολιτική συγκέντρωση είναι 500-600 άνθρωποι, είναι... μέγα πλήθος).
Μάχη ενάντια στην ολιγαρχία
Η ομιλία του έγινε στο πλαίσιο της περιοδείας του Σάντερς με τίτλο “Fighting Oligarchy: Where We Go from Here” (“Μάχη ενάντια στην Ολιγαρχία: Πού πάμε από εδώ”) και γενικά σε όλες τις ομιλίες του έχει μαζέψει κόσμο που ουδέποτε βλέπουμε σε πολιτικές συγκεντρώσεις των ΗΠΑ. Μέχρι τώρα έκανε τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στην ιστορία του Ντένβερ, του Τέμπε και του Λος Άντζελες!
Είπαμε, βεβαίως, το πρόβλημα του Σάντερς (εκτός από το ότι τον θεωρούν... κομμουνιστή) είναι ότι είναι πολύ γηραιός.
Ωστόσο, στο πλάι του είχε τη νέα “ελπίδα” των προοδευτικών Δημοκρατικών, την Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτές από τη Νέα Υόρκη.
Η επιτυχία του Σάντερς και του “ταξικού” του λόγου δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η “πιο προοδευτική” Αμερική για να ξεφορτωθεί την ημιφασιστική διακυβέρνηση Τραμπ και τη νοοτροπία που αυτή πρεσβεύει.
Βεβαίως είναι εξαιρετικά δύσκολο στη χώρα που θεωρεί “κομμουνιστικό” ένα σύστημα δημόσιας υγείας να ανθήσει οτιδήποτε έστω και εκ του μακρόθεν “αριστερό”.
