Η Αμερική έχει νέο “αντιήρωα” ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει ο προφανώς αγανακτισμένος, με το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, αμερικανικός λαός. Ο Λουίτζι Μαντζιόνε, προγραμματιστής εφαρμογών και φαινομενικά επιτυχημένος νεαρός επαγγελματίας, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας ιστορίας που θυμίζει περισσότερο σενάριο τηλεοπτικής σειράς παρά την πραγματικότητα. Γόνος μιας επιφανούς οικογένειας του Μέριλαντ και απόφοιτος πανεπιστημίου της “Ivy League” (δηλαδή ακριβού υψηλού κύρους ιδιωτικού πανεπιστημίου), ο Μαντζιόνε κατηγορείται πως σκότωσε τον Μπράιαν Τόμπσον, εκτελεστικό διευθυντή της UnitedHealhtCare, της εταιρείας-κολοσσού που αποτελεί σύμβολο του δυσλειτουργικού συστήματος υγείας των ΗΠΑ.
Μια απάνθρωπη βιομηχανία
Θύμα του κατηγορουμένου δεν ήταν απλός ένας εκτελεστικός διευθυντής, αλλά η προσωποποίηση μιας βιομηχανίας που θησαυρίζει με την ανθρώπινη ανάγκη για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Υποασφαλισμένοι πελάτες, αστρονομικές χρεώσεις και απορρίψεις αιτήσεων για κάλυψη των αναγκών αποτελούσαν το σήμα κατατεθέν της εταιρείας, με τους Αμερικανούς να υποστηρίζουν ότι δεν πρόσφερε την «υγεία» αλλά την «κερδοφορία».
Εδώ έρχεται ο Μαντζιόνε, ως φερόμενος δράστης, και ένα πρόσωπο γεμάτο αντιφάσεις. Αριστούχος, προνομιούχος, αλλά και “αντάρτης” ενάντια στον καπιταλισμό, όπως προκύπτει από το μανιφέστο του, οι Αμερικανοί τον αποκαλούν ως έναν αληθινό «Μπάτμαν»... ο οποίος θέλησε να διορθώσει τα κακώς κείμενα... με τη χρήση όπλου.
Αντικαπιταλισμός
Μεταξύ των γραμμών του μανιφέστου του βρίσκει κανείς αντικαπιταλιστικές ιδέες και κριτική του βαθέως συστήματος της χώρας, χωρίς να διστάζει να εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Τεντ Καζίνσκι, επίσης γνωστός ως Unabomber, Αμερικανό περιβαλλοντολόγο και εξτρεμιστή, πρώην καθηγητή Μαθηματικών και αναρχικό συγγραφέα - ωστόσο, φέρεται να απορρίπτει τη βία του... όχι τόσο αποτελεσματικά όπως φάνηκε στη συνέχεια - και πλέον βρίσκεται κατηγορούμενος για μια δολοφονία που έχει διχάσει έντονα την αμερικανική κοινή γνώμη.
Φυσικά... έγινε και “προϊόν”
Από τη στιγμή της σύλληψής του, ο Μαντζιόνε έχει μετατραπεί σε εμπορικό προϊόν, με χιλιάδες ανθρώπους να φτιάχνουν ενδύματα ρουχισμού με το σύνθημα “Αρνούμαι, καθυστερώ, εκθρονίζω”, φράση που συνοψίζει τη στρατηγική των ασφαλιστικών να αποφεύγουν τις υποχρεώσεις τους. Έτσι, το όνομά του συνδέθηκε με τη μάχη για τη μεταρρύθμιση του υγειονομικού συστήματος, αν και οι μέθοδοι που υιοθέτησε φέρονται περισσότερο ακραίες και καταδικαστέες, παρά μετριοπαθείς και αξιέπαινες.
Το “Economic Times” έγραψε ότι τα μηνύματα αλληλεγγύης για τον Μαντζιόνε αντανακλούν την απογοήτευση των Αμερικανών πολιτών για τις πρακτικές του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης... γιατί δεν μπορεί, αλλιώς, να δικαιολογηθεί πως μια χώρα έχασε μαζικά τους ηθικούς τις φραγμούς και δείχνει ενεργή υποστήριξη στον κατηγορούμενο ως δολοφόνο. Πάντως, το τέλος του Λουίτζι είναι αμφιλεγόμενο και δε συμβολίζει απλά μια τραγωδία... από τις πολλές, αλλά καταδεικνύει και μια πηγαία προβληματική της αμερικανικής κοινωνίας... αυτής των ανισοτήτων.
