Πριν φύγει, όμως, φρόντισε να δώσει αγάπη, αυτό το πολύτιμο αγαθό που το ίδιο το τρίχρονο παιδί στερήθηκε, μέσα από τη δωρεά οργάνων του. Σ’ αυτήν την πράξη έδωσε τη συγκατάθεσή της η οικογένεια του Άγγελου, δηλαδή οι παππούδες του, που είχαν την άμεση επιμέλεια μετά την προφυλάκιση της μητέρας και του συντρόφου της.
Ευαισθησία
Χωρίς να θέλω να παίξω τον ρόλο του δημόσιου κατήγορου και με σεβασμό πάντοτε στον θρήνο της οικογένειας, που πενθεί για την απώλεια του παιδιού, θα ήθελα να καταθέσω ορισμένες σκέψεις. Πρώτα απ’ όλα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το μεγαλείο της πράξης τους για τη δωρεά οργάνων, παρ’ όλα αυτά το ερώτημα που τριβελίζει το μυαλό όλων μας είναι: τι θα γινόταν αν οι οικογένειες της μάνας και του βιολογικού πατέρα του Άγγελου έδειχναν για το δικό τους το παιδί όσο ζούσε το ίδιο ενδιαφέρον και ευαισθησία που έδειξαν για άλλα παιδάκια μέσω της δωρεάς;
Δεν κατάλαβαν τίποτε;
Αποκλείεται να μην είχαν υποπέσει στην αντίληψή τους περίεργες συμπεριφορές, ειδικά από την πλευρά της μητέρας, η οποία, όπως αποδείχτηκε, ήταν το πλέον ακατάλληλο άτομο για να μεγαλώσει ένα παιδί. Αν οι ίδιοι είχαν δείξει ενδιαφέρον για τον Άγγελο, αν είχαν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους, βάζοντας μία ασπίδα προστασίας γύρω από το παιδί, ίσως σήμερα ο Άγγελος να ήταν στη ζωή, σε μία αγκαλιά που θα του έδινε την αγάπη και τη θαλπωρή που αναζητούσε.
Ευθύνες
Μήπως, λοιπόν, οι ευθύνες των δύο οικογενειών είναι εξίσου σημαντικές, όχι βέβαια τόσες σημαντικές όπως των βασανιστών, αλλά σίγουρα καθοριστικές για την κατάληξη που είχε το παιδί; Η παρέμβαση των δύο οικογενειών θα ήταν σωτήρια αν γινόταν τη στιγμή που έπρεπε και βεβαίως πολύ πριν συμβεί το κακό.
Τα δείγματα υπήρχαν και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν μπορούσε να φανταστεί πού οδηγούνται τα πράγματα.
Επαναλαμβάνω, οι σκέψεις αυτές αφορούν ένα κομμάτι της κοινωνίας που παρακολουθεί από την πλευρά του παρατηρητή την ιστορία. Προφανώς οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν περισσότερα από εμάς και προφανώς ο πόνος τους είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερος από τον πόνο ενός οποιουδήποτε ευαισθητοποιημένου πολίτη. Τούτη την ώρα, δε χρειάζεται να κουνάμε το δάκτυλο σε βάρος των δύο οικογενειών. Ας σεβαστούμε τον πόνο και τη θλίψη τους και ας μείνουμε στο μεγαλείο της πράξης τους, να συναινέσουν στη δωρεά οργάνων, η οποία προσπαθεί να ανακουφίσει τις πληγές που άφησε η περιπέτεια του παιδιού τους.
