Μας είπε ξανά ο πρωθυπουργός ότι «η οικονομία υπεραποδίδει». Στην πραγματικότητα... η οικονομία υποαποδίδει. Η ανάπτυξη μπορεί να είναι πολύ υψηλότερη από τον μέσο όρο της Ε.Ε., ωστόσο η ανάπτυξη των χωρών που βρίσκονται στην “ταχύτητα” της Ελλάδας (Ρουμανίες, Βουλγαρίες, Σλοβακίες και τα τοιαύτα) είναι υψηλότερες αυτής της χώρας μας.
Γι’ αυτό, άλλωστε, και η Ελλάδα κάθε χρόνο, παρά την “υπεραπόδοση”, πέφτει θέσεις στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, στους μισθούς, στην αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών. Πέντε (αριθμός: 5!) θέσεις έχει πέσει η Ελλάδα στην κατάταξη του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ε.Ε. των “27” από την ημέρα εκείνη του θέρους του 2019, που η Ν.Δ. του Μητσοτάκη ανέλαβε την κυβέρνηση.
Ακριβώς τις ίδιες θέσεις έπεσε και στην κατάταξη των μισθών. Και ενώ στο κατά κεφαλήν ονομαστικό ΑΕΠ είμαστε προτελευταίοι (λίγο, πλέον, πάνω από τη Βουλγαρία), στον μέσο μισθό σε αγοραστική δύναμη είμαστε ήδη από το 2023 υπερήφανα τελευταίοι! Έργο Μητσοτάκη!
Ωστόσο, τα κρατικά ταμεία είναι γεμάτα, οπότε... κάτι υπεραποδίδει. Τι είναι αυτό; Μα... οι φόροι!
Φορομπηχτική δημοκρατία
Κάθε χρόνο λοιπόν στη χώρα μας έχουμε νέα ρεκόρ απόδοσης φόρων! 8-10% κάθε χρόνο είναι η υπεραπόδοση φόρων, όχι γιατί η κυβέρνηση ως διά μαγείας έπιασε την καλπάζουσα φοροδιαφυγή, αλλά γιατί... μας έχει ταράξει στους έμμεσους φόρους!
Τα έσοδα από φορολογία εισοδήματος στην Ελλάδα είναι λίγο κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο κατά μονάδα πληθυσμού και τα έσοδα από φόρο επιχειρήσεων στην τελευταία... πεντάδα. Ας όψονται οι συνεχείς φοροαπαλλαγές για τις επιχειρήσεις και τα “στραβά μάτια” που κάνει η business oriented κυβέρνηση της Ν.Δ. στις ενδοομιλικές συναλλαγές και τις άλλες “μηχανές” που έχουν στήσει οι επιχειρήσεις για να μην πληρώνουν φόρους.
Οι συντελεστές
Οι φορολογικοί συντελεστές για τα φυσικά πρόσωπα είναι αρκετά υψηλοί (όχι από τους υψηλότερους της Ε.Ε., αυτούς τους έχουν οι Σκανδιναβοί και οι Γερμανοί, ούτε όμως και από τους χαμηλότερους, λίγο πάνω από τη μέση είμαστε), οι αντίστοιχοι για τις επιχειρήσεις όμως είναι από τους χαμηλότερους, ιδιαίτερα αν προσμετρήσουμε ότι ουσιαστικά έχουμε και σχεδόν αφορολόγητα μερίσματα (επίσης έργο Μητσοτάκη και αυτό). Νομίζω μόνο Κύπρος, Ιρλανδία και Βουλγαρία έχουν χαμηλότερη συνολική επιβάρυνση για τις επιχειρήσεις, αν μετρήσουμε δηλαδή συνδυαστικά φόρο επί των κερδών, φόρο επί μερισμάτων και ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων. Άντε να ’ναι και μία-δύο ακόμη χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Όργιο έμμεσων φόρων!
Την ίδια ώρα, είμαστε η χώρα στην Ε.Ε. (και μπορεί και παγκοσμίως!) που έχει τη χειρότερη αναλογία έμμεσων προς άμεσους φόρους: οι έμμεσοι φόροι αποφέρουν υπερδιπλάσια έσοδα από το σύνολο των άμεσων! Έχουμε κατά μέσο όρο τους 6ους υψηλότερους συντελεστές ΦΠΑ στην Ε.Ε. των 27, κάτι που είναι τραγικό, μιας και είμαστε η φτωχότερη χώρα της Ε.Ε.!
