Παρέμβαση του Αρείου Πάγου
Πριν από 14 χρόνια, καθώς ξημέρωνε η εποχή των μνημονίων, εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι είχαν συρρεύσει στο κέντρο της πόλης για να διαμαρτυρηθούν για τον εφιάλτη που ξημέρωνε.
Ήταν η μεγαλύτερη διαδήλωση στην πρωτεύουσα, μεγαλύτερη από τις κινητοποιήσεις κατά της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού επί Σημίτη. Στην πορεία παρεισφρήσαν, όπως γίνεται σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση, διάφορα “ξένα στοιχεία”. Κάποιες δεκάδες αναρχικών και προφανώς και οι μοιραίοι “παρακρατικοί”, οι καλούμενοι στην πιάτσα και “αναρχόμπατσοι”.
Δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιος έριξε τη μολότοφ που έβαλε φωτιά στο υποκατάστημα της Μαρφίν επί της Σταδίου - ήταν κάποιος από την πρώτη ομάδα ή από τη δεύτερη; Κανείς δεν πρόκειται να μάθει.
Τα θύματα
Τρεις εργαζόμενοι στη Μαρφίν - μεταξύ των οποίων μία έγκυος γυναίκα - έχασαν τη ζωή τους σε αυτή τη φωτιά. Η διοίκηση της τράπεζας, παρότι ήταν γνωστό ότι θα γίνονταν επεισόδια και τα τραπεζικά καταστήματα είναι ο πρώτος στόχος σε αυτά τα επεισόδια κατά πάγια συνήθεια, όχι απλώς αρνήθηκε να κλείσει το υποκατάστημα (όπως αντίθετα έκαναν όλες οι άλλες τράπεζες), αλλά επέβαλε σε όλους τους εργαζόμενους να βρίσκονται εκεί. Σε ένα υποκατάστημα δίχως το παραμικρό μέτρο πυρασφαλείας, δίχως έξοδο κινδύνου, δίχως τίποτε.
Αναίρεση της απόφασης
Μπορεί οι φυσικοί αυτουργοί να μη βρέθηκαν ποτέ, αλλά η διοίκηση της εταιρείας έχει σαφέστατα τεράστια ευθύνη για την τραγωδία. Όπως αναγνωρίστηκε πρωτόδικα, καθώς οι αρμόδιοι καταδικάστηκαν, αλλά το Εφετείο προχώρησε στην απαλλαγή τους. Η υπόθεση πήγε στον Άρειο Πάγο και χθες, 14 χρόνια μετά την τραγωδία, το Ανώτατο Δικαστήριο προχώρησε στην αναίρεση της απόφασης του Εφετείου από το 2020.
Η απόφαση
Για την ακρίβεια, το Δ’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου ανήρεσε την υπ’ αριθμ. 5541/2020 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, αναγνωρίζοντας ότι υπήρχε ευθύνη της τότε μισθώτριας Τράπεζας Marfin και των κατ' ιδίαν μελών του Δ.Σ. της, για τη μη λήψη μέτρων ασφαλείας προς αποτροπή της καταστροφής του καταστήματος. Και αναπέμπει την υπόθεση να δικαστεί ξανά σε δεύτερο βαθμό, με διαφορετικό εφέτη δικαστή.
Οι “παρενέργειες”
Η τραγωδία στη Μαρφίν είχε τεράστιες συνέπειες στο υπό διαμόρφωση λαϊκό κίνημα της εποχής. Διαφάνηκε ότι μια “αυθόρμητη” λαϊκή συγκέντρωση, δίχως συγκεκριμένο οργανωτή και πλάνο, είναι αδύνατο να περιφρουρηθεί αποτελεσματικά, οπότε αποτελεί ιδανικό πεδίο για δράση είτε εξτρεμιστών, είτε προβοκατόρων. Και η μαζικότητα του κινήματος υπέστη ένα χτύπημα από το οποίο ουδέποτε συνήλθε. Στο εξής, οι διαδηλώσεις θα μετριούνταν (πλην 3-4 περιπτώσεων) σε δεκάδες χιλιάδες και όχι εκατοντάδες.
