Αυτό μάλιστα, έχει μια εξήγηση η πάλαι ποτέ υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με τη βαθιά υπόκλιση ως τους αστραγάλους στον γιο του Κοκού, ακούγεται ότι γι’ αυτή τη γονυκλισία δε σχετίζονταν ούτε με την γκλαμουριά, ούτε με την ξιπασιά, αλλά ούτε και με την εσάνς του σοσιαλισμού πάνω στον γιο του τέως άνακτα, αλλά, όπως λέγεται, μάλλον με μπίζνες προγραμμάτων με την Πρεσβεία, οπότε μια υπόκλιση, ας πάει και το παλιάμπελο, όχι μόνο δεν έχει κόστος, αλλά αποφέρει και όφελος.
Οι άλλοι όμως; Να τους εξίταρε μήπως η φήμη ότι μπορεί κι αυτός να είναι “εξαδάκτυλος”, όπως έλεγαν και για τον πάτερα του (θα έπαιρνε την Πόλη ξανά, αλλά τελικά πήρε την Άννα-Μαρία και αρίβαρε για τας Ευρώπας, αφού πρώτα αντιστάθηκε ορκίζοντας τη Χούντα, αλλά με βλέμμα βλοσυρό και κατήφεια) και γι’ αυτό τα “σάλια” μέχρι τα πατώματα και οι προσφωνήσεις, καθόσον οι “σύντροφοι σοσιαλιστές” πέριξ του μεγάρου της πλατείας Ελευθερίας είναι από τη φύση τους “άπιστοι Θωμάδες”;
Λες να ήθελαν να το διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι και κάπου εκεί χάθηκαν στη μετάφραση και τους τίτλους ευγενείας, όπως έλεγαν και τους τίτλους ιδιοκτησίας με τη χώρα και τον λαό της, που φαντασιώνεται το σόι του Κοκού από το 1974 και μετά, αφού δεν μπορεί να χωνέψει με τίποτα την τότε απόφαση του ελληνικού λαού;