Ή μάλλον η χώρα με τους φτωχότερους κατοίκους, γιατί... είπαμε, «η οικονομία υπεραποδίδει» - αλλά οι κάτοικοι της χώρας, πλην των εκλεκτών φίλων της κυβέρνησης, φτωχαίνουν καθημερινά και περισσότερο. Επίσης, είμαστε μία από τις λίγες χώρες που έχουν Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα “βλαβερά” προϊόντα (καπνό και αλκοόλ, εκεί έχουν όλοι και υπάρχουν και υψηλότεροι από τους ελληνικούς, λίγες χώρες έχουν αρχίσει να βάζουν ΕΦΚ σε επιβλαβή τρόφιμα - μας “συστήνει” ο ΟΟΣΑ να βάλουμε κι εμείς!). Δηλαδή στα καύσιμα, όπου ο τερατώδης ΕΦΚ (μακράν ο υψηλότερος μεταξύ των χωρών που έχουν τέτοιο φόρο) “εκτοξεύει” την τιμή της βενζίνης, η Ελλάδα (να το ξαναπούμε, η φτωχότερη χώρα της Ε.Ε.) είναι σταθερά και μόνιμα μέσα στις 4 πρώτες χώρες της Ε.Ε. με την ακριβότερη βενζίνη! Συχνά μάλιστα μονομαχούμε με την Ολλανδία (χώρα που έχει κατά κεφαλήν ΑΕΠ 2,7 φορές το ελληνικό και μέσο μισθό 2,9 φορές τον ελληνικό) για την πρώτη θέση!
Η ακρίβεια... βόλεψε την κυβέρνηση
Τα ρεκόρ εσόδων από φόρους και ιδίως από έμμεσους έχουν προκύψει εν πολλοίς και εξαιτίας της καλπάζουσας ακρίβειας. Ο ΦΠΑ υπεραποδίδει, αφού οι τιμές βρίσκονται “στον Θεό” και όσο ακριβότερα πουλάνε οι έμποροι, τόσο περισσότερα εισπράττουν τα κρατικά ταμεία. Μπορεί λοιπόν η ακρίβεια να αποτελεί θέμα γκρίνιας από την κοινωνία και να δημιουργεί αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση, συμβάλλοντας στη συνεχιζόμενη φθορά της, ωστόσο σε επίπεδο δημοσιονομικό και διαχειριστικό είναι... μάνα εξ ουρανού. Όπως το ίδιο ακριβώς ήταν για την κυβέρνηση και ο πληθωρισμός, καθώς η πληθωριστική “έκρηξη” της προηγούμενης τριετίας επέτρεψε την απομείωση του χρέους με ετήσιο ρυθμό 10% πάνω από εκείνον που αναμενόταν.
Ο πληθωρισμός, δηλαδή, που “τσακίζει” τα νοικοκυριά επιτρέπει στον Μητσοτάκη να “πουλά” διεθνώς το ελληνικό “success story” και να μιλά στα νεοφιλελεύθερα φόρα για τα “επιτεύγματα” της οικονομικής πολιτικής του!
Δημοσιονομικό άριστα, κατά τα λοιπά... άσ’ τα!
Η ελληνική κυβέρνηση παίρνει άριστα, λοιπόν, στα δημοσιονομικά. Περιορίζει τα ελλείμματα, μόνο στο ισοζύγιο πληρωμών της ξεφεύγει το πράμα, αλλά αυξάνονται τα έσοδα από τον τουρισμό και κάπως... μπαλώνεται η κατάσταση κι εκεί. Επίσης κάνει μια εξαιρετικά “σφιχτή” δημοσιονομική πολιτική, επιλέγοντας να υποχρηματοδοτεί τους πιο καίριους τομείς του Δημοσίου (κυριότερα Υγεία και Παιδεία), κάτι που είναι και “πολιτική” επιλογή, αφού ωθεί όλο και περισσότερους στην ιδιωτική Υγεία και Παιδεία. Προσέξτε, τα χρήματα που ξοδεύονται δε μειώνονται, αλλά μειώνονται αυτά που πάνε στα νοσοκομεία και στις δημόσιες δομές γενικά και αυξάνονται αυτά που πάνε εμμέσως ή αμέσως στους ιδιώτες παρόχους Υγείας!
Και σε συνδυασμό με τα αυξημένα φορολογικά έσοδα (τα οποία δεν προέρχονται φυσικά από καμία “καταπολέμηση της φοροδιαφυγής”), παρουσιάζει μια “μαγική εικόνα” μιας οικονομίας που πάει... σφαίρα, ενώ στην πραγματικότητα οι κάτοικοι της χώρας φτωχαίνουν καθημερινά και οι υπηρεσίες που απολαμβάνουν από το Δημόσιο υποβαθμίζονται ολοένα και περισσότερο.
Με άλλα λόγια, αντί τα χρήματα που συλλέγει η κυβέρνηση από το σύνολο του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα τις εργαζόμενες τάξεις να πηγαίνουν για το κοινό καλό, πηγαίνουν σε φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματίες, σε επιδοτήσεις για τους ίδιους, σε μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, σε παχυλές αμοιβές των χρυσοκάνθαρων που συνεργάζονται με τη Ν.Δ., αναλαμβάνοντας διάφορες εργολαβίες, στις απευθείας αναθέσεις που πάνε επίσης στις τσέπες των ημετέρων κ.λπ., κ.λπ.
