Οι αιχμές για την υπόθεση των Τεμπών μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης συνεχίζονται. Από την άλλη, εμείς... παρακολουθούμε έντρομοι και απογοητευμένοι το πώς μια τραγωδία έχει γίνει ένα κομματικό παιχνίδι ψήφων, πάνω στη μνήμη 57 αθώων ψυχών. Αν μη τι άλλο, η κατάσταση εντός του Κοινοβουλίου θα έπρεπε να μας προβληματίζει. Διότι κανένας τους δεν πείθει ότι πραγματικά νοιάζεται για την απόδοση της δικαιοσύνης, που ούτως ή άλλως καταστρατηγείται από τους ίδιους.
Ευθύνες και μαρτύριο
Η πραγματικότητα πάντως είναι μία... και όχι κομματική - ούτε ιδεολογική. Οι ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν είναι πολλές. Μα το μαρτύριο των οικογενειών ακόμα περισσότερο. Από την άλλη, εμείς ως κοινωνία δεν πρέπει να βάζουμε κομματικά και ιδεολογικά πρόσημα πίσω από τους “δείκτες” της Δικαιοσύνης. Η Δικαιοσύνη δεν είναι πολιτική ιδεολογία. Είναι προνόμιο. Το μόνο προνόμιο που ελπίζουμε ακόμα... να μην έχουμε χάσει. Και αφήστε με εμένα να ελπίζω. Ούτως ή άλλως, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
