Αυτό που ζούμε μοιάζει με πολιτική σαπουνόπερα. Όχι, δεν είναι βγαλμένη από τα βάθη της αργεντίνικης βιομηχανίας ψυχαγωγίας, αλλά μέσα από τα “σπλάχνα” του ΣΥΡΙΖΑ, που μόνο προοδευτική συμμαχία δεν τη λες. Βέβαια - ξέχασα - δεν είναι πλέον συμμαχία. Εδώ, ο Παύλος Πολάκης έχει πάρει τον ρόλο του “σκληρού χαρακτήρα” και ο Στέφανος Κασσελάκης εμφανίζεται ως ο “ήρωας της νέας εποχής”. Ο πρώτος, γνωστός για τις δηλώσεις του και το ιδιαίτερο ταπεραμέντο του, τώρα καλείται να αντιμετωπίσει τις νομικές συνέπειες των λόγων του. Ο δεύτερος, με ένα μείγμα πολιτικής στρατηγικής και επικοινωνιακής τακτικής, επιχειρεί να δώσει ένα μήνυμα ότι η πολιτική αρένα έχει και όρια.
Είναι και φιλόδωρος...
Το παραπολιτικό δράμα, όμως δε σταματά εκεί. Καθώς ο Κασσελάκης δηλώνει ότι τα χρήματα της αποζημίωσης θα πάνε σε δομές συμπερίληψης, ήδη κάποιοι αναρωτιούνται αν το σχέδιο περιλαμβάνει και... δομές για τους πολιτικούς αντιπάλους του, που φαίνεται να χρειάζονται επειγόντων “συμπερίληψη” στη νέα εποχή της πολιτικής ευγένειας. Από την άλλη, δε θα ήταν περίεργο να δούμε τον Πολάκη να απαντά με μια δική του ανάρτηση, πιθανώς γεμάτη από σκληρές φράσεις, λογοπαίγνια και αναφορές στην «αλήθεια που πονάει».
Τα δύο “στρατόπεδα”
Είναι ευρέως γνωστό άλλωστε ότι οι δύο αντίπαλοι είναι συνηθισμένοι στο να... ξεχωρίζουν και συγκρίνουν τα μπατζάκια τους - ήδη από προεδρίας του Κασσελάκη στο ένδοξο - κάποτε κυβερνητικό - κόμμα. «Τη μέρα λοιπόν που πέρασε στα ψιλά η συμφωνία από τη Βουλή, ο “μισός ΣΥΡΙΖΑ” εξύβριζε γυναίκα μετακλητή υπάλληλο, όσο ο άλλος μισός ΣΥΡΙΖΑ κρυβόταν να μη μιλήσει για το συστημικό deal που έχει ήδη κοστίσει πολλά εκατομμύρια στον φορολογούμενο», αναφέρει ο Στέφανος σε μια προσπάθεια να περιγράψει το πώς το ένα μισό του ΣΥΡΙΖΑ - ξαφνικά - βρέθηκε να θέλει να διαγράψει το υπόλοιπο μισό, με τα μισά - πάντα - να έχουν και “στρατόπεδα”.
Ο... Κασσελάκης της γειτονιάς
Πάντως, η κόντρα αυτή έχει όλα τα στοιχεία που αγαπούν τα social media: δυνατές ατάκες, υπονοούμενα, υποσχέσεις για δράση και ένα... κοινό που παρακολουθεί με ποπ κορν στο χέρι. Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ξέρουν πώς να παίζουν το παιχνίδι των εντυπώσεων και του - twister. Μια από εδώ-μια από εκεί, μπλεγμένοι σε μια σχέση ενωσιακή βρίσκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Εδώ θα λέγαμε ξεδιπλώνεται μια αγάπη μεγάλη - σαπουνοπερική - που ακόμα και η “Μαρία της γειτονιάς” θα ζήλευε. Μέχρι τότε πάντως, η πολιτική σκηνή φαίνεται να έχει αποκτήσει το δικό της reality show, που δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο.
